Το «Σικάγο γίναμε» δεν βγήκε τυχαία. Ούτε στην πρωτεύουσα του παράνομου αλκοόλ την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης στοχοποιούνταν από τους μαφιόζους του Αλ Καπόνε ο μέσος Αμερικανός που καθόταν ήσυχος στο σπιτάκι του, αλλά και πάλι, κάποια στιγμή το κράτος αποφάσισε να αντιδράσει. Διότι η  αιματοχυσία στους δρόμους, στα μπαρ και στα εστιατόρια της πόλης έκανε τόσο τεράστια εντύπωση, που το Σικάγο μπήκε στην παγκόσμια εγκληματολογική Ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Ας μην ακούω λοιπόν «παράγοντες» του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και «κύκλους» της ΕΛ.ΑΣ. μετά από κάθε παρόμοιο έγκλημα να λένε ότι ο «μέσος Αθηναίος δεν κινδυνεύει» από τον ατέλειωτο πόλεμο της Greek Mafia. Τσαντίζομαι αφάνταστα με τέτοιες διαρροές. Προφανώς κινδυνεύει και ο μέσος Έλληνας και ο μέσος Αθηναίος και ο κάθε φιλήσυχος οικογενειάρχης, όταν στα πεζοδρόμια των πόλεων του ξεσαλώνουν στρατιές μαφιόζων εγκληματιών, που τραβάνε τα κουμπούρια και πυροβολούν με την ίδια ευκολία με την οποία αναπνέουν.

Και δεν ξέρω αν η σκηνοθετημένη βία στην τηλεόραση και στο σινεμά μας έχει αναισθητοποιήσει, εγώ πάντως με το πλάνο της τελευταίας δολοφονίας στον Νέο Κόσμο αγριεύτηκα πολύ. Υποθέτω ότι ένα παιδί θα σοκάρεται περισσότερο από μένα. Στο τέλος-τέλος, οι Αμερικανοί του μεσοπολέμου έβλεπαν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με ματωμένα πτώματα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους και αυτό ήταν. Και όμως με πεντέξι όλες κι όλες φωτογραφίες, εκείνη η ταραγμένη εποχή έμεινε θρυλική καθότι θεωρήθηκε μη αποδεκτή η εξαφάνιση ή η ανικανότητα του οργανωμένου κράτους και η απόλυτη κυριαρχία του σκληρού εγκλήματος.

Εμείς εν έτει 2024, υποχρεωνόμαστε να βλέπουμε λούπα, τριάντα και σαράντα φορές την ημέρα, σε όποιο κανάλι και σε όποια εκπομπή κι αν επιλέξουμε, τους δυο φονιάδες την στιγμή που κάνουν κόσκινο τον αντίπαλο αρχιμαφιόζο από απόσταση είκοσι εκατοστών. Η πρώτη αυθόρμητη αίσθηση όλων μας είναι να μπούμε νοερά στην θέση του θύματος (ό,τι κουμάσι κι αν ήταν αυτός), την ώρα που δέχεται ενενήντα σφαίρες στο κορμί του και μετά μια τελευταία χαριστική βολή στο κεφάλι του. Φρίκη.

Όπερ, να με συμπαθούν στο υπουργείο στην Κατεχάκη και στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην ΓΑΔΑ, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν. Να μας λείπουν άλλα τέτοια φρικαλέα πλάνα. Και το θέμα δεν είναι να μην μαγνητοσκοπούνται ή να μην προβάλλονται, αλλά να μην συμβαίνουν. Κάθε δεύτερο μήνα κι ένας ή δυο νεκροί από πυροβολισμούς μέσα στον δρόμο, την ώρα που οδηγούν, που παρκάρουν ή που κάθονται και πίνουν τον καφέ τους στο υπαίθριο στέγαστρο κάποιου μαγαζιού.

Δεν είμαι αστυνομικός συντάκτης να έχω τα στατιστικά πρόχειρα, όμως κόβω το κεφάλι μου ότι αυτός ο «πόλεμος της νύχτας» από τον οποίο «δεν κινδυνεύουν οι φιλήσυχοι πολίτες» κρατά ίσα με μια δεκαετία. Τι διάολο, όλα αυτά τα χρόνια έχουν πιάσει κανέναν; Κι αν έπιασαν, που θα έπιασαν υποθέτω, τον ξεδόντιασαν και τον απομόνωσαν ή του ‘φτιαξαν γραφείο στις φυλακές απ’ όπου διευθύνει τις δουλίτσες του;

Τι να τις κάνω εγώ τις τηλεοπτικές αναλύσεις του τύπου «ήταν συμβόλαιο θανάτου», «ήταν επαγγελματίες φερμένοι επί τούτου από το εξωτερικό», «ήταν εκπαιδευμένοι Βαλκάνιοι» ή «ήταν αδίστακτοι Μεσο-ανατολίτες που δε λογαριάζουν κάμερες» και άλλες παρόμοιες μπαρούφες, που ενίοτε φλερτάρουν με την κωμωδία; Θα κόψετε κανένα πλοκάμι αυτών των αιματηρών οργανώσεων ή δεν το ‘χετε σκοπό;

Αλλιώς, αν το σχέδιο είναι να τους αφήσετε να αλληλοσκοτωθούν μέχρι τον τελευταίο κι έπειτα να συλλάβετε τον στερνό που θα απομείνει, να μας το πείτε να το ξέρουμε. Επίσης, αν είναι αδύνατο να κάνετε κάτι ουσιαστικό για τον περιορισμό της Greek Mafia, τότε να πάμε σε «μεταρρύθμιση». Να νομιμοποιήσουμε την δράση της, να  φορολογήσουμε τουλάχιστον τα κέρδη της, να πάρει ο κοσμάκης (που έτσι κι αλλιώς δεν κινδυνεύει, σωστά;) κανένα pass παραπάνω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News