Νεαροί και των δύο φύλων μετακινούνται ανάμεσα στα πολιτικά περίπτερα θέτοντας ερωτήσεις σχετικά με το ιστορικό των υποψηφίων και τα οράματα τους για τη χώρα. Λίγο πιο πέρα, νέοι ψηφοφόροι εξασκούνται ρίχνοντας τις ψήφους τους σε αντίγραφα καλπών. Και στη σκηνή, καλεσμένοι τοκ σόου συζητούν για την καλύτερα ενημερωμένη επιλογή υποψηφίου.

Αυτές οι εικόνες από τη συγκέντρωση περισσότερων των χιλίων ατόμων μια πρόσφατη Κυριακή στην Τζακάρτα, την πρωτεύουσα της Ινδονησίας, ήταν το προοίμιο μιας γιορτής που είναι ευρέως γνωστή ως «Pesta Demokrasi» ή «Πάρτι Δημοκρατίας», αναφέρει ρεπορτάζ των New York Times.

Την ημέρα των εκλογών, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτό το τεράστιο αρχιπέλαγος των χιλιάδων νησιών κατευθύνονται σε εκλογικά τμήματα που μερικές φορές είναι διακοσμημένα με μπαλόνια, γιρλάντες και λουλούδια  – και είναι επανδρωμένα από αξιωματούχους ντυμένους Σπάιντερμαν, Μπάτμαν, Θορ και άλλους υπερήρωες.

Αφού ψηφίσουν για προεδρικούς υποψηφίους, βουλευτές και τοπικούς αξιωματούχους, οι πολίτες κατασκηνώνουν κοντά στα εκλογικά τους τμήματα εφοδιασμένοι με φαγητό, περιμένοντας να ανακοινωθούν τα πρώτα αποτελέσματα. Το επόμενο «πάρτι» είναι προγραμματισμένο για την προσεχή Τετάρτη.

Οι ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές στην Ινδονησία ήταν αδιανόητες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν η χώρα βρισκόταν ακόμη υπό τη βάναυση κυριαρχία του στρατιωτικού δικτάτορα Σουχάρτο. Αλλά μετά την πτώση του, το 1998, η χώρα αναδείχθηκε ως η τρίτη μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο.

Εν μέρει επειδή η ημέρα των εκλογών είναι εθνική εορτή, η προσέλευση των ψηφοφόρων ήταν σταθερά από τις υψηλότερες στον κόσμο και έφτασε το ρεκόρ του 80% το 2019. Με την ελάχιστη ηλικία δικαιώματος ψήφου να ορίζεται στα 17, το μεγαλύτερο μπλοκ των φετινών εκλογών είναι άτομα κάτω των 40 ετών – πάνω από το ήμισυ των 205 εκατ. ψηφοφόρων της Ινδονησίας.

Οι προεδρικές εκλογές είναι μια κούρσα μεταξύ τριών υποψηφίων: οι διαφημιστικές αφίσες με τα πρόσωπα των Ανιές Μπασουεντάν, Πραμπόβο Σουμπιάντο και Γκανγιάρ Πρανόβο κυριαρχούν στις μεγάλες λεωφόρους. Τα ντιμπέιτ τους συζητιούνται μετά μανίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι Ινδονήσιοι αναφέρονται στους τρεις υποψήφιους με τους αριθμούς που έχουν λάβει από την εκλογική επιτροπή, επομένως στα σπίτια, στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις και στα καφέ της Τζακάρτα το αναπόφευκτο ερώτημα είναι «ψηφίζεις 1, 2, ή 3;». Ομως η επιλογή δεν γίνεται πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια.

Η Ινδονησία είναι μια σχετικά νέα δημοκρατία, και οι πολίτες της δεν επιλέγουν πάντα τους υποψήφιους με βάση τις ιδέες τους ή το πολιτικό παρελθόν τους. Οι περισσότεροι νέοι ψηφοφόροι απλώς υποστηρίζουν τον υποψήφιο που επιλέγει η οικογένειά τους.

Η φετινή προεκλογική εκστρατεία εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των δημοκρατικών κανόνων που κερδήθηκαν με κόπο στην Ινδονησία. Ο δημοφιλής πρόεδρος Τζόκο Γουιντότο, που δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει τρίτη πενταετή θητεία, έχει προκαλέσει επικρίσεις με μια σειρά δυναστικού τύπου μηχανορραφίες, που επέτρεψαν στον γιο του να διεκδικήσει την αντιπροεδρία της χώρας.

Αν και δεν υποστηρίζει ευθέως κανέναν υποψήφιο, ο Γουιντότο φαίνεται να δημιουργεί μια συμμαχία με τον Πραμπόβο, έναν πρώην αντίπαλό του που κατηγορείται εδώ και καιρό για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάποτε ήταν παντρεμένος με μια από τις κόρες του δικτάτορα Σουχάρτο.

Οι πρόσφατες εκλογές στην Ινδονησία, η οποία έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στον κόσμο, στιγματίστηκαν από άσχημες πολιτικές βασισμένες στην ταυτότητα – ο Τζόκο αποκαλείται «Κινέζος Χριστιανός» (δεν είναι τίποτε από τα δύο), και ο Πραμπόβο, ο οποίος έχει διεκδικήσει την προεδρία πολλές φορές χωρίς ποτέ να κερδίσει, δέχεται διαρκώς ερωτήσεις για το πόσες φορές την ημέρα προσεύχεται.

Στο παρελθόν, οι πολιτικές καμπάνιες ισοδυναμούσαν με ανταλλαγή προμηθειών τροφίμων με ψήφους. Αλλά φέτος η πολιτική συζήτηση φαίνεται να είναι πιο ανοιχτή για ζητήματα όπως η δημοκρατία και η Αμυνα, ακόμα κι αν οι υποψήφιοι για την προεδρία προσφέρουν όλοι ένα όραμα παρόμοιο με αυτό του Τζόκο – πολιτική που βασίζεται σε έργα υποδομής και πρόνοιας.

Η δημοκρατική πολιτική αντιπαράθεση είναι επίσης ένα καινοφανές δεδομένο για την Ινδονησία, όπου η προεκλογική καμπάνια κρύβει κινδύνους για την ψυχική ηρεμία των υποψηφίων. Στις εκλογές του 2019 υπήρξαν ηττημένοι υποψήφιοι τόσο συντετριμμένοι από τα αποτελέσματα, που αναγκάστηκαν να αναζητήσουν ενδονοσοκομειακή περίθαλψη για την ψυχική τους υγεία.

Η τεχνολογία αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στην καμπάνια. Τουλάχιστον ένας εκ των υποψηφίων έχει υιοθετήσει την προώθηση των θέσεών του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με έξυπνες ψηφιακές πρακτικές, ο Πραμπόβο κατάφερε να αποτινάξει την εικόνα του τρομερού στρατηγού και να μετατραπεί σε καλοκάγαθο παππού. Πολλοί νέοι δεν γνωρίζουν το παρελθόν του στην περίοδο της δικτατορίας.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η αντίθεση στον Πραμπόβο αποτυπώνεται σε εικόνες ανθρώπων που επιδεικνύουν τέσσερα δάχτυλα του χεριού τους στον αέρα. Το μήνυμα είναι ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να επιλέξουν οποιονδήποτε εκτός από εκείνον – είτε το Νο 1 (Ανιές) είτε το Νο 3 (Γκανγιάρ).

Ο Ανιές βρήκε υποστήριξη από τους οπαδούς της κορεατικής ποπ μουσικής όταν, βγαίνοντας από ένα ντιμπέιτ, μετέδωσε σε ζωντανή ροή στο TikTok μια σειρά ερωταπαντήσεων με τους υποστηρικτές του, όπου, ως αστέρας της K-pop, απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με την ερωτική του ζωή και τα αγαπημένα του βιβλία.

Εάν κανένας από τους τρεις υποψήφιους δεν κερδίσει περισσότερο από το 50% των ψήφων, η κούρσα θα οδηγηθεί σε δεύτερο γύρο, τον προσεχή Ιούνιο. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Πραμπόβο θα μπορούσε να ξεπεράσει το όριο, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Αυτό που παραμένει σίγουρο είναι το υψηλό επίπεδο συμμετοχής των ψηφοφόρων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News