Κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον των μελών ειδικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για τη νέα και άκρως ανησυχητική έξαρση του αντισημιτισμού στα αμερικανικά πανεπιστήμια μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου και το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα.

Ωστόσο όλα όσα υποστήριξαν οι γυναίκες πρόεδροι τριών εκ των κορυφαίων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ – του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, του Χάρβαρντ και του MIT – προκάλεσαν σάλο, καθώς απέφυγαν όλες να καταδικάσουν ξεκάθαρα τις εκδηλώσεις αντισημιτισμού στα πανεπιστήμιά τους, γεγονός που έσπευσε να καταγγείλει, μεταξύ πολλών άλλων και ο Λευκός Οίκος.  

«Και οι τρεις πρόεδροι — η Κλοντίν Γκέι του Χάρβαρντ, η Σάλι Κόρνμπλουθ του MIT και η Ελίζαμπεθ Μακγκίλ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια — αυτοαπαλλάχθηκαν κακήν κακώς», έγραψε η Μισέλ Γκόλντμπεργκ των New York Times, κάνοντας λόγο για «ηθική χαλαρότητα» και «νομικιστική ψυχρότητα» που επέδειξαν οι τρεις γυναίκες, επιβεβαιώνοντας, εκούσια ή ακούσια, «τους χειρότερους φόβους πολλών ανθρώπων όσον αφορά την ανοχή της ακαδημαϊκής κοινότητας στο μίσος για τους Εβραίους». Στο πλαίσιο των οργισμένων αντιδράσεων που προκλήθηκαν, η πρόεδρος του Χάρβαρντ, Κλοντίν Γκέι, ζήτησε συγγνώμη για δηλώσεις της κατά την κατάθεσή της ενώ η Λιζ Μακγκίλ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια επέλεξε να παραιτηθεί (το περασμένο Σάββατο) από τη θέση της: ερωτηθείσα εάν το κάλεσμα για γενοκτονία κατά των εβραίων αποτελεί παρενόχληση απάντησε πως «εξαρτάται από τα συμφραζόμενα».

Ωστόσο την επομένη της παραίτησής της άρχισε μια ευρεία υπεράσπισή της, με την Μισέλ Γκόλντμπεργκ, για παράδειγμα, περιγράφοντας την όλη διαδικασία κατάθεσης των τριών ακαδημαϊκών στην αμερικανική Βουλή, να επικαλείται το «κυνήγι μαγισσών» από τη διαβόητη αντικομμουνιστική Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων την περίοδο του Μακαρθισμού (τέλη δεκαετίας του 1940-μέσα της δεκαετίας του 1950) στις ΗΠΑ.

Αλλοι έσπευσαν να καταγγείλουν πιέσεις που φέρεται ότι ασκήθηκαν από κορυφαίους χορηγούς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις ΗΠΑ, με τον Φεντερίκο Ραμπίνι, αρθρογράφο της Corriere della Sera με έδρα στη Νέα Υόρκη, να αναφέρει ενδεικτικά πως ζάπλουτοι μεγαλοεπενδυτές όπως ο Ρος Στίβενς, ο Μπιλ Ακμαν και ο Τζον Χάντσμαν συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που απείλησαν να ανακαλέσουν δωρεές εκατοντάδων εκατομμυρίων σε πανεπιστήμια που δείχνουν ανοχή στον αντισημιτισμό.

Η εκστρατεία υπεράσπισης των πρυτανικών αρχών των εν λόγω, κορυφαίων, πανεπιστημίων αλλά και πολλών άλλων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στα οποία επικρατεί το ίδιο εκρηκτικό (αντι-ισραηλινό και ενίοτε αντι-εβραϊκό) κλίμα, εδράζεται καταρχάς στην Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ περί της ελευθερίας του λόγου.  

Αλλοι, όμως, υποστηρίζουν πως τα αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν πάψει εδώ και καιρό να υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης, αντιθέτως τείνουν να την περιορίζουν αυστηρά κάθε φορά που καταγράφονται προσβολές κατά άλλων – πέραν των εβραίων – μειονοτήτων, εναντίον των Αφροαμερικανών ή των τρανς, για παράδειγμα, όπως αναφέρει ενδεικτικά στο άρθρο του ο ιταλός δημοσιογράφος.

H Ελίζ Στέφανικ, η πρόεδρος της επιτροπής ενώπιον της οποίας κατέθεσαν οι Κλοντίν Γκέι, η Σάλι Κόρνμπλουθ και η Ελίζαμπεθ Μακγκίλ, υπενθύμισε, για παράδειγμα, ότι προγραμματισμένη ομιλία της Ντέβιν Μπάκλεϊ στο Χάρβαρντ (με θέμα τον βρετανικό ρομαντισμό) ακυρώθηκε από τις πρυτανικές αρχές του  πανεπιστημίου επειδή η φεμινίστρια φιλόσοφος τόλμησε να αμφισβητήσει ορισμένα σημεία της τρανς ιδεολογίας.  

Οσον αφορά τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» των αμερικανικών πανεπιστημίων σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ο Μπρετ Στίβενς, επίσης αρθρογράφος των New York Times, θυμίζει πως η βιολόγος Κάρολ Χούβεν, λέκτορας επίσης στο Χάρβαρντ, απομακρύνθηκε από τη θέση της (αν και δεν εκδιώχτηκε επίσημα) επειδή υποστήριξε ότι υπάρχουν βιολογικές διαφορές μεταξύ άνδρα και γυναίκας, το MIT απαγόρευσε μια διάλεξη του γεωφυσικού Ντόριαν Αμποτ, επειδή επέκρινε ορισμένα προνόμια που προσφέρονται σε συγκεκριμένες μειονότητες στα αμερικανικά πανεπιστήμια ενώ η διακεκριμένη νομικός Εϊμι Τσούα, καθηγήτρια στο Γέιλ, τέθηκε κάποια στιγμή στο περιθώριο τόσο από τις πρυτανικές αρχές όσο και από φοιτητές του πανεπιστημίου αυτού, επειδή είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα ενός υπερσυντηρητικού δικαστή για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.  

Οταν, όμως, η Ζαρίνα Γκρούαλ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αμερικανικών Σπουδών επίσης στο Γέιλ, αμέσως μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου υποστήριξε στο Χ ότι το Ισραήλ «είναι ένα δολοφονικό, γενοκτονικό κράτος εποίκων και οι Παλαιστίνιοι έχουν κάθε δικαίωμα να αντιστέκονται μέσω του ένοπλου αγώνα», το πανεπιστήμιο εμμέσως την υπερασπίστηκε, σημειώνοντας πως τα σχόλια της «εκφράζουν τις προσωπικές της απόψεις».

«Η λέξη για όλα αυτά είναι υποκρισία. Οι Γκέι, Κόρνμπλουθ και Μαγκίλ μπορεί να μην φταίνε προσωπικά για αυτό, γιατί μόλις πρόσφατα ανέλαβαν τα καθήκοντά τους. Αλλά υφίσταται μια θεσμική υποκρισία που τουλάχιστον οφείλουν να αναγνωρίσουν», γράφει ο αμερικανός αρθρογράφος, σημειώνοντας πως όποιος είναι πραγματικά αφοσιωμένος στην προάσπιση της ελευθερίας του λόγου, οφείλει να αντιμετωπίζει ισότιμα όλες τις αμφιλεγόμενες απόψεις, ακόμη και όταν αυτές αφορούν επίμαχα ζητήματα, σε σχέση με το φύλο ή τη φυλή.

Διαφορετικά, εάν συγκεκριμένες απόψεις χαρακτηρίζονται ως προσβλητικές και για αυτόν τον λόγο λογοκρίνονται και ενίοτε τιμωρούνται από τις όποιες πρυτανικές αρχές, τότε το ίδιο θα πρέπει ισχύει για κάθε προσβλητικό λόγο, περιλαμβανομένων, στην προκειμένη περίπτωση των εκκλήσεων για εξάλειψη του Ισραήλ ή της υποστήριξης των δολοφονιών ως μέσο αντίστασης. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News