Στις 28 Δεκεμβρίου κηδεύτηκε στην Τεχεράνη ο Σαγέντ Ραζί Μουσαβί, εκ των ηγετών των Φρουρών της Επανάστασης, ο οποίος σκοτώθηκε τις προάλλες στη Συρία. Οι Ιρανοί απέδωσαν στους Ισραηλινούς τον θάνατό του, ενώ το Ισραήλ απέφυγε να σχολιάσει οτιδήποτε σχετικώς. Σημασία έχει ότι στην κηδεία πήγε ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αλί Χαμενεΐ, και ότι ακούστηκαν «υποσχέσεις περί εκδίκησης» οι οποίες επικέντρωσαν στην «εξάλειψη του σιωνιστικού καθεστώτος». Σε αυτήν την τελευταία φράση περικλείεται και το νόημα της ανάλυσης που επιχείρησε η Repubblica όσον αφορά το τι τελικά θα πράξουν οι μουλάδες, που «πάντα ζυγίζουν καλά τις προσεκτικές κινήσεις τους».
Το ιταλικό μέσο θυμήθηκε την προ τριετίας δολοφονία ενός άλλου στρατηγού των Φρουρών, του Κασέμ Σουλεϊμανί. Και τότε ανάλογες «υποσχέσεις εκδίκησης» είχαν δοθεί από το Ιράν. Βέβαια, στην τωρινή περίπτωση ο χρόνος και η έκταση των αντιποίνων σχετίζονται ευθέως με τις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό, δηλαδή με τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς. «Η προσοχή πρέπει να είναι διπλή, διότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία μπορεί να προκαλέσει πόλεμο σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή». Πόσο μάλλον όταν «οι Ιρανοί θεωρούν ότι το Ισραήλ ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή και τους κήρυξε τον πόλεμο».
Ηταν πλήγμα απρόσμενο για τους μουλάδες ο θάνατος του Μουσαβί. «Οι Ιρανοί δεν το είχαν προβλέψει. Ο Μουσαβί βρισκόταν στην κατοικία του, σε ένα προάστιο της Δαμασκού, που αποτελεί συγχρόνως και σιιτικό προσκύνημα και κόμβο για τις συμμαχίες των Ιρανών». Για τον ίδιο τον Μουσαβί η Repubblica έγραψε ότι δούλευε για την επέκταση της ιρανικής ισχύος «μέχρι τις πύλες του Ισραήλ», ότι οργάνωσε τη στήριξη των φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών στο καθεστώς Ασαντ και με διπλή στόχευση (εναντίον των ντόπιων σουνιτών και εναντίον του ISIS) και ότι διεκπεραίωνε τις μεταφορές ρουκετών και drones στη Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
Πώς υλοποίησαν οι Ιρανοί τις εκδικητικές υποσχέσεις τους για τον Σουλεϊμανί; Πέντε ημέρες μετά τον θάνατό του (3 Ιανουαρίου 2020) επιτέθηκαν με πυραύλους εναντίον δύο αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ. Θύμα κανένα. «Τότε οι μουλάδες ποντάριζαν στην ήττα του Τραμπ και σε διαπραγματεύσεις με τον καινούργιο Λευκό Οίκο. Τώρα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική, αφού υπάρχει αυξανόμενη πίεση στον πρόεδρο Ραΐσι να επιδείξει μεγάλη πυγμή». Το πρώτο ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος θα είναι ο στόχος των Ιρανών: το Ισραήλ ή οι ΗΠΑ;
«Προτεραιότητά τους είναι η εκδίωξη των αμερικανικών στρατευμάτων από τα προπύργια που δημιουργήθηκαν στη Συρία και στο Ιράκ για τον αγώνα κατά του ISIS». Μάλιστα, ανήμερα τα Χριστούγεννα οι Ιρανοί επιτέθηκαν στο κουρδικό αεροδρόμιο του Ερμπίλ, προκαλώντας τραυματισμούς. Το Πεντάγωνο αντέδρασε βομβαρδίζοντας ιρανικό στόχο στο Ιράκ, προκαλώντας την οργίλη αντίδραση της κυβέρνησης στη Βαγδάτη. Οπότε;
«Το Ιράν ενδέχεται να πλήξει τους Αμερικανούς στο Ιράκ πιέζοντας την ιρακινή κυβέρνηση να διακόψει σχέσεις με την Ουάσινγκτον. Αλλά σήμερα ολόκληρος ο μουσουλμανικός κόσμος κοιτάζει προς τη Γάζα, έτσι οι πιο σκληροπυρηνικοί από τους μουλάδες επιδιώκουν χτύπημα στην καρδιά του Ισραήλ». Πώς θα το καταφέρουν; «Εχουν βαλλιστικούς πυραύλους και drones ικανά να φθάσουν στο εβραϊκό κράτος. Ομως τέτοιου είδους πλήγμα διακινδυνεύει ανάφλεξη που δεν ξανάδε η Μέση Ανατολή».
Η εναλλακτική λύση, σημείωσε το μέσο της Ρώμης, είναι για τους Ιρανούς η ανάθεση των αντιποίνων στις δυνάμεις που είχε οπλίσει ο Μουσαβί, δηλαδή στις πολυεθνικές σιιτικές πολιτοφυλακές που βρίσκονται «ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Ισραήλ», διότι αυτές είναι «τα αναλώσιμα πιόνια» στη σκακιέρα της Τεχεράνης. «Ενδέχεται η Χεζμπολάχ να πιεστεί να αυξήσει τον όγκο πυρός της, μετατρέποντας τις αψιμαχίες στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ σε πυραυλικές επιθέσεις». Ωστόσο και σε αυτήν την περίπτωση «οι Ισραηλινοί είναι πανέτοιμοι, αφού έχουν τρεις ετοιμοπόλεμες ταξιαρχίες αρμάτων μάχης να μαρσάρουν, ώστε να περάσουν αμέσως τα σύνορα».
Τέλος, το ιταλικό δημοσίευμα υπογράμμισε ότι οι μουλάδες μπορεί για λόγους τακτικής να περιοριστούν απλώς σε συμβολικά πλήγματα κατά του Ισραήλ, αναμένοντας την πυρηνική βόμβα τους, που είναι υπόθεση του άμεσου μέλλοντος. «Αυτή τη στιγμή ο εμπλουτισμός βρίσκεται στο 60%, ελάχιστα μακριά από το 90% που απαιτείται για την κατασκευή της βόμβας. Αυτό θα είναι το πολεμικό μέσο που θα αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή».
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News