Οσοι εργάζονται σε θέσεις γραφείου που είναι βαρετές και περιμένουν ανυπόμονα πότε θα φτάσει η ώρα να τελειώσει το ωράριό τους και να φύγουν, ίσως θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσουν ένα γραφείο στην κορυφή του κτιρίου όπου εργάζονται, ειδικά αν αυτό είναι ουρανοξύστης. Ενα νέο πείραμα σχετικά με τον χρόνο δείχνει ότι αυτή η κίνηση μπορεί να κάνει τη μέρα του (βαριεστημένου) εργαζομένου να τρέξει πιο γρήγορα.

Πάντως οι Times του Λονδίνου υποστηρίζουν ότι μάλλον δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κάποιος να αλλάξει όροφο ή, πολύ περισσότερο, να παραιτηθεί και να αναζητήσει εργασία στα τελευταία πατώματα ουρανοξυστών, αφού οι χρονικές αποκλίσεις είναι στην πραγματικότητα αμελητέες.

Κάποιος που εργάζεται οκτάωρο (π.χ. εννέα το πρωί με πέντε το απόγευμα) στον 61ο όροφο ενός ουρανοξύστη θα απολαύσει μια εργάσιμη ημέρα κατά ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μικρότερη από εκείνη ενός υπαλλήλου στο ισόγειο.

Το πείραμα οργανώθηκε σε κτίρια στο Λονδίνο. Στόχος, να αποδειχτεί ένα αποτέλεσμα που είχε προβλεφθεί από τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αλβέρτου Αϊνστάιν, γνωστό ως βαρυτική χρονική διαστολή.

Το φαινόμενο και το πείραμα

Μεγάλα διαστημικά σώματα, όπως άστρα και πλανήτες, ασκούν βαρυτική επίδραση, όχι μόνο στο Διάστημα, αλλά και στον χρόνο. Εάν βρίσκεστε κοντά σε ένα τεράστιο αντικείμενο, όπου η βαρύτητα είναι ισχυρότερη, ο χρόνος θα φαίνεται να περνάει πιο αργά από ό,τι για κάποιον που είναι πιο μακριά, όπου η βαρύτητα είναι πιο αδύναμη.

Το National Physical Laboratory (NPL), το βρετναικό ίδρυμα που επιβλέπει τα πρότυπα που χρησιμοποιούνται στις επιστημονικές μετρήσεις, προσπάθησε να αποδείξει αυτή τη θεωρία χρησιμοποιώντας ένα εξαιρετικά ακριβές ατομικό ρολόι στον 61ο όροφο του 22 Bishopsgate, του ψηλότερου κτιρίου στο City του Λονδίνου. Το ύψος του κτιρίου είναι 278 μέτρα.

Αφησαν το ρολόι εκεί για 43 ημέρες, πριν το συνδέσουν με ένα δεύτερο ατομικό ρολόι που στεγάζεται στο NPL, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο.

Το ρολόι που βρισκόταν στο μεγαλύτερο υψόμετρο είχε κερδίσει 70-130 νανοδευτερόλεπτα σε σχέση με το ρολόι που παρέμενε στο επίπεδο του εδάφους. Ενα νανοδευτερόλεπτο είναι ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.

Το να κερδίσετε 130 νανοδευτερόλεπτα σε 43 ολόκληρες ημέρες ισοδυναμεί με το να κερδίσετε περίπου ένα νανοδευτερόλεπτο σε μια βάρδια οκτώ ωρών. «Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο θα γερνούσε ελαφρώς πιο γρήγορα στην κορυφή ενός πύργου από ό,τι κάποιος που βρίσκεται στο έδαφος» δήλωσε εκπρόσωπος του NPL.

Ωστόσο, ο κίνδυνος πρόωρης γήρανσης παραμένει μικρός, καθώς «το ρολόι θα πρέπει να περάσει περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια στον 61ο όροφο στο 22 Bishopsgate για να δούμε ένα δευτερόλεπτο διαφορά μεταξύ αυτού και ενός ρολογιού στο επίπεδο του εδάφους».

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον αμερικανό, βρετανικής καταγωγής, διακεκριμένο επιστήμονα Μάικλ Μαϊνέλι, που έχει λάβει το χρίσμα του διεθνούς πρεσβευτή του Δήμου του Λονδίνου.

Η έννοια της βαρυτικής διαστολής του χρόνου παρουσιάστηκε εντυπωσιακά στην ταινία «Interstellar», του πρόσφατα βραβευμένου με Οσκαρ βρετανού σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν.

Στην ταινία, που πραγματοποιήθηκε με τη συμβολή θεωρητικών φυσικών ώστε να διασφαλιστεί η ακρίβειά της, ο επίσης βραβευμένος με Οσκαρ ηθοποιός Μάθιου ΜακΚόναχι υποδύεται έναν αστροναύτη που κατεβαίνει στην επιφάνεια ενός πλανήτη που περιφέρεται κοντά σε μια μαύρη τρύπα, όπου το βαρυτικό πεδίο είναι εξαιρετικά ισχυρό.

Αν και περνάει μόνο λίγες ώρες στον πλανήτη, όταν επιστρέφει στο διαστημόπλοιό του, λίγο πιο μακριά από τον πλανήτη, διαπιστώνει ότι έχουν περάσει 23 χρόνια και το μέλος του πληρώματος που τον περίμενε στο σκάφος είναι κατά δύο δεκαετίες γηραιότερος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News