«Θα ψηφίσω τον υποψήφιο των Δημοκρατικών τον Νοέμβριο, είτε είναι ο Τζο Μπάιντεν είτε όχι. Θα το έκανα αυτό ακόμα και αν το κόμμα αντικαθιστούσε τον Μπάιντεν με ένα φυτό εσωτερικού χώρου. Ενα φυτό εσωτερικού χώρου θα ήταν απείρως προτιμότερο από έναν πρόεδρο που ενσαρκώνει μια δυνητικά θανατηφόρα απειλή για τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας» γράφει στο The Atlantic ο αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Ντέιμον Λίνκερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.

Τούτου λεχθέντος, ωστόσο, υποστηρίζει πως «οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να επιλέξουν έναν νέο προεδρικό υποψήφιο τώρα. Το κόμμα πρέπει να ξυπνήσει και να σταματήσει να υπνοβατεί προς την καταστροφή με τον Μπάιντεν ως υποψήφιο».

Το ζήτημα τίθεται εδώ και καιρό, κατέστη όμως επείγον όταν ο (Ρεπουμπλικάνος) ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Χουρ, επικεφαλής έρευνας για «πιθανή μη εξουσιοδοτημένη αφαίρεση και διατήρηση διαβαθμισμένων εγγράφων ή άλλων αρχείων» από τον Μπάιντεν, απαλλάσσοντάς τον, τον χαρακτήρισε «συμπαθητικό ηλικιωμένο κύριο με καλές προθέσεις αλλά κακή μνήμη».

Θα μπορούσε να ήταν αυτό το σημείο χωρίς επιστροφή; Πιθανώς, καθώς ο Τζο Μπάιντεν είναι όντως γηραιός, ηλικίας 81 ετών, και υπολείπεται του αντιπάλου του (από τέσσερις έως πέντε μονάδες, σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις).

Ορισμένοι εξακολουθούν να δηλώνουν ότι ο αμερικανός πρόεδρος μπορεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως η προχωρημένη ηλικία, η διανοητική του κατάσταση και οι επακόλουθες –εύλογες– αμφιβολίες όσον αφορά την ικανότητά του να ασκεί τα καθήκοντά του, συζητιούνται πλέον ευρέως. Τα τρία τέταρτα των Αμερικανών και οι μισοί Δημοκρατικοί φοβούνται ότι ο Τζο Μπάιντεν «δεν έχει την ψυχική και σωματική υγεία που απαιτούνται για μια δεύτερη θητεία» αναφέρει σχετικά ο Ντέιμον Λίνκερ

Επισήμως, στους κόλπους των Δημοκρατικών δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης του Τζο Μπάιντεν ενόψει των εκλογών του ερχόμενου Νοεμβρίου, ενώ και ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος αντέδρασε οργισμένα στις δηλώσεις του ειδικού εισαγγελέα Χουρ, υποστηρίζοντας ότι είναι απολύτως ικανός να συνεχίσει να κυβερνά τις ΗΠΑ (ορισμένοι έκαναν λόγο για επικοινωνιακό λάθος που ανέδειξε περαιτέρω το ζήτημα της ηλικίας και όλα όσα, αναπόφευκτα, επιφέρει).

Επιπλέον, όπως σημείωσε στην Washington Post ο Νταν Φάιφερ, πρώην ανώτερος σύμβουλος του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και συμπαρουσιαστής του «Pod Save America», οι Αμερικανοί δεν πρέπει να διερωτώνται αν ο Μπάιντεν είναι σε θέση να υπηρετήσει μια δεύτερη θητεία, αλλά «αν κάποιος που κατηγορείται για 91 κακουργήματα, που λέει ψέματα όλη την ώρα και που συνέβαλε στην υποκίνηση μιας βίαιης εξέγερσης είναι κατάλληλος για πρόεδρος».

Ο Μάικλ Τομάσκι, διευθυντής του ιστορικού προοδευτικού περιοδικού The New Republic, υποστηρίζει και προειδοποιεί πως η εστίαση στην προχωρημένη ηλικία του Μπάιντεν και στο κατά πόσο είναι ικανός για μια δεύτερη θητεία ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα να επανεκλεγεί στην αμερικανική προεδρία «ο άνθρωπος που μόλις έδωσε στον Βλαντίμιρ Πούτιν το πράσινο φως να εισβάλει σε συμμάχους-μέλη του ΝΑΤΟ. Τι είναι δυνητικά πιο πιθανό να προκαλέσει χάος και να καταστρέψει τον τρόπο που ζούμε; Αυτά που ξεχνάει ο Μπάιντεν ή αυτά που θυμάται ο Τραμπ;» διερωτάται ο αμερικανός αρθρογράφος και σχολιαστής.

Οσον αφορά τα πεπραγμένα του αμερικανού προέδρου, λιγότερο από εννέα μήνες πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου κανείς δεν αρνείται πως κατάφερε πολλά και σε διαφορετικά πεδία (κλιματική κρίση, πληθωρισμός, απασχόληση, εισοδήματα κ.ά.). Αλλά στην παρούσα φάση πολλοί πιστεύουν πια ότι ο «γηραιός Τζο» δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Με λίγα λόγια, η υποψηφιότητά του είναι τρόπον τινά ήδη υπονομευμένη.

Γιατί, όμως, επιμένει ο ίδιος; Για λόγους υπερηφάνειας καταρχάς, αρνούμενος, εν μέρει φυσιολογικά, το πέρασμα του χρόνου, αλλά και επειδή πιστεύει όντως πως είναι ο μοναδικός που μπορεί να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θεωρείται πολύ περισσότερο επικίνδυνος για τη δημοκρατία από ό,τι μια τετραετία πριν.

Σύμφωνα με τον Ντέιμον Λίνκερ, ο Μπάιντεν βάζει την αυτοεκτίμησή του επάνω από τα συμφέροντα της χώρας, ενώ οι Δημοκρατικοί «φαίνεται πως έχουν κολλήσει σε μια καταστροφική αντίφαση, η οποία συνδυάζει την αποχαυνωτική αποστροφή του κινδύνου (Δεν μπορούμε να αλλάξουμε υποψήφιο τώρα. Θα επερχόταν το χάος!) με την αδικαιολόγητη αλαζονεία (Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι τόσο ανόητοι που προτείνουν τον αποτυχημένο Τραμπ ξανά! Είναι τόσο πιθανό να επικρατήσουμε, που μπορείτε επίσης να αγνοήσετε τις δημοσκοπήσεις)» εξηγεί ο αμερικανός πολιτικός επιστήμονας.

Αρα, τι πρέπει να κάνει ο Τζο Μπάιντεν; Πρέπει να ανακοινώσει –όπως έκανε ένας άλλος Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Λίντον Τζόνσον, τον Μάρτιο του 1968– ότι αποσύρεται από τη μάχη για τον Λευκό Οίκο. Και θα πρέπει επίσης να ανακοινώσει ότι οι εκλέκτορες που έχει κερδίσει έως τώρα στις προκριματικές εκλογές, στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος τον Αύγουστο θα είναι ελεύθεροι να υποστηρίξουν τον υποψήφιο που θα συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να νικήσει τον Τραμπ.

Ομως ο Ντέιμον Λίνκερ δεν είναι ο μόνος που υποστηρίζει ανοιχτά ότι ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να αποσύρει την υποψηφιότητά του. Το περασμένο Σάββατο, ο Ρος Ντάουθατ, αρθρογράφος των New York Times, εξέφρασε παρόμοια άποψη σε άρθρο του με τον ξεκάθαρο τίτλο «Το ερώτημα δεν είναι αν ο Μπάιντεν πρέπει να αποσυρθεί. Το ερώτημα είναι πώς».

Ποιος, όμως, θα μπορούσε πρακτικά να τον αντικαταστήσει; Καταρχάς, υπάρχει η Κάμαλα Χάρις, η αντιπρόεδρός των ΗΠΑ, η οποία πρόσφατα δήλωσε έτοιμη να πάρει τη θέση του σε περίπτωση ανάγκης, εντείνοντας, όμως, έτσι τις ανησυχίες όσων κρίνουν τον Τζο Μπάιντεν ιδιαίτερα εύθραυστο. Επιπλέον, η δημοτικότητά της είναι ιδιαίτερα χαμηλή, ενώ ορισμένοι τη χαρακτηρίζουν ακόμη και «ανίκανη».

Αλλά το να παρακαμφθεί κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, ενώ θα μπορούσε να πλήξει εμμέσως τους Δημοκρατικούς. Οχι μόνον επειδή είναι γυναίκα και μέλος ισχυρών μειονοτήτων, αλλά και γιατί η παράκαμψή της θα αποτελούσε μια έμμεση αναγνώριση της ανεπάρκειάς της.

Πέρα από την Κάμαλα Χάρις, ως πιθανοί αντικαταστάτες του Τζο Μπάιντεν στη μάχη για τον Λευκό Οίκο εμφανίζονται οι κυβερνήτες Γκρέτσεν Γουίτμερ (Μίσιγκαν), Τζος Σαπίρο (Πενσυλβάνια), Γκέιβιν Νιούσομ (Καλιφόρνια), Τζάρεντ Πόλις (Κολοράντο), Τζέι Ρόμπερτ Πρίτσκερ (Ιλινόι), καθώς και ο γερουσιαστής Ράφαελ Γουόρνοκ (Τζόρτζια).

Οσον αφορά τις φήμες περί ξαφνικής καθόδου στην πολιτική της Μισέλ Ομπάμα, μέσω της διεκδίκησης του χρίσματος των Δημοκρατικών για την προεδρία, μάλλον αποσκοπούν, όχι τόσο στο να προετοιμάσουν το έδαφος για μια τέτοια εξέλιξη (η πρώην Πρώτη Κυρία έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι δεν έχει πολιτικές βλέψεις), όσο στο να τεθεί περαιτέρω εν αμφιβόλω η υποψηφιότητα το γηραιού Μπάιντεν, λαμβανομένου, μάλιστα, υπόψη ότι αυτές οι φήμες άρχισαν να διαδίδονται από συντηρητικούς κύκλους και ΜΜΕ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News