Ο Στέφανος Κασσελάκης, αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, επισκέφθηκε το Αουσβιτς στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος. Ως εδώ καλά, μπράβο του.

Μόνο που ο κ. Κασσελάκης κάπου το παράκανε με την ασίγαστη ροπή του να χρησιμοποιεί οτιδήποτε και οποιονδήποτε για να προωθεί την ήδη προωθημένη δημόσια εικόνα του: εννέα φωτογραφίες ανήρτησε ο ίδιος στο Facebook, άλλες πέντε μοίρασε η Κουμουνδούρου, με τον αρχηγό σε κάθε πόζα βαθιάς περισυλλογής και άψογου ντυσίματος (κασκόλ Barbour, παλτό Zegna), σε έναν χώρο οικουμενικής μνήμης και προσκυνήματος.

Αυτές οι πόζες του κ. Κασσελάκη στο Αουσβιτς προκάλεσαν ποικίλα σχόλια. Το πιο ενδιαφέρον στον «Μικροπολιτικό» των «Νέων» της Δευτέρας, σε ένα σημείωμα με τίτλο «Αουσβιτς: εκεί όπου δεν ποζάρει κανείς»:

«Για κάθε άνθρωπο με ενσυναίσθηση, μια επίσκεψη στο Αουσβιτς είναι μια άκρως ταπεινωτική εμπειρία. Χρησιμοποιώ τη λέξη πολύ συνειδητά. Διότι, υπάρχει η Ιστορία, που όλοι πάνω-κάτω την ξέρουμε. Αλλά εκεί, στο πεδίο, υπάρχουν ακόμη τα σημάδια μιας τρομακτικής βιαιότητας, που εκτελέστηκε με έναν αδιανόητα γραφειοκρατικό τρόπο, που σε κάνει να έρχεσαι αντιμέτωπος, όχι θεωρητικά, αλλά με έμπρακτες αποδείξεις, με το μέγεθος του κακού που μπορούμε να κάνουμε οι άνθρωποι στον άνθρωπο. Για τους πολιτικούς, βέβαια, οι επισκέψεις αυτές συνοδεύονται από μια κάποια δημοσιότητα. Είναι ενδιαφέρον, λοιπόν, να παρατηρεί κανείς τις φωτογραφίες που οι ίδιοι επιλέγουν να δημοσιεύσουν, που οι ίδιοι θεωρούν πως αποτυπώνουν την εικόνα που θέλουν να έχουμε γι’ αυτούς.

»Και όλα αυτά τα γράφω για να σχολιάσω, φυσικά, τις φωτογραφίες που δημοσιοποίησε ο Στέφανος Κασσελάκης από την επίσκεψή του στο Αουσβιτς το Σάββατο. Με την εξαίρεση μιας κοντινής φωτογραφίας της αναμνηστικής πλακέτας για τα θύματα στα ελληνικά, σε όλες τις υπόλοιπες φιγουράρει και ο ίδιος μέσα στο πλάνο, σε μακρινές ή και πολύ κοντινές λήψεις πορτρέτου, ποζάροντας εκεί όπου καλό είναι να μην ποζάρει κανείς. Γιατί, ναι, ως ένα σημείο είναι κατανοητή και η ανάγκη για επικοινωνία και η εικονογραφία των social media. Αλλά δεν χρειάζονται όλα αυτά σε έναν τόπο μαρτυρίου. Απάδουν».

Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους για τη διάθεση αυτοπροβολής και αυτοαναφορικότητας ακόμα και σε έναν τέτοιο χώρο –το μνημείο και η φρίκη υποδεέστερα της παρουσίας του συνοφρυωμένου κ. Κασσελάκη–, να πούμε πως το Αουσβιτς είχε επισκεφθεί λίγα 24ωρα νωρίτερα ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην Πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (και του ΚΙΔΗΣΟ για όσους το θυμούνται).

Ο κ. Παπανδρέου κατέθεσε στεφάνι μαζί με άλλους ευρωπαίους σοσιαλιστές πολιτικούς –από τον Γάλλο Μανουέλ Βαλς ως τον Σουηδό Στέφαν Λέβεν– αλλά παραδόξως δεν είδαμε κάποια πόζα του στα σύρματα και στους θαλάμους.

H Λιάνα Κανέλη, βουλευτής Α’ Αθήνας του ΚΚΕ, αποκάλυψε τη σοβαρή περιπέτεια που πέρασε με την υγεία της –και με κάποιον καταπληκτικό τρόπο βρήκε την ευκαιρία να καταγγείλει και πάλι τους Αμερικάνους.

Εγραψε η κυρία Κανέλλη ένα άρθρο στον ιστότοπο katiousa.gr με τίτλο «Ανάσα. Αζωτο. Αλαμπάμα.» και σε αυτό περιέγραψε πώς βρέθηκε διασωληνωμένη και κατάφερε να γυρίσει «από την κόλαση».

«Γύρισα απ’ την κόλαση. Μια βαριά πνευμονία με δυο ιούς, την ατυχία μου μέσα, και κατέληξα διασωληνωμένη και στα όρια. Δεν με φτάνουν χιλιάδες καθαρές ανάσες για να αντιγυρίσω τη στήριξη, την αγάπη των συντρόφων και των φίλων, γιατί σαν το ΚΚΕ, που αν δεν είσαι μαχητής σε φτιάχνει, κι αν είσαι από χαρακτήρα όπως εγώ σου πολλαπλασιάζει τη δύναμη, άλλο τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Είναι εφιαλτική εμπειρία σύντροφοι, κι αυτό που χρειάζεται κανείς μετά είναι στήριξη για να ξαναβρεί τα πατήματά του ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος», έγραψε αρχικά η εδώ και σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα βουλευτής του ΚΚΕ, για να συμπληρώσει με το επίμονο ρητορικό ύφος περί συντρόφων:

«Δεν περίμενα να συνέλθω σ’ έναν καινούριο κόσμο. Να έχω δυνάμεις να αντιπαλέψω τον τωρινό τον σάπιο θέλησα. Ομως δεν φαντάστηκα, ωρέ συντρόφια, ότι ξύπνησα και το ρολόι δείχνει έναν αιώνα πίσω. Ακούστε με προσεκτικά. Πάλεψα πολύ για μιαν ανάσα, κι εγώ κι οι γιατροί μου (η Αθηνά η Στούπη, η Νάσια η Φυτά και τόσοι άλλοι), κι ευτυχώς όλα πήγαν καλά», υπογράμμισε, για να συνεχίσει έπειτα αναφερόμενη στην πρόσφατη εκτέλεση θανατοποινίτη στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ με τη μέθοδο εισπνοής αζώτου:

«Και ξαφνικά διαβάζω ότι στην Αλαμπάμα, το 2024, εκτελέστηκε θανατοποινίτης, ετών 58, με τη νέα “πειραματική” μέθοδο της… στέρησης της αναπνοής. Εγώ φορούσα μάσκα οξυγόνου κι αυτοί που εξάγουν δημοκρατία και την πουλάνε σε τιμή φαιντανύλης κι αριθμό παράπλευρων πτωμάτων χρυσοτόκων πολέμων, φόρεσαν σε άνθρωπο μάσκα αζώτου για να του ρουφήξουν το οξυγόνο. Τρελάθηκα όταν το διάβασα. Προτίμησαν αυτή τη μέθοδο εκτέλεσης, γιατί δοκίμασαν πριν από δυο χρόνια ενέσιμο θάνατο, αλλά δεν έβρισκαν λέει την κατάλληλη φλέβα. Κοιτάζω τα δικά μου μαυρισμένα χέρια, φυσικά τραύματα ιατρικού πολέμου και αγώνα για τη ζωή, και μου τη βιδώνει που ξύπνησα και το ρολόι έχει πάει εκατό χρόνια τουλάχιστον πίσω, τόσο σαδιστικά ώστε η στέρηση αναπνοής να θεωρείται επιεικής εκτέλεση.

»Δεν το χωράει ο νους μου ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα γίνονται βασανιστικά πειράματα εκτέλεσης με αέριο, στα χνάρια του Μέγκελε, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα δακρυγόνα, τα χημικά κι όλα τα ωραία πολιτισμένα βασανιστήρια, με τα οποία αντιμετωπίζεται όποιος αντιστέκεται σ’ αυτούς που θέλουν τελικά να ελέγχουν την ανάσα του κόσμου όλου.

» Εδώ πρέπει να θυμηθούμε πως η Αλαμπάμα είναι στις ΗΠΑ, και είναι οι ΗΠΑ που αποφασίζουν ποιες χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή, και άρα είναι δικτατορικές και δεν εκδίδουν σε αυτές κρατούμενους. Ομως στο Ανώτατο Δικαστήριό τους, με εννιά ισόβια μέλη, οι Δημοκρατικοί εναντίον της θανατικής ποινής και τέτοιου είδους πειραμάτων είναι μόλις τρεις. Αν δεν ανοίξουμε τώρα τη συζήτηση για το πραγματικό μέλλον της ανθρωπότητας, τότε σύντομα θα ιδιωτικοποιηθεί η αναπνοή απ’ τους διαφεντευτές της κάθε Αλαμπάμα. Και το χειρότερο όλων είναι πως θα κατηγορούν την Τεχνητή Νοημοσύνη αυτοί που την εφοδιάζουν με όλες τις πληροφορίες του καπιταλισμού για προσοδοφόρα βασανιστήρια όπου Γης».

Στην αποκάλυψη ότι πρόσφατα είχε ταξιδέψει για σχεδόν δύο εβδομάδες στην Ινδία, προχώρησε η Ντόρα Μπακογιάννη, βουλευτής Χανίων της ΝΔ και πρώην υπουργός.

Η κυρία Μπακογιάννη, η οποία την περασμένη εβδομάδα ήταν στο Στρασβούργο για την εκλογή του βουλευτή της ΝΔ Θεόδωρου Ρουσόπουλου στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE), επέστρεψε έπειτα στα Χανιά για να παραστεί στην κοπή της πίτας –είναι αυτή η περίοδος του χρόνου– του Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Εκεί μίλησε στους δημοσιογράφους και στην κάμερα του τοπικού καναλιού zarpanews για το ταξίδι στην Ινδία. «Ηταν ένα ταξίδι που δεν ήταν επίσημο. Ηταν ένα καθυστερημένο ταξίδι του μέλιτος που μου χρώσταγε ο άντρας μου (ο Ισίδωρος Κούβελος) 25 χρόνια. Μου το έκανε. Κάθησα 12 ημέρες»… είπε η κυρία Μπακογιάννη, για να αναφερθεί έπειτα στο θέμα της εκλογής του κ. Ρουσόπουλου στο Στρασβούργο.

[απολαύστε υπεύθυνα]