Ο τρόπος να προσεγγίζω τις επιτυχίες των αθλητών είναι ο κανόνας του προηγούμενου. Ξέρω το όνομα του προηγούμενου αθλητή στο ίδιο άθλημα; Από τη στιγμή που δεν το ξέρω, μπορεί να είναι ολυμπιακό, πολύ δύσκολο, να έχει φανατικούς οπαδούς, αλλά δεν με αφορά. Μπράβο σε όποιον κέρδισε, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι η υφήλιος παρακολουθεί έκθαμβη το επίτευγμα. Και στην προσπάθεια να είμαι αντικειμενικός, κάνω και κάτι άλλο. Ψάχνω ποιος ήταν ο προηγούμενος νικητής. Αυτόν που χάσαμε –που δεν ήταν διευθύνων σύμβουλος κήπων, κόσμημα ήταν– για να αντικατασταθεί από τον τωρινό. Ρώτησα λοιπόν αυτούς που ξέρουν.

Ο Εθνικός Κήπος, που μέχρι το 1927 ονομαζόταν Βασιλικός Κήπος, παραδοσιακά είχε προέδρους τα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, που αφού είχαν φάει τη μαγιονέζα με τη σφυρίδα, μπορούσαν να πάνε τη βόλτα τους στο Κήπο. Κάτι δηλαδή σαν τον κήπο του σπιτιού τους, ο οποίος ήταν κυριολεκτικά για τον Γιάννη Κωστόπουλο της Alpha. Ο οποίος είχε σπίτι στην περιοχή και ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος της Εταιρείας των Φίλων του Εθνικού Κήπου. Εκανε τη βόλτα του στον κήπο και μπορούσε να λέει στον κηπουρό: «Μιχάλη, τα κόκκινα σκαθάρια τον φάγανε αυτόν τον φοίνικα. Κοίτα να τον βγάλουμε και να φυτέψουμε κάτι άλλο».

Το 2012 η εταιρεία Εθνικού Κήπου πέρασε στον δήμο, ο οποίος σύστησε ειδική εταιρεία διαχείρισης και τελευταίος διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ήταν ο Γιάννης Κοκκάρας. Θεωρητικά, λοιπόν, η τοποθέτηση του Ανδρέα Παπανδρέου Β’ στον Κήπο θα έπρεπε να μας απασχολεί όσο και του Κοκκάρα.  Υπάρχουν όμως και λόγοι σοβαροί.

Οχι επειδή ο Παπανδρέου Β’ ο Βελονιστής δεν έχει την επαγγελματική κατάρτιση για να αναλάβει τη θέση. Μια περιπλάνηση στα βιογραφικά των πρώην και νυν εταιρειών του Δημοσίου φτάνει για να καταρρίψει ένα τέτοιο επιχείρημα.

Ούτε επειδή ο Χάρης Δούκας στο παρελθόν έχει πει την κουβέντα παραπάνω κατά της οικογενειοκρατίας. Στην πολιτική οι δηλώσεις κατά της οικογενειοκρατίας ξεπερνάνε τις προσλήψεις των γόνων των πολιτικών. Στο φινάλε, κάθε πολιτικός από κάπου έρχεται και αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται.

Ούτε επειδή στον Εθνικό κάποια φυλή θα φάει τον Παπανδρέου ζωντανό· αν δεν είναι ο Σύλλογος Φίλων του Εθνικού Κήπου που θέλει να πάρει τη διαχείριση στα χέρια του, θα είναι οι εργαζόμενοι που αντιδρούν σε όποιον θέλει να διαταράξει το status quo, όπως για παράδειγμα να μη φοράνε διακριτικά όταν εργάζονται. Τέτοια συμβαίνουν στις περισσότερες εταιρείες του Δημοσίου.

Ούτε, βέβαια, παίζει κάποιο ρόλο ότι η θέση του διευθύνοντα συμβούλου είναι άμισθη. Το Διοικητικό Συμβούλιο, στην επόμενη συνεδρίασή του, μπορεί να ψηφίσει μισθό του διευθύνοντα συμβούλου.

Το ερώτημα για τον Χάρη Δούκα είναι άλλο. Πόσες υποχρεώσεις έχει αναλάβει ο δήμαρχος. Αν η τοποθέτηση ενός διευθύνοντα συμβούλου είναι στα προνόμια ενός δημάρχου και το να σκίζουμε τα ιμάτιά μας είναι υποκρισία, υπάρχουν άλλα πιο πρωτότυπα; Να πάρει, ας πούμε, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ τον λόφο του Στρέφη και την πλατεία Εξαρχείων για το αντάρτικο, ο ΣΥΡΙΖΑ τον 984 και το Γκάζι για να έχει το πολιτιστικό, και το ΠΑΣΟΚ τις δημοτικές υπηρεσίες για ΙΕΚ της επόμενης γενιάς του Δημοσίου; Ποτέ δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία να κάνεις μια πρώτη εντύπωση, και ο Χάρης Δούκας έκανε τις πρώτες του συστάσεις. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News