Στη μετατσιπρική περίοδο, που οι πολιτικοί παλαιοντολόγοι αποκαλούν και «Κασσελάκειο», ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να είναι πια αυτό που ήταν. Το ζήτημα είναι τι ήταν πριν.

Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι επρόκειτο για ένα συγκυριακό κόμμα σε αποδρομή, που ήδη βάδιζε προς το κατώφλι της πολιτικής του εξάχνωσης. Όπως οι δεινόσαυροι, που ψόφησαν όταν ο μετεωρίτης στο Γιουκατάν εξαφάνισε τη χλωρίδα που έτρωγαν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γινόταν να ζει άλλο καλλιεργώντας διχασμό και μίσος.

Ούτε τα παλιά ένδοξα ρεσιτάλ λαϊκισμού και ψέματος μπορούσαν πια να τον σώσουν.

Έπρεπε να βρεθεί άλλος τρόπος επιβίωσης.

Ελπίζοντας να βρει αλλού τροφή, η σκληροπυρηνική πανίδα μετανάστευσε στον τόπο Νέα Αριστερά. Τα υπόλοιπα προϊστορικά «τέρατα» -τα περισσότερα καταγόμενα από την ακόμη πιο παλιά πασόκεια περίοδο- άρχισαν κιόλας να μετατρέπονται στα απολιθώματα που θα ανακαλύπταμε σε ανασκαφές μυριάδες χρόνια αργότερα.

Τότε η απόγνωση κατέληξε στην ανάδειξη ενός που περνούσε τυχαία απέξω και τον έκαναν αρχηγό. Έτσι ξεκίνησε η «Κασσελάκειος», μόνο που αποδείχθηκε πολύ μακριά από τις προσδοκίες.

Κάμποσοι κομματικοί δεινόσαυροι είχαν φορτώσει τις πενιχρές τους ελπίδες στον μεγάλο και άχαστο που για μεγάλο διάστημα είχε πάει να βοσκήσει μόνος του αλλού. Πίστευαν ότι κάποτε θα επιστρέψει, φέρνοντας και πάλι την Jurassic ακμή που θα τους έσωζε από τον βέβαιο αφανισμό.

Όντως επέστρεψε. Αλλά σε λάθος μέρος, λάθος στιγμή και με λάθος δηλώσεις. Με τις τελευταίες, ο Τσίπρας υπόγραψε μόνος του το πιστοποιητικό του πολιτικού του θανάτου.

Να ζήσουμε να τον ξεχάσουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News