Οταν ο ΠΑΟΚ έκανε το 4-1 πετάχτηκα από τον καναπέ όπως εκείνοι οι τζόκερ με το ελατήριο που βγαίνουν μέσα από το κουτί. Είπα μερικά βρομόλογα με σεξουαλικό περιεχόμενο και άρχισα να βηματίζω στο σαλόνι που με φιλοξενούσε. (Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε για ποιο λόγο η ερωτική πράξη αναπαρίσταται λεκτικά στο ποδοσφαιρικό λεξιλόγιο.)

Το 5-1 το είδα όρθιος αν και το περιεχόμενο του στομαχιού μου, πίτσα και μπύρες, με καλούσε να κάτσω ήσυχος στον καναπέ, να πιω μια σόδα. Ενδεχομένως και ένα υπογλώσσιο γιατί η πίεση πρέπει να είχε φτάσει σε ηλικία γάμου. Αποχώρησα από το φιλικό σπίτι σε κατάσταση ευφορίας, συνδέοντας το κινητό με το ηχοσύστημα του αυτοκινήτου προκειμένου να ακούσω αθλητικά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης -μιλάμε για ακραίες καταστάσεις.

Υποθέτω ότι κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τους φίλους του Ολυμπιακού. Ισως και σε μεγαλύτερο βαθμό, καθώς η ομάδα τους είχε μόλις 2,5% πιθανότητες για να προκριθεί. Οι πιθανότητες του ΠΑΟΚ ήταν 12,7%. Η δε πιθανότητα να προκριθούν και οι δύο μαζί, ήταν περίπου στο 0,5%. Αλλά το ποδόσφαιρο δεν τα υπολογίζει αυτά, αγνοεί τους σχετικούς νόμους, καμιά φορά δε, αγνοεί και τους νόμους της Φυσικής.

Που λέτε φέτος παρακολουθούμε το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών. Και το ωραίο είναι ότι το ίδιο λέγαμε και για το περσινό. Εχουμε τέσσερις ομάδες που επένδυσαν σοβαρά ποσά (για τα ελληνικά δεδομένα) και άλλη μία, τον Αρη, που προσπαθεί να μειώσει την απόσταση και συχνά δείχνει ότι το καταφέρνει. Επίσης τα γήπεδα γεμίζουν. Η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός, που παίζουν σε γήπεδα υψηλών ευρωπαϊκών προδιαγραφών, κάνουν sold out στα εντός έδρας παιχνίδια, προσφέροντας παράλληλα στον οπαδό-πελάτη υπηρεσίες επιπέδου. Αλλά και οι άλλοι τρεις, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Αρης παίζουν σε γεμάτες έδρες.

Ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να ανέβει επίπεδο μετακομίζοντας στον Βοτανικό και ο ΠΑΟΚ σχεδιάζει τη νέα Τούμπα. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα βρίσκονται σε σοβαρό ύψος, ενώ τα έσοδα από τον στοιχηματισμό δίνουν σε κάθε ομάδα τη δυνατότητα να κάνει μία-δύο καλές προσθήκες ποδοσφαιριστών.

Και από την Πέμπτη το βράδυ βλέπουμε το αδιανόητο: δύο ελληνικές ομάδες στον προημιτελικό μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Θεωρητικά μπορεί να έχουμε ελληνικό τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια, στις 29 Μαϊου. Ανήκουστο και όμως αληθινό. Και επιβεβαιώνεται το εμπορικό δαιμόνιο της UEFA που δημιούργησε αυτή τη διοργάνωση, το Conference Leauge, προκειμένου οι οικονομικά μικρομεσαίες, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ομάδες να διεκδικούν μία διάκριση, να παίζουν ως την άνοιξη και να κερδίζουν περισσότερα χρήματα.

Τι έχουμε, λοιπόν; Ενα ποδοσφαιρικό προϊόν που προσελκύει κόσμο, στο γήπεδο ή στη συνδρομητική τηλεόραση, βγάζει χρήματα, συντηρεί ένα κάρο sites. Και όλα αυτά τα καλά συμβαίνουν ενώ γύρω από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα υπάρχουν δολοφονίες ανθρώπων, βία, τοξικές δηλώσεις, αμφισβήτηση της διαιτησίας και διάχυτη μία αίσθηση καχυποψίας. Και εσύ κάθεσαι και αναρωτιέσαι πώς θα μπορούσε να είναι αυτό το περιβάλλον αν απουσίαζαν όλα αυτά τα αγκάθια.

Αν, δηλαδή, οι οικογένειες μπορούσαν να πάνε στο γήπεδο χωρίς άγχος, τα σφυρίγματα να μην εγείρουν αμφισβήτηση και οι παράγοντες να προσέχουν περισσότερο το ύφος και τους τόνους που υιοθετούν. Το προϊόν δεν θα άλλαζε, απλώς, επίπεδο, θα προσέγγιζε, έστω σταδιακά, την Πορτογαλία που θεωρείται η αγορά-πρότυπο για τις ελληνικές ομάδες. Διότι, εκτός των άλλων, πλέον γίνεται και δουλειά στις ακαδημίες των ομάδων. Δείτε πού είναι τα πιτσιρίκια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και πόσα ταλέντα βγάζει η αντίστοιχη μηχανή του ΠΑΟΚ.

Και όμως, δημιουργούνται καταστάσεις που σε κάνουν να πιστεύεις ότι οι άνθρωποι που ρίχνουν λεφτά στο ποδόσφαιρο είναι σχεδόν αυτοκαταστροφικοί, υπονομεύοντας οι ίδιοι το προϊόν τους. Και εντάξει, πριν από κάποια χρόνια ξέραμε ότι οι ομάδες ήταν παράλληλη δραστηριότητα που χρησιμοποιείτο ως μέσο πίεσης. Τώρα δεν ισχύει αυτό. Τώρα μιλάμε για μπίζνα πολλών εκατομμυρίων, με τεράστια πελατεία και αντίστοιχο κοινωνικό ενδιαφέρον.

Από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι το φετινό πρωτάθλημα καθώς και η πορεία των δύο ομάδων στην Ευρώπη, θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στα πράγματα προς τον εκσυγχρονισμό και την εξυγίανση του προϊόντος. Και εδώ είναι τα «άσχημα» νέα. Σε μερικά χρόνια το να δεις από κοντά ή τηλεοπτικά ποδόσφαιρο, θα είναι κάτι που θα κοστίζει αρκετά ακριβότερα σε σχέση με σήμερα. Σταδιακά οι χουλιγκάνοι και τα λούμπεν στοιχεία θα απομακρυνθούν. Και θα αντικατασταθούν από ανθρώπους που αντιλαμβάνονται ότι το ποδόσφαιρο είναι χαρά. Ναι, ακούγεται και είναι κλισέ, αλλά πώς να περιγράψεις αυτό που έγινε την Πέμπτη;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News