Βάζω τον εαυτό μου στη θέση ενός μέλους του κασσελακικού ΣΥΡΙΖΑ, που ανοίγει το κινητό του και βλέπει ότι ο αρχηγός τον καλεί να απαντήσει διαδικτυακά στο ενδιαφέρον ερώτημα «Είστε ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση των οργάνων του κόμματος;» Ανταπόκριση σε τι; Σε ποιους; Αγνωστο τι εννοεί ο ποιητής-αρχηγός όταν θέτει την ερώτηση. Στην οποία μάλιστα ο ερωτώμενος πρέπει να απαντήσει δίχως περιττές φιοριτούρες και περιφράσεις. Απλώς με ένα «ναι» ή ένα «όχι».

Και ας πούμε ότι απαντώ με ένα «όχι», ότι δηλαδή δεν είμαι ικανοποιημένος, καθότι αυτό είναι το λογικό. Αν με αυτά τα όργανα ξεκινήσαμε από το εκλογικό 32% του 2019 και καταλήξαμε στο δημοσκοπικό 10% του 2024, πώς να είμαι ικανοποιημένος; Οπότε διαολοστέλνω την απόκριση των οργάνων με ένα «όχι» και πάω στην επόμενη ερώτηση του αρχηγού: «Επιθυμείτε να γίνουν ριζικές αλλαγές στη δομή του κόμματος;». Πάλι με «ναι» «όχι» η απάντηση.

Απαντώ κατ’ ευθείαν «ναι», αλλά όταν λέμε «ριζικές αλλαγές» τι ακριβώς εννοούμε; Να γίνει το κόμμα πιο συγκεντρωτικό ή πιο αποκεντρωμένο από όσο είναι σήμερα; Να το διοικεί ένας ή κάποια όργανα; Να αποφασίζουν για τα σημαντικά οι οργανώσεις μετά από κομματικές συνελεύσεις ή να γίνονται όλα με ιντερνετικά γκάλοπ ευρείας συμμετοχής όποιου το επιθυμεί; Ελα ντε. Μόνο ο Κασσελάκης ξέρει τι κρύβει η επόμενη μέρα του «ναι».

Πάω παρακάτω. «Γενικά, τι επιθυμείτε να αλλάξει στο κόμμα ο Στέφανος Κασσελάκης;». Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ως τώρα, στα κόμματα της Αριστεράς (αλλά και γενικώς στα κόμματα) η απάντηση σε τέτοιες καίριες ερωτήσεις ήταν πολυσέλιδες εισηγήσεις ή πολύωρες τοποθετήσεις, όλες με βαριά ιδεολογικοπολιτική τεκμηρίωση.

Τώρα, τον καιρό της μετατροπής των κομμάτων σε πολυεθνικού τύπου εταιρείες, η απάντηση πρέπει να χωρέσει σε ένα τετραγωνάκι όπου μόνο επιγραμματικά μπορούν να θιγούν θέματα. Ας πούμε «αρχηγέ, άλλαξέ τα όλα» ή «άλλαξε τα μισά» ή «άλλαξε τα οργανωτικά, όχι τα ιδεολογικά». Επίσης «διώξε τον Πολάκη, αλλά κράτα τον Τεμπονέρα» ή «διώξε τον Τεμπονέρα, αλλά αν διώξεις τον Πολάκη με έχασες», ή «διώξε και τον Πολάκη και τον Τεμπονέρα, όταν είσαι εσύ δεν έχουμε κανέναν ανάγκη». Και ο αρχηγός θα αποφασίσει.

Αντίστροφα οδεύοντας, φτάνουμε στην αρχή του ερωτηματολογίου, με τα τρία πρωτεύοντα και κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτο, «ο Σύριζα να αυτοπροσδιοριστεί ως Αριστερά ή Κεντροαριστερά;». Δεύτερο, «να αλλάξει λογότυπο;», και τρίτο, «να αλλάξει όνομα;». Σε ό,τι αφορά το δεύτερο και το τρίτο, τα πράγματα είναι απλά. Το λογότυπο δεν ενδιαφέρει κανέναν, όλα τα κόμματα αλλάζουν κατά καιρούς και κατά αρχηγό και πάντα το καινούριο αφομοιώνεται από οπαδούς και φίλους.

Το όνομα, πάλι, δεν αλλάζει. Το ΠΑΣΟΚ το προσπάθησε τον καιρό των μνημονίων και μετά από έναν μεγάλο κύκλο ξαναγύρισε στην παλιά ηρωική ονομασία. Πιστεύω ότι το «όχι» θα υπερισχύσει συντριπτικά, αλλά αν κάνω λάθος ή αν ο Κασσελάκης επιμείνει να το αλλάξει ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, θα είναι απλώς μια ακόμα απόδειξη ότι ο αμερικανοφερμένος αρχηγός είναι εκτός τόπου, χρόνου και οποιασδήποτε πολιτικής προοπτικής.

Οσον αφορά το δίλημμα «Αριστερά ή Κεντροαριστερά», το πράγμα είναι ολίγον μπερδεμένο. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα απόλυτα αρχηγικό κόμμα. Ο,τι είναι ο Κασσελάκης θα είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι, λοιπόν, ο Κασσελάκης; Αριστερός ή κεντροαριστερός; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Και έχει κανένα νόημα να ερωτώνται τα μέλη του κόμματος τι είναι ο αρχηγός; Ο Κασσελάκης, δηλαδή, έχει δική του αυτόνομη ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία ή θα την καθορίσει ανάλογα με τις επιθυμίες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ; Αστεία πράγματα, τσίρκο σε αποδρομή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News