Είστε απόλυτα σίγουροι ότι η παρέμβαση Σαμαρά για τον γάμο ομοφύλων προκάλεσε τριγμούς στη Νέα Δημοκρατία; Πιστεύετε και εσείς ότι είναι ορατό ένα ρήγμα στους κόλπους του κόμματος; Λογικά ναι, αυτό είναι το προφανές.

Ομως αν το δείτε από άλλη οπτική γωνία, θα συμφωνήσετε ότι η παρέμβαση Σαμαρά ίσως ήταν έως και καλοδεχούμενη από τον Μητσοτάκη. Διότι η πτέρυγα των αυθεντικών δεξιών αντιλαμβάνεται έτσι ότι έχει φωνή εντός του κόμματος, δεν αισθάνεται περιθωριοποιημένη από τους κεντρώους και τους πρώην του ΠΑΣΟΚ. Εχει τον Βορίδη δίπλα στον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά να τα λέει χωρίς κόφτη.

Υπάρχει περίπτωση να δούμε ένα καινούργιο κόμμα από το δεξί πλευρό της Νέας Δημοκρατίας; Δύσκολο, όσο ο Μητσοτάκης βρίσκεται στην ηγεσία. Αν αποχωρήσει, ναι, μπορεί να το δούμε στην περίπτωση που το κόμμα παραμένει στους κεντρώους. Απ’ ό,τι φαίνεται, ο χώρος που ξεκινάει από τη «συντήρηση» και φτάνει ως την Ακροδεξιά είναι ένα πολιτικό οικόπεδο με προοπτική.

Στις ευρωεκλογές που έρχονται ο Κυριάκος Βελόπουλος δύναται, βάσει δημοσκοπήσεων, να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση. Το κόμμα του, άλλωστε, συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα κέρδη των δημοσκοπήσεων. Η κυβέρνηση έχει φθορά, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ τσαλαβουτούν σε στάσιμα νερά, όμως ο Βελόπουλος έχει δημοσκοπική δυναμική. Και αν δούμε τη χώρα ανά περιφέρεια, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι στη Μακεδονία η Ελληνική Λύση έχει βάλει πλώρη για δεύτερο κόμμα. Η Νίκη δεν τραβάει επειδή, κατά το λαϊκότερο, το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς.

Τι κάνει ο Βελόπουλος; Αξιοποιεί τον τηλεοπτικό χρόνο που αγοράζει για τις επιχειρήσεις του, αλλά και τις συνεντεύξεις του, για να παρουσιάσει μια ατζέντα που, σε πολλά σημεία της, απλώς αντιγράφει τον Τραμπ. Δεν περιορίζεται, απλώς, στην καταγγελία. Προτείνει και λύσεις βγαλμένες από τις κουβέντες επαρχιακού καφενείου δίπλα στη σόμπα. Και κάτι ακόμα. Παίρνει θέση πάνω σε θέματα τρόπου ζωής και πολιτισμικής ταυτότητας. Και εκεί έξω υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, σαστισμένος από τις αλλαγές, που είναι πρόθυμος να ακούσει, ψάχνει να κρατηθεί από κάπου. Ακουγα τον Βελόπουλο να λέει ότι «δεν θα μας τρελάνουν λέγοντας ότι έχουμε κλιματική αλλαγή επειδή πέρδονται οι αγελάδες». Αυτό, όσο γελοίο και αν ακούγεται, τόσο διεισδυτικό είναι – πρόκειται για κανόνα.

Η ψήφιση της ισότητας στον γάμο ήταν λάδι στο καντήλι όσων προσπαθούν να βγάλουν πολιτικό μεροκάματο προτάσσοντας την «αντι-woke» ατζέντα. Αν ο Βελόπουλος ήταν ειλικρινής, θα ανέβαινε να πανηγυρίσει στο θεωρείο μαζί με τον Καπουτζίδη. Διότι πρόκειται για μια εξέλιξη που επιτρέπει στο πολιτισμικό να μπει μπροστά από το πολιτικό και, κατά συνέπεια, να αναζητήσει μεγαλύτερο κοινό. Ετσι άλλωστε συναντώνται και τα ετερόκλητα.

Ο Βελόπουλος συμπλέει με το ΚΚΕ στο θέμα του γάμου. Και ο… αντιεξουσιαστής antifa δημοσιογράφος, που βρίσκει δημοκρατικές τις χούντες και χούντες τις δημοκρατίες, συμφωνεί με τον Βελόπουλο στο θέμα Ναβάλνι. Και οι δύο αναρωτιούνται γιατί δεν μας απασχόλησε ο θάνατος του Επστάιν σε αμερικανική φυλακή.

Οι διαχωριστικές γραμμές έχουν χαραχτεί από κιμωλία, σβήνονται εύκολα. Αλλωστε πλέον υπάρχουν πολλά κοινά σημεία πάνω στα οποία μπορούν να συναντηθούν το ΚΚΕ, ο Βελόπουλος και ο antifa.  Το μίσος για τη Δύση, η λατρεία για τον Πούτιν, η απόρριψη της κοινωνικής προόδου ως μέσο που χρησιμοποιούν οι ελίτ για να ασκήσουν έλεγχο στις κοινωνίες.

Αυτές οι ομοιότητες συναντώνται και σε επίπεδο κοινωνίας. Υπάρχουν στιγμές που συνομιλείς με κάποιον και δεν μπορείς να καταλάβεις αν το πάει στην Ακρα Δεξιά ή στην άλλη άκρη του άξονα. Το κυριότερο σε αυτήν την παρατήρηση είναι ότι το ιδεολογικό πρόσημο ξεθωριάζει εντελώς. Και δεν είναι μόνο οι ταξικές αντιπαλότητες και οι οικονομικές ανισότητες που δίνουν τον τόνο. Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ανακαλύπτουν συγκλίσεις πάνω σε θέματα αντιλήψεων, ηθών και τρόπου ζωής. Ακούστε τι λέει, για παράδειγμα, ο επιχειρηματίας Δημήτρης Γιαννακόπουλος και πώς απλοί άνθρωποι τον προτρέπουν να κάνει κόμμα «για να σώσει ό,τι απέμεινε από πατρίδα και οικογένεια».

Ε, όλος αυτός ο χυλός από ανθρώπους και ρεύματα που αντιστρατεύονται τη «Νέα Τάξη», κάποια στιγμή μπορεί να «δέσει» κάτω από μια αληθινά χαρισματική προσωπικότητα. Θα έχει αποκτήσει όγκο και θα αναζητήσει στιβαρή εκπροσώπηση. Το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» γράφτηκε από έναν αριστερό δημιουργό. Ακούστε το και θα καταλάβετε ότι πλέον δεν εκφράζει μόνο την Αριστερά. Στο μέλλον μπορεί να γίνει και ύμνος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News