Η Κάμερον Ράσελ είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα του κόσμου. Στα 36 της σήμερα έχει ήδη πίσω της μια 20χρονη καριέρα, κερδίζοντας δεκάδες χιλιάδες δολάρια την ημέρα. Εχοντας συμμετάσχει σε επιδείξεις της Victoria’s Secret, έχοντας εργαστεί για πολλές άλλες γνωστές μάρκες και έχοντας εμφανιστεί σε εξώφυλλα της Vogue και του Harper’s Bazaar, αναδείχτηκε σε σούπερ μόντελ και έγινε πλούσια.

Στα παρασκήνια, όμως, το πράγμα ήταν πιο περίπλοκο, σημειώνει στους βρετανικούς Times η Μέγκαν Αγκνιου παρουσιάζοντας τα απομνημονεύματα της Κάμερον Ράσελ με τίτλο «How to Make Herself Agreeable to Everyone» («Πώς να Γίνει Ευχάριστη στον Καθένα») που κυκλοφορούν στις 19 Μαρτίου.

Στην πρώτη της φωτογράφιση, όταν η Κάμερον ήταν 16 ετών,  μια στυλίστρια ήθελε να της περάσει στον λαιμό μια σαδομαζοχιστική λαιμαριά και στη δεύτερη, της είπαν ότι είχε «χείλη για τσιμπούκια»… Ακόμη, ένιωθε ανατριχίλα επειδή έπρεπε να αλλάζει ρούχα συνεχώς μπροστά σε κόσμο. Η αίσθηση ότι την παρακολουθούν όταν το έκανε. Η πίεση να φοράει διάφανα ρούχα, τόπλες, γουναρικά. Η πίεση να είναι πιο ήσυχη, πιο ωραία, πιο αδύνατη (κάποτε, μάλιστα, της είχαν πει να χάσει πάνω από έξι κιλά, όταν ζύγιζε μόλις 52 κιλά).

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Sunday Times Style (@theststyle)

Η Κάμερον Ράσελ στο εξώφυλλο του αφιερώματος του Style των Sunday Times

Επειτα υπήρχαν οι έξοδοι για ποτό με ηλικιωμένους άντρες, που έπαιρναν τις έφηβες από «σπίτια μοντέλων» με αυτοκίνητα, και εκείνοι που προσφέρονταν να την πάνε για ψώνια όπου ήθελε, τα φιλιά στα χέρια και τα πόδια, και η ξεκάθαρη κατανόηση ότι το να είσαι καλό μοντέλο σημαίνει να λες ναι σε όλα. «Οσο πιο υποτακτική είμαι, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας έχω», λέει στα απομνημονεύματά της, η Ράσελ.

Για πολλά χρόνια δεν μπορούσε να βρει τις λέξεις, ωστόσο μπόρεσε τελικά να τα αρθρώσει όλα αυτά στο βιβλίο της, στο οποίο κάνει λεπτομερή ανάλυση για το τι συμβαίνει μέσα σε μια τεράστια βιομηχανία, από την οποία κερδίζει μεν αλλά εντός της έχει πραγματικά πολύ μικρό ατομικό έλεγχο, γράφει η Μέγκαν Αγκνιου στους Times.

Aπόφοιτος οικονομικών και πολιτικών επιστημών από το πανεπιστήμιο Κολούμπια, γνωστή και ως «σούπερ μόντελ  της Ivy League», η Κάμερον Ράσελ έκανε το 2012 μια εμπνευσμένη ομιλία στο TEDx, με τίτλο «Η εμφάνιση δεν είναι το παν. Πιστέψτε με, είμαι μοντέλο» (έχει πολύ πάνω από 40 εκατ. προβολές). Αργότερα, ηγήθηκε του κινήματος #MeToo στον χώρο του μόντελινγκ, δημοσιεύοντας στο Instagram ιστορίες ανώνυμων μοντέλων με το hashtag #MyJobShouldNotIncludeAbuse. Και τώρα κάνει μια προσεκτική κριτική της ζωής στη βιομηχανία του μόντελινγκ  από μέσα.

«Δεν είναι πραγματικά καλό να πρέπει να λες διαρκώς ναι ακόμα και όταν διαφωνείς», λέει το διάσημο μοντέλο στους βρετανικούς Times μέσω Zoom από τη Νέα Υόρκη, όπου ζει με τον σύντροφό της, σκηνοθέτη Νταμάνι Μπέικερ, τη δίχρονη κόρη της, τον πεντάχρονο γιο της και τον δεκατριάχρονο θετό γιο της.

Οταν είσαι μοντέλο «υπάρχει συνεχώς αυτή η προσδοκία οικειότητας», συνεχίζει. «Ας αγκαλιάσω [με το ζόρι] αυτό το άτομο. Ας χαμογελάσω και ας γελάσω σαν απάντηση σε οτιδήποτε άβολο, που ήταν άβολο μόνο για μένα και δεν ήταν άβολο για κανέναν άλλο [στο πλατό]».

Τα μοντέλα, εξ ορισμού, πρέπει να κάνουν αυτό που λένε οι άνθρωποι. «Οσο καλύτερη είσαι στη δουλειά σου, τόσο πιο αόρατη είναι η ύπαρξή σου», λέει. Και η επιτυχία δεν λύνει απαραίτητα το πρόβλημα. Πριν από μερικά χρόνια, για παράδειγμα, προσφέρθηκε στην Ράσελ συμβόλαιο ενός εκατ. δολαρίων, για το οποίο έπρεπε να κάνει μια διήμερη «οντισιόν». Εκεί, ο καλλιτεχνικός διευθυντής την φλέρταρε, λέγοντάς της ότι είχε χωρίσει πρόσφατα από τη σύζυγό του. Κάθισε δίπλα της, έβαλε το χέρι του στο πόδι της και τη ρώτησε αν ήθελε να μπει στο «μισογυνικό πορνό περιοδικό» του.

Κι εκείνη τι κάνει; «Απλώς χαμογελάω, προσπαθώντας να μην πω τίποτα», λέει. «Είμαι σ’ αυτόν τον κλάδο πολλά χρόνια και νιώθω ότι μπορώ να κάνω δύσκολες συζητήσεις. Κι όμως αυτή τη στιγμή, ως ενήλικη, δεν ξέρω πώς να αλλάξω τη δυναμική. Συμφωνώ και είμαι ευχάριστη. Πώς αλλάζουμε αυτήν την κουλτούρα κυριαρχίας; Αυτό δείχνει απλώς ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο σε ατομικό επίπεδο να ξεπεραστούν αυτά τα πράγματα. Πρέπει να υπάρξει μια πολιτιστική αλλαγή», τονίζει.

Η Κάμερον Ράσελ μεγάλωσε στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. Ηταν το μεγαλύτερο από τρία αδέλφια, ένα σκληρό παιδί που πήδαγε στη θάλασσα από βατήρες  έξι μέτρων, μπροστά από όλα τα αγόρια που στέκονταν στην ουρά πίσω της, όταν έκαναν διακοπές με την οικογένειά της στο Μέιν. Ο πατέρας της, μηχανικός, και η μητέρα της, επιχειρηματίας που ίδρυσε την εταιρεία car-sharing  Zipcar, της έμαθαν να παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, παίρνοντάς τη μαζί τους σε διαλέξεις στο Χάρβαρντ και το MIT, όπως αυτές  που έδιναν η πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Μπεναζίρ Μπούτο και ο φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι. Η Ράσελ ήθελε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν θα μεγάλωνε.

Αντ’ αυτού, στα 15 της την ανακάλυψαν στη Νέα Υόρκη και στα 16 άρχισε να ασχολείται με το μόντελινγκ: «Ημουν ένα παιδί και η μόνη δουλειά που είχα κάνει ποτέ ήταν το μπέιμπι-σίτινγκ», λέει η Ράσελ στους Times με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της. «Επομένως, όταν σου προσφέρεται ένα ποσόν χιλιάδων δολαρίων την ημέρα, φυσικά και θα αφήσεις το σχολείο και τις εξετάσεις. Ποιος δεν θα το έκανε για αυτό το ποσό; Ετσι, από νωρίς, [τα χρήματα] ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο, ακόμα κι αν δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι αυτό», αποκαλύπτει. Υπήρχε επίσης ο ενθουσιασμός της επιτυχίας σε έναν κλάδο ενηλίκων: «Ταξιδεύοντας στο Παρίσι, περπατώντας σε μια πασαρέλα σκεφτόμουν: “Βιώνω κάτι εντελώς άγριο για πρώτη φορά”».

Σύντομα έβγαζε 30.000 δολάρια την ημέρα και δούλευε πάρα πολύ ώστε να μπορεί η μητέρα της να πηγαίνει παντού μαζί της. Αλλά η γονική παρουσία δεν ήταν συμβατή με τον κλάδο.  Μετά από τρεις μήνες η Ράσελ πήγε μόνη της στο Παρίσι και στα 18 της μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. «Νιώθεις σαν επισκέπτρια σε έναν κόσμο ενηλίκων», λέει. «Επομένως, όταν μου τύχαιναν πράγματα τα οποία αποδοκίμαζα, σκεφτόμουν: “Λοιπόν, δεν είμαι ειδική εδώ, είμαι παιδί και η δουλειά μου είναι να μην μιλάω”».

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cameron Russell (@cameronrussell)

Σε μια δουλειά, όπου έπρεπε να συμπεριφέρεσαι συνεχώς καλά, σύντομα η συναίνεση και τα όρια έγιναν ασαφή. Η Ράσελ γράφει ότι την αποκαλούσαν «jailbait» (όρος της αργκό για ανήλικη για σεξ) και για έναν φωτογράφο που μιμήθηκε το στοματικό σεξ κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφισης. Ακόμη, κάποιος της είπε ότι ήθελε να «γυρίσει μια ιστορία Λολίτας» μαζί της και ένας άλλος, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι, την «χαϊδολόγαγε» για να την κάνει να κοιμηθεί μαζί του όταν ακόμη ήταν έφηβη. «Ισως αργότερα θα πεις ότι πρόκειται για βιασμό, αλλά δεν είναι», έγραψε τότε στο ημερολόγιό της. «Επέλεξα να είμαι εδώ».

Οταν γύριζε στο σπίτι της, ξυνόταν τη νύχτα μέχρι να βγάλει αίμα, μάζευε εμμονικά την πυτιρίδα από τα μαλλιά της και έσπαγε τα μπιμπίκια στο πρόσωπό της. «Ανέχτηκα πολλά και θέλω να μιλήσω για αυτά», λέει τώρα, «Η συναίνεση είναι πολύ χαμηλή. Συμφώνησα σε έναν βαθμό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα πράγματα ήταν υπέροχα».

Ωστόσο, συνέχισε τις σπουδές της και αποφοίτησε από το Κολούμπια, ενώ στη ζωή της υπήρξαν και άλλες κορυφαίες στιγμές. Η εμφάνισή της στην επίδειξη της Victoria’s Secret το 2011 -ενώ σπούδαζε- την έκανε σταρ. Και τότε άρχισε να μιλάει: «[Οι “άγγελοι” της Victoria Secret] έχουν τους πιο λεπτούς μηρούς, τα πιο λαμπερά μαλλιά και τα πιο cool ρούχα, αλλά είναι οι πιο ανασφαλείς γυναίκες, πιθανώς, του πλανήτη», λέει. Αμέσως μετά ήρθε η ομιλία της στο TEDx, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι είχε κερδίσει το «γενετικό λαχείο». Και σήμερα λέει: «Συχνά μου δίνεται χρόνος και προσοχή με τρόπο που δεν δίνεται σε πολλές άλλες γυναίκες».

Η Ράσελ εξεπλάγη από την «έκρηξη» υποστήριξης, που δέχτηκε κατά τη διάρκεια του #MeToo, όταν άγνωστοι την πλησίαζαν σε εστιατόρια για να της πουν να συνεχίσει να δημοσιεύει τις ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων. Μάλιστα, λίγο αφότου άρχισε να εξαπλώνεται το κίνημα #MeToo, το Spotlight, η βραβευμένη ομάδα ρεπορτάζ της εφημερίδας The Boston Globe, αποκάλυψε «αξιόπιστους ισχυρισμούς» για κακή σεξουαλική συμπεριφορά τουλάχιστον 25 φωτογράφων, ατζέντηδων, στυλιστών και διευθυντών κάστινγκ.

Και το 2020 οι Sunday Times ανέφεραν μια «σειρά περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης» στη βιομηχανία. Εκείνο το ρεπορτάζ και η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης που ακολούθησε, ανέφεραν έως και 15 γυναίκες, οι οποίες κατηγόρησαν τον Ζεράλντ Μαρί, πρώην διευθυντή του πρακτορείου μοντέλων Elite Model Management για σεξουαλική επίθεση. Ο ίδιος αρνήθηκε τους ισχυρισμούς και η έρευνα της γαλλικής αστυνομίας έκλεισε πέρυσι λόγω της παραγραφής.

Σήμερα, η Ράσελ εξακολουθεί να κάνει μόντελινγκ για μάρκες που βρίσκει «ενδιαφέρουσες», ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει τρία παιδιά, γράφει και κάνει ακτιβισμό. Η ειρωνεία του συνδυασμού του κυρίαρχου εισοδήματός της (από το μόντελινγκ) και του ακαδημαϊκού εισοδήματός της (γράφοντας για την εξουσιαστική δυναμική του μόντελινγκ) έχει αισθητή επίδραση πάνω της. Είναι, λέει η Ράσελ στους Times, ένα κουβάρι εξουσίας, χρήματος και ομορφιάς, ένας κλάδος, όπου είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποιος έχει τον έλεγχο, ποιος είναι υπεύθυνος για το τι και πώς πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, πράγμα το οποίο έχει σχέση, και πάντα θα έχει, με το πώς φαίνονται τα πράγματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News