Θεωρητικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδεύει προς τις γιορτές με τον αέρα των ευνοϊκών δημοσκοπήσεων που δείχνουν πως ούτε το εφιαλτικό τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου (Νέα Αγχίαλος, Νέα Φιλαδέλφεια, Πειραιάς, Δαδιά, Θεσσαλία), ούτε το μήνυμα του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών τον Οκτώβριο, έχουν προκαλέσει ρωγμές στην κυριαρχία της.

Θεωρητικά, οι θετικές μακροοικονομικές εξελίξεις που αποτυπώθηκαν στην «επενδυτική βαθμίδα» από τους οίκους αξιολόγησης (μέγα επίτευγμα που έκλεισε την εποχή των μνημονίων) φέρνουν κλίμα αισιοδοξίας για τις προοπτικές των πολιτών. Το χρέος μειώνεται και η ανάπτυξη ξεπερνάει τον μ.ο. της Ευρώπης.

Γιατί όμως ο ψαλμός που ακούγεται από τους δρόμους κυρίως των δυο μεγαλυτέρων πόλεων, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, δεν είναι χαρμόσυνος; Χριστούγεννα έρχονται, τι στην ευχή έπαθαν και βρίζουν; Κάπου εδώ περνάμε με το ιπτάμενο ελκυθράκι μας -άλλος τρόπος δεν υπάρχει, έχει πήξει το σύμπαν- από το «θεωρητικό» στο «πρακτικό».

Τα Χριστούγεννα στις διαφημίσεις είναι υπέροχα. Οι δρόμοι είναι χιονισμένοι αλλά ανοικτοί και στολισμένοι, οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και ευδιάθετοι, η λάμψη και η θαλπωρή εναλλάσσονται μπροστά στο τζάκι. Ανοίγεις την τηλεόραση και νιώθεις ότι βρίσκεσαι στη Δανία.

Πρακτικά όμως, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, βγαίνεις από την πόρτα και βρίσκεσαι σε κάτι που δεν μοιάζει καθόλου με τη Δανία αλλά περισσότερο με το Κάιρο. Το νιώθεις κάθε μέρα περιμένοντας στη στάση ένα τριτοκοσμικό λεωφορείο για τη δουλειά. Ή μπαίνοντας στο τριτοκοσμικό βαγόνι του ΗΣΑΠ που το περίμενες μισή ώρα. Ή βιώνοντας την τριτοκοσμική κατάσταση στους δρόμους, όχι μόνο στον Κηφισό αλλά και στο Κολωνάκι, όπου οι οδηγοί διπλοπαρκάρουν το πρωί έξω από τον Ευαγγελισμό, εμποδίζοντας τη διέλευση ακόμη και των ασθενοφόρων.

Οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης δεν ζουν σε μια άλλη χώρα από αυτή που επαινούν η Fitch και η Standard & Poor’s. Αντιλαμβάνονται τη διαφορά από την εποχή της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Το πρόβλημα είναι ότι πολλά στελέχη της κυβέρνησης δεν επιχειρούν ποτέ την αντίστροφη διαδρομή. Απωθούν την απαραίτητη γείωση από την μακροοικονομική εικόνα στην καθημερινότητα.

Γι’ αυτό και κάθε ηγεσία έχει ανάγκη από ανθρώπους που μεταφέρουν τα προβλήματα της καθημερινότητας: που ψωνίζουν στο σούπερ-μάρκετ, κολλάνε στην κίνηση, μπαίνουν στο λεωφορείο και απελπίζονται με την αταξία και το χάος στους δημόσιους χώρους. Διότι αυτό που ζούμε κάθε μέρα, ξανά και ξανά, αντί να βελτιώνεται γίνεται όλο και χειρότερο, όλο και πιο απελπιστικό, όλο και πιο τριτοκοσμικό.

Πριν από δύο χρόνια, για τους φουσκωμένους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, κάποια στελέχη της κυβέρνησης θεωρούσαν ότι έφταιγαν οι καταναλωτές που άναβαν τον θερμοσίφωνα —ώσπου παρενέβη ο Μητσοτάκης επιδοτώντας τους λογαριασμούς.

Φέτος, με την ακρίβεια στα τρόφιμα να προκαλεί οργή και απελπισία, κάποιοι κατηγορούσαν τους καταναλωτές ότι δεν κυνηγούν τις προσφορές. Οταν το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο επιβλήθηκαν πρόστιμα σε πολυεθνικές. Η κατάσταση όμως παραμένει ασφυκτική.

Ο συνδυασμός της αταξίας και του κυκλοφοριακού –ενός προβλήματος που ουδέποτε απασχόλησε την κυβέρνηση– με την εκρηκτική ακρίβεια είναι το φετινό «πνεύμα των Χριστουγέννων». Αυτό ψέλνουν οι πολίτες κολλημένοι στους δρόμους.

Φαίνεται όμως ότι κάποιοι στην κυβέρνηση διαβάζουν ακόμη την πραγματικότητα αφ’ υψηλού, νομίζουν ότι ακούγονται κάλαντα, ξεχνώντας ότι η πραγματικότητα εκδικείται πάντοτε όσους την αγνοούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News