Ναι, εντάξει, ασφαλώς έχουμε σημαντικότερα προβλήματα σε τούτη τη χώρα από το εσωκομματικό ξεμάλλιασμα στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται όμως για ένα πραγματικά μεγαλειώδες θέαμα; Ποιος θα αφήσει στην άκρη μια τόσο πρωτότυπη και απρόσμενη παράσταση στο Ταε Κβον Ντο, για να ασχοληθεί με τους κακόμοιρους τους μελισσοκόμους που ζητούν να μην ελληνοποιείται το ξένο μέλι; Πλάκα κάνουμε τώρα;

Εδώ ζούμε ιστορικές στιγμές, από κάθε άποψη. Ενας πρώην πρόεδρος και ιστορικό φετίχ του ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται άγαρμπα εναντίον του τωρινού, τον οποίο ως προχθές υποστήριζε διά της αφωνίας και της αποχής του. Ενας τωρινός πρόεδρος, που μόλις πέντε μήνες μετά τον θρίαμβό του με εκλογές στην κομματική βάση, ως απάντηση στον προηγούμενο οδηγεί ξανά το κόμμα του σε εκλογή ηγέτη. Ενα κατάμεστο στάδιο μεταφερόμενων συνέδρων και χειροκροτητών, που οι μισοί είναι ποδοσφαιρικού τύπου, αλαλάζοντες κλακαδόροι του αρχηγού και οι άλλοι μισοί τον κοιτούν τόσο παγερά, σαν να τους έχει σκοτώσει τη μάνα.

Ενα άλλοτε κραταιό κόμμα, σκιά του παλιού πανίσχυρου εαυτού του, τρώει τα σάρκες του σε εθνικό δίκτυο. Δίχως Βούδες ή Σουσλόφ πλέον, άπαντες –από τον Αλέξη μέχρι το τελευταίο μελάκι– παίρνουν μέρος στο κλωτσοσκούφι, έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια. Επειδή αμφισβητήθηκε ο Κασσελάκης τόσο γρήγορα και τόσο έντονα, θα πάνε σε νέες εσωκομματικές εκλογές εν μέσω προεκλογικής περιόδου, θα επανεκλέξουν τον Κασσελάκη και μόλις ξανα-ηττηθούν βαριά, θα τον ξανα-αμφισβητήσουν. Και θα πάνε πάλι σε τρίτες εσωτερικές εκλογές; Το μαρτύριο του Σίσυφου σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.

Φρονώ ότι ο Τσίπρας έχει ήδη μετανιώσει για την παρέμβασή του. Αλλά χρειαζόταν να γίνει, για να καταλάβει ότι το κόμμα που ο ίδιος κατασκεύασε κάποτε, έτσι που το έφτιαξε, είχε και ημερομηνία λήξης και προδιαγραφές κακής κατάληξης. Η επιστολή Τσίπρα ήταν το χαρτί με τους αποθαμένους που δίνουν οι πιστοί στον παπά την Ημέρα των Ψυχών. Θα προσευχηθεί ο ρασοφόρος για τη σωτηρία τους, αλλά οι αποθανόντες έχουν ήδη διαμοιραστεί στην Κόλαση και στον Παράδεισο κατά τις πράξεις τους. Καμιά ιερατική ικεσία ή ευχή δεν θα τους σώσει εκ των υστέρων.

Η ομιλία Κασσελάκη, πάλι, απάντηση στον Τσίπρα εν πολλοίς, είχε δύο μέρη. Το πρώτο ήταν η απόλυτη ένδειξη της πολιτικής και ιδεολογικής ανέχειας του ΣΥΡΙΖΑ, που επειδή δεν έχει ιδέα τι πρέπει να προτείνει για το μέλλον της χώρας, καταφεύγει στη γενικολογία και την αρλουμπολογία.

Το δεύτερο μέρος της ομιλίας ήταν βγαλμένο από τα ιστορικά κατάβαθα της παραδοσιακής σταλινικής Αριστεράς, όπου η επιθετικότητα, η εχθροπάθεια, η συνωμοσιολογία, η μανία καταδίωξης και η εμπάθεια είναι τα συγκολλητικά υλικά της άποψης και της δράσης τους. Το πρώτο μέρος της ομιλίας Κασσελάκη θα μπορούσε άνετα να το έχει γράψει ο Τραμπ, το δεύτερο ο Ζαχαριάδης.

Η δε μακρά νύχτα που ακολούθησε την επιστολή Τσίπρα και την ομιλία Κασσελάκη, η γεμάτη μαζώξεις και παραμαζώξεις σε γραφεία και σε σπίτια, σε δωμάτια και σε ταβέρνες, σε τηλεδιασκέψεις και zoom συνεδριάσεις ως το πρωί, ήταν ενδεικτική της πολιτικής μοίρας των στελεχών και των μελών τους. Εκεί θα βουρλίζονται στα μουλωχτά και στα σκοτεινά, μέχρι ο τελευταίος τους να αποτελειώσει τον προτελευταίο τους.

Κι έπειτα, αυτός που θα απομείνει, να γράψει μια λυπητερή ηρωική ιστορία για την καινούργια ιστορική ήττα τους, για την οποία η επόμενη γενιά της Αριστεράς οφείλει να πάρει κάποτε εκδίκηση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News