956
O Βαλβέρδε στη χώρα των Βάσκων βρήκε πάλι το κέφι του για το ποδόσφαιρο | REUTERS/Vincent West

Ερνέστο Βαλβέρδε, ο ποδοσφαιρικός ήρωας των Βάσκων

Sportscaster Sportscaster 19 Μαρτίου 2024, 16:11
O Βαλβέρδε στη χώρα των Βάσκων βρήκε πάλι το κέφι του για το ποδόσφαιρο
|REUTERS/Vincent West

Ερνέστο Βαλβέρδε, ο ποδοσφαιρικός ήρωας των Βάσκων

Sportscaster Sportscaster 19 Μαρτίου 2024, 16:11

Οταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Αθλέτικ Μπιλμπάο, το καλοκαίρι του 2022, είχε συμπληρώσει 30 μήνες χωρίς δουλειά. Μετά την απόλυσή του από την Μπαρτσελόνα, τον Ιανουάριο του 2020, είχε επιστρέψει στο σπίτι του, στην καρδιά του Μπιλμπάο, και ζούσε σαν συνταξιούχος. Αφοσιώθηκε στην οικογένειά του, ταξίδεψε σε όλη την Ισπανία απαθανατίζοντας τοπία και ανθρώπους -είναι το χόμπι του-, παρουσίασε τις φωτογραφίες του σε εκθέσεις, τις δημοσίευσε σε άλμπουμ, έπαιξε κιθάρα με την μπάντα του, έκανε ποδήλατο με τις ώρες. Εμεινε μακριά από τη μεγάλη του αγάπη, την μπάλα.

Το γιατί, το εξήγησε στη Marca: «Προσπάθησα να κρατήσω αποστάσεις από το ποδόσφαιρο. Οταν βρίσκεσαι σε ένα κλαμπ που τρέχει με 300 χιλιόμετρα την ώρα και ξαφνικά σταματάς, δεν είναι εύκολο να προσαρμοστείς». Η τριετής θητεία του σε μια από τις πιο απαιτητικές ομάδες του Κόσμου, τον είχε διαλύσει. Το gilabola.com είχε αναρτήσει μια φωτογραφία από την πρώτη του δημόσια εμφάνιση ένα μήνα μετά την αποχώρησή του από τη Βαρκελώνη. Ηταν αγνώριστος. Τα μαλλιά του είχαν ασπρίσει, είχε αφήσει γένια και φαινόταν αρκετά καταβεβλημένος.

Δυόμισι χρόνια μετά, πολλοί είχαν πιστέψει ότι ο 58χρονος (τότε) ισπανός τεχνικός δεν θα επέστρεφε – τουλάχιστον, όχι σε υψηλό επίπεδο. Αλλωστε, μόνο η αποζημίωση που εισέπραξε από την Μπαρτσελόνα, του ήταν αρκετή για να ζήσει άνετα το υπόλοιπο της ζωής του. Ακόμη και η Αθλέτικ Μπιλμπάο, στην οποία έχει γράψει ιστορία, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, του πρόσφερε συμβόλαιο για μόλις μια σεζόν (2022-2023).

«Το ποδόσφαιρο μοιάζει με κινηματογραφική ταινία», συνηθίζει να λέει ο Βαλβέρδε. Στη δική του περίπτωση, με τριλογία, παρατηρεί ο Guardian. Με τα σίκουελ, μάλιστα, να ξεπερνούν σε επιτυχία το αρχικό έργο. Σήμερα η Αθλέτικ Μπιλμπάο… ζει τον μύθο της. Είναι 4η στην κατάταξη της ισπανικής λίγκας, ένα βαθμό πάνω από την Ατλέτικο Μαδρίτης με μόλις πέντε ήττες σε 29 ματς, και διεκδικεί τη συμμετοχή της στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ (2024-2025) για τρίτη φορά στην ιστορία της. Επίσης, έχει προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας (θα αναμετρηθεί με τη Μαγιόρκα στις 6 Απριλίου στη Σεβίλλη). Σε αυτή τη διαδρομή απέκλεισε στον προημιτελικό την Μπαρτσελόνα (4-2) και στον διπλό ημιτελικό την Ατλέτικο Μαδρίτης με δυο νίκες (1-0 και 3-0).

Αλλά δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα, που έχουν ενθουσιάσει τους οπαδούς. Είναι, κυρίως, το στιλ με το οποίο επιτυγχάνονται. Με κατά μέτωπο επίθεση στον αντίπαλο, με παιχνίδι γρήγορο και θεαματικό, με φοβερό ρυθμό. Ο Guardian αναρωτιέται -ρητορικά- αν εφέτος υπάρχει ομάδα πιο διασκεδαστική για το κοινό, από την Αθλέτικ του Βαλβέρδε. Ιδίως στο «Σαν Μαμές», την εμβληματική της έδρα, όπου έχει κερδίσει 11 από τους 12 τελευταίους της αγώνες και έχει παραχωρήσει μόνο μια ισοπαλία (στην Μπαρτσελόνα), κάθε ματς μοιάζει με ένα υπέροχο πάρτι. Οι παλαιότεροι της εξέδρας ανακαλούν στη μνήμη τους τις πιο ένδοξες εποχές του συλλόγου, των ‘50s και των ‘60s. Και οι νεότεροι, δεν μπορούν να θυμηθούν τόσο ευτυχισμένες στιγμές τα 40 τελευταία χρόνια. «Αυτή η Αθλέτικ σε ισοπεδώνει», παραδέχθηκε ο προπονητής της Αλαβές, Λουίς Γκαρσία, μετά την ήττα (2-0) της ομάδας του στο Μπιλμπάο το περασμένο Σάββατο.

Η επιτυχία μεθά τους οπαδούς όλων των ομάδων. Για εκείνους της Αθλέτικ, όμως, είναι ακόμη πιο σημαντική. Ο αγαπημένος τους σύλλογος δεν είναι από τους πλουσιότερους. Αλλά και να ήταν, επιμένει να τηρεί την παράδοση, η οποία θέλει να αγωνίζονται στο «καμάρι του Μπιλμπάο» μόνο ποδοσφαιριστές που είναι γέννημα – θρέμμα Βάσκοι. Με σπάνιες εξαιρέσεις. Μια από αυτές υπήρξε ο ίδιος ο Βαλβέρδε. Αν και γεννήθηκε στην Εξτρεμαδούρα, στη νοτιοδυτική Ισπανία στα σύνορα με την Πορτογαλία, του επέτρεψαν να φορέσει τη φανέλα της Αθλέτικ (1990-1996) επειδή η οικογένειά του μετακόμισε στη Βασκονία όταν ακόμη ήταν πολύ μικρός.

Δεν είναι απλό, να φτιάξεις ανταγωνιστική ομάδα επιλέγοντας παίκτες από μια «δεξαμενή» που αντιστοιχεί μόλις στο 8% του πληθυσμού της χώρας, υπογραμμίζει ο Guardian. Αλλά ο Βαλβέρδε το κατόρθωσε, χάρη σε ένα χαρακτηριστικό του που γνωρίσαμε όταν εργαζόταν στον Ολυμπιακό (2008-2009 και 2010-2012): ξέρει πώς να παίρνει από τους ποδοσφαιριστές του ό,τι καλύτερο μπορούν να του δώσουν.

Το έκανε και στο Μπιλμπάο. Ο μέσος Ινίγκο Ρουίθ ντε Γκαλαρέτα, ο οποίος σε μια δεκαετία άλλαξε επτά ομάδες και πέρασε τρεις σοβαρούς τραυματισμούς, επέστρεψε πέρυσι στην Αθλέτικ και, στα 30 του, επιτέλους δικαιώνει το ταλέντο του. Ενα άλλο καλό παράδειγμα είναι ο Γκόρκα Γκουρουθέτα, επιθετικός, απόφοιτος της ακαδημίας του συλλόγου, ο οποίος για πολλά χρόνια είχε χάσει τον δρόμο του. Υπό τις οδηγίες του Βαλβέρδε, ό,τι… αγγίζει είναι γκολ. Πέντε παίκτες της Αθλέτικ έχουν κληθεί στην εθνική ομάδα της Ισπανίας.

Το «Μυρμήγκι» -του έχουν δώσει αυτό το προσωνύμιο για την εργατικότητα και την επιμονή του- είναι, πλέον, ο ποδοσφαιρικός ήρωας των Βάσκων. Το 2015 οδήγησε την Αθλέτικ στην κατάκτηση του πρώτου της τροπαίου (Σούπερ Καπ Ισπανίας) έπειτα από 31 χρόνια ξηρασίας. Οταν η ομάδα τερμάτισε στην υψηλότερη θέση του ισπανικού πρωταθλήματος που έχει καταλάβει (4η), προπονητής της ήταν ο Βαλβέρδε. Την τελευταία φορά που βγήκε στο Τσάμπιονς Λιγκ, τη μοναδική σε διάστημα 25 ετών, προπονητής της ήταν ο Βαλβέρδε. Τώρα έχει βάσιμες ελπίδες ότι θα τα καταφέρει ξανά. Και απέχει 90 λεπτά από τον πρώτο της σπουδαίο τίτλο (Κύπελλο Ισπανίας) μετά το 1984. Πάλι με προπονητή τον Βαλβέρδε, που σε αυτή τη σεζόν ψηφίστηκε «προπονητής του μήνα» στην Ισπανία δυο φορές – η δεύτερη ήταν τον Φεβρουάριο.

Στη χώρα των Βάσκων βρήκε πάλι το κέφι του για το ποδόσφαιρο. «Αυτό που η Αθλέτικ σημαίνει για το Μπιλμπάο, δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού», τόνισε στον Guardian. «Οταν δεν καταφέρνουμε να νικήσουμε, θαρρείς πως ήρθε το τέλος του Κόσμου. Αλλά την επόμενη μέρα, η ζωή συνεχίζεται. Ο ήλιος ανατέλλει ξανά».

Στη Βαρκελώνη κατέκτησε ένα «νταμπλ» το 2018 και ακόμη έναν τίτλο πρωταθλήματος το 2019. Ωστόσο, εκεί ο ουρανός ήταν μονίμως συννεφιασμένος για εκείνον. Του φόρτωσαν τις ευθύνες για ό,τι κακό συνέβαινε και τον έδιωξαν. Αφησε την Μπαρτσελόνα πρώτη στη βαθμολογία, λίγο πριν βιώσει τις πιο σκοτεινές μέρες της σύγχρονης ιστορίας της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...