Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι σκηνοθέτες θα αποσύρονταν ή θα χαλάρωναν τον ρυθμό δουλειάς τους, ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος τον περασμένο Νοέμβριο έκλεισε τα 81, έχει ακόμα πολλά να κάνει και, κυρίως, διαθέτει ακόμα την ενέργεια που χρειάζεται για να τα κάνει. «Σχεδόν φαίνεται σαν να γερνάει προς τα πίσω» γράφει ο Στιβ Ρόουζ του Guardian, προλογίζοντας μια εκτενή συνέντευξη που του παραχώρησε ο ομολογουμένως ακάματος αμερικανός σκηνοθέτης.

Παρότι διανύει πλέον την ένατη δεκαετία της ζωής του, ο Σκορσέζε συνεχίζει να γυρίζει φιλόδοξες και «επικά μεγάλες» σε διάρκεια ταινίες (Το «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» διαρκεί σχεδόν τρεισήμισι ώρες, ενώ «Ο Ιρλανδός», η προηγούμενη ταινία του, ακόμη περισσότερο). Εξακολουθεί, δε, να είναι υπερβολικά απασχολημένος και με άλλα πράγματα: γυρίζει ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές, ενώ αναλαμβάνει την παραγωγή ταινιών άλλων δημιουργών.

Οπως αναφέρει o βρετανός δημοσιογράφος, ο Μάρτιν Σκορσέζε, όντας μάλλον ο τελευταίος επιζών της χρυσής εποχής του New Hollywood της δεκαετίας του 1970, εκτελεί τρόπον τινά χρέη… πάπα του αμερικανικού σινεμά. Εσχάτως, όμως, βρήκε τον χρόνο για να καταστεί και σταρ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

«Προφανώς… εξαναγκάστηκα να ασχοληθώ με τα TikTok» ανέφερε αστειευόμενος ο σκηνοθέτης, αφού το άτομο που τον «εξανάγκασε» να εισέλθει στον κόσμο των social media είναι η 24χρονη θυγατέρα του ονόματι Φραντσέσκα. Στο πλευρό της εμφανίζεται συχνά-πυκνά ο πατέρας της, άλλοτε προσπαθώντας να μαντέψει τον σκοπό ορισμένων αντικειμένων (από ένα ψαλιδάκι για βλεφαρίδες μέχρι ένα κύπελλο περιόδου) και άλλοτε να εξεταζόμενος από την κόρη του στην αργκό της αποκαλούμενης Generation Ζ.

Πρόσφατα, μάλιστα, το δυναμικό ντουέτο πατέρα-κόρης προσλήφθηκε από τη διαδικτυακή εταιρεία δημιουργίας ιστοσελίδων Squarespace για να γυρίσουν για λογαριασμό της μια διαφήμιση για το Super Bowl.

«Πρόσφατα, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα περιέγραψε τον Σκορσέζε ως τον “κορυφαίο εν ζωή σκηνοθέτη στον κόσμο” και τώρα αυτός φτιάχνει σκετσάκια 30 δευτερολέπτων για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» συνοψίζει ο Στιβ Ρόουζ. «Είναι, όντως, κάπως διασκεδαστικό» ανέφερε σχετικά ο Σκορσέζε. «Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στο να ξεπερνάμε ξαφνικά όλο αυτό το φτιαχτό πλαίσιο της σωστής συνέντευξης ή της σωστής παρουσίασης σε ορισμένες εκδηλώσεις: ξαφνικά βρισκόμαστε στο σπίτι, με τα σκυλιά στο πάτωμα, με τις πιτζάμες και με ανθρώπους να γελούν» εξήγησε.

Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης βρέθηκε στο Λονδίνο στο πλαίσιο μιας σύντομης περιοδείας του στην Ευρώπη, κατά την οποία θα συναντηθεί, μεταξύ άλλων, με τον πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό, και θα εμφανιστεί στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου (15-25 Φεβρουαρίου), το οποίο πρόκειται να τον τιμήσει με μια Χρυσή Αρκτο για τη συνολική προσφορά του στην Εβδομη Τέχνη.

Η συνομιλία του βρετανού δημοσιογράφου με τον Σκορσέζε άρχισε αναμενόμενα: με τον πρώτο να ρωτάει για την τελευταία του ταινία, τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού», που είναι υποψήφια για 10 Οσκαρ. Ωστόσο ο Σκορσέζε δεν είχε πάρα πολλά να πει, επειδή, όπως εξήγησε, ασχολείται με την προώθησή της εδώ και σχεδόν έναν χρόνο – από τον περασμένο Απρίλιο.

«Κατά βάση, η αντίδραση στην ταινία είναι πέρα από ενθαρρυντική. Την εκτιμούν πάρα πολύ. Ωστόσο, νομίζω ότι θέλω να αρχίσω ξανά να φτιάχνω κάτι, το συντομότερο δυνατό. Τώρα, τώρα αμέσως, σήμερα» είπε και έκανε να σηκωθεί από την καρέκλα του. «Ναι, αυτή τη στιγμή. Θα φύγω τώρα αμέσως» πρόσθεσε, πριν καθίσει πίσω και αρχίσει να γελάει. «Τίποτα προσωπικό, τίποτα προσωπικό» καθησύχασε τον συνομιλητή του. «Είναι που λένε “Λοιπόν, πρέπει να ξεκουραστείς”. Αλήθεια; Ο χρόνος είναι ένα ζήτημα. Η ύπαρξη, η ανυπαρξία, είναι ένα ζήτημα» συμπλήρωσε με νόημα.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Σκορσέζε έδωσε την εντύπωση ότι δεν πολυπιστεύει πως οι ταινίες μπορούν να επηρεάζουν άμεσα την πραγματική ζωή. «Ωστόσο πολλές από τις ταινίες του φαίνεται να έχουν ενσταλαχθεί στην κουλτούρα με βαθύτερους τρόπους. Κυρίως λόγω των πρωταρχικών ενδιαφερόντων του, που είναι οι άνδρες: η ανδρική ισχύ, οι ανδρικές σχέσεις και ειδικότερα η ικανότητα των ανδρών να ασκούν βία» γράφει ο Στιβ Ρόουζ.

Ο σκηνοθέτης λέει πως δεν είναι εξοικειωμένος με την έννοια του «Scorsese Bro», δηλαδή με τον τύπο του άνδρα σινεφίλ που θαυμάζει τις macho, βίαιες ταινίες του, τις γεμάτες «ναρκωτικά και όπλα», σε βάρος των άλλων έργων του Σκορσέζε.

«Πολλά από αυτά –οι “Κακόφημοι Δρόμοι”, ο “Ταξιτζής”, το “Οργισμένο Είδωλο”, το “Καζίνο”, “Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης”, “Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ” και ειδικά “Τα Καλά Παιδιά”– θεωρούνται αριστουργήματα» γράφει ο Ρόουζ. Αναφέρει όμως στον Σκορσέζε πως ακόμη και αυτές οι ταινίες συχνά υιοθετούν την οπτική γωνία των (συντριπτικά ανδρών) δραστών της βίας, παρά των θυμάτων, και «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» δεν αποτελούν εξαίρεση.

Αυτοί οι άνδρες συνήθως τιμωρούνται όπως τους αξίζει, «αλλά χάρη στο ξέφρενο, εύστοχο, σπλαχνικό στιλ δημιουργίας ταινιών του Σκορσέζε, ο τρόπος ζωής τους φαίνεται συχνά κάπως ελκυστικός» σημειώνει ο δημοσιογράφος του Guardian.

«Η αμαρτία έχει πλάκα» σχολίασε ο Σκορσέζε. «Αυτό είναι λίγο πολύ το μόνο που με ενδιέφερε, νομίζω, όσον αφορά τους θύτες. Είναι ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα, επειδή ανάγεται στην παιδική μου ηλικία» συμπλήρωσε, αναφερόμενος στην ανατροφή του στη Μικρή Ιταλία, την περιοχή της κάτω Νέας Υόρκης όπου εγκαταστάθηκαν οι σικελοί παππούδες του, μαζί με εκατοντάδες άλλους μετανάστες από την Ιταλία.

«Τα όπλα και οι γκάνγκστερ δεν ήταν κινηματογραφική φαντασία εκεί, αλλά μέρος της καθημερινής ζωής, όπως ήταν επίσης η φτώχεια, η βία, ο καθολικισμός και οι έννοιες της ηθικής, της αμαρτίας και της ενοχής» αναφέρει συνοπτικά ο Στιβ Ρόουζ, θυμίζοντας πως ο Μάρτιν Σκορσέζε μελετούσε για να γίνει ιερέας προτού τον κερδίσει ο κόσμος των ταινιών, της λογοτεχνίας και της μουσικής.

Οι σκληροτράχηλοι γονείς του «προσπαθούσαν να συμβιβαστούν ηθικά, απλώς για να μπορούν να επιβιώνουν με κάποιο βαθμό αξιοπρέπειας σε έναν κόσμο που ήταν πραγματικά διεφθαρμένος σε πολλά διαφορετικά επίπεδα» είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Οσον αφορά τους βίαιους ρόλους, παραδέχτηκε ότι τον συναρπάζει αυτό που καθιστά τους ανθρώπους εγκληματίες. «Μπορούμε να γίνουμε θύτες;» διερωτήθηκε απευθυνόμενος στον συνομιλητή του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News