Με ποδοσφαιρικούς όρους, το εντυπωσιακό εύρημα των τελευταίων δημοσκοπήσεων δεν βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, αλλά στο μέσον. Στις επιδόσεις που καταγράφει το one man show κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου.

Τα υπόλοιπα είναι απολύτως προβλέψιμα. Η κυβέρνηση διατηρεί την ηγεμονία της και η αντιπολίτευση βρίσκεται πολύ μακριά για να την απειλήσει με τα βέλη της. Το δε ΠΑΣΟΚ, που σταθεροποιείται στη δεύτερη θέση, μάζεψε ό,τι μπορούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχει να περιμένει τίποτα από τα αριστερά του. Η πελατεία στην οποία απευθύνεται ψωνίζει από του Μητσοτάκη. Απολύτως λογικό. Στα μεγάλα θέματα δεν μετριούνται μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ. Συμφωνούν στο πεδίο των δικαιωμάτων, στην εξωτερική πολιτική, στη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων. Αν κάποιος, λοιπόν, από τον χώρο του Κέντρου, επιλέγει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, το κάνει κατά κύριο λόγο για λόγους προσωπικής πολιτικής αισθητικής.

Αντιθέτως, η ενίσχυση του Βελόπουλου έχει πιο ρεαλιστική βάση. Και επιβεβαιώνει το καλό αισθητήριο του εν λόγω αρχηγού σε θέματα μάρκετινγκ. Αλλωστε δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην πώληση αλοιφών και πολιτικών θέσεων. Ολα είναι θέμα μάρκετινγκ. Ο Βελόπουλος το ξέρει. Για αυτό και είναι ο πολιτικός αρχηγός που καταγράφει το μεγαλύτερο χρόνο παρουσίας σε τηλεοπτική οθόνη, είτε πρόκειται για συνέντευξη, είτε για εκπομπή τηλεμάρκετινγκ.

Τι είναι αυτό που πουλάει σήμερα ο Βελόπουλος; Ακραία συντηρητικές, ως ακροδεξιές, θέσεις, με τον φερετζέ του πατριωτισμού. Και καθώς ο Νατσιός εστιάζει στα θρησκευτικά και οι Σπαρτιάτες είναι για μπουντρούμι, ο Βελόπουλος καταφέρνει να εκφράσει την αρτηριοσκληρωτική Ελλάδα του καφενείου. Βέβαια η συγκυρία του μοιράζει καλό χαρτί. Μεταναστευτικό, γάμοι ομοφύλων, ροζ σημαίες και ένα κομμάτι της κοινωνίας που ακούει για «συμπερίληψη» και δεν ξέρει τι σημαίνει. Αν ο Βελόπουλος έρθει τρίτος-τέταρτος στις ευρωεκλογές δεν θα εκπλαγεί κανείς.

Αθροίζοντας τα κοινοβουλευτικά ποσοστά στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας θα φτάσουμε κοντά στο 13%. Είναι μικρό ή μεγάλο ποσοστό; Αν ήταν συμπαγές, θα το θεωρούσαμε μεγάλο. Αλλά δεν το λες και αμελητέα ποσότητα. Είναι μάλιστα ικανό, το ποσοστό, να προκαλεί μικρούς και μεγάλους πανικούς στην κυβέρνηση -γάμος ομοφύλων, ροζ σημαία, νομιμοποίηση μεταναστών. Θα μπορούσε αυτό το ποσοστό να είναι μεγαλύτερο; Ασφαλώς. Αν υπήρχε μία άλλη προσωπικότητα, αληθινά χαρισματική, που θα συνένωνε δυνάμεις στα δεξιά της ΝΔ, ο πολιτικός χάρτης θα ήταν εντελώς διαφορετικός. Οι αλλαγές που ζούμε -και εκείνες που έρχονται- τρομάζουν πολλούς ανθρώπους, ακόμα και αυτούς που, εκλογικά, ψηφίζουν αριστερά. Συνεπώς, κοιτάζοντας προς Ιταλία, Ολλανδία ή και Γαλλία, είμαστε μάλλον σε καλύτερη θέση. Η κυβέρνηση είναι κεντροδεξιά και έχει, τον τελευταίο καιρό, περισσότερο το νου της στα δεξιά, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε σημειολογικό επίπεδο.

Ούτε αυτό είναι παράλογο. Αυτή τη στιγμή ο βασικότερος εκλογικός αντίπαλος της ΝΔ είναι, στα αλήθεια, ο Βελόπουλος. Ούτως ή άλλως, η δεξιά ατζέντα θα καθορίσει το στίγμα των εξελίξεων στην Ευρώπη. Στις επικείμενες εκλογές η Ευρώπη θα ψηφίσει κατά βάση για το Μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα. Οι παλιές καλές εποχές, τότε που συζητούσαμε για την «Ευρώπη των λαών» με αριστερό, προοδευτικό προσανατολισμό, έχουν παρέλθει, ενδεχομένως και ανεπιστρεπτί. Για την κυβέρνηση (και τον επικεφαλής της) το εγχείρημα δεν είναι απλό. Από τη μία πρέπει να κρατάει από κοντά τους κεντρώους, αλλά και να μην προκαλεί τους ακροδεξιούς. Δύσκολο. Οχι ακατόρθωτο, αλλά δύσκολο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News