Ηταν 30 Νοεμβρίου, ακριβώς δέκα χρόνια πριν, όταν σκοτώθηκε η πιο συμπαθής φιγούρα των κινηματογραφικών «The Fast and the Furious». Και ήταν ατυχία. Γιατί στο μοιραίο δυστύχημα μέσα στο μοιραίο Porsche Carrera GT ο Πολ Γουόκερ δεν ήταν καν οδηγός. Ηταν συνοδηγός. «Εφυγε» χωρίς συμμετοχή στο «έγκλημα».

Ηταν επίσης ατυχία γιατί ο φίλος του, ο 38χρονος Ρότζερ Ρόντας, δεν ήταν κανένας άσχετος. Συμμετείχε ερασιτεχνικά σε αγώνες αυτοκινήτων και μοιραζόταν με τον 40χρονο σταρ του Χόλιγουντ το κοινό «μικρόβιο». Αυτό των δυνατών αυτοκινήτων και της ταχύτητας. Λέγεται και «need for speed».

Ατυχία ακόμα που, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, το αυτοκίνητο πατούσε σε φθαρμένα λάστιχα. Ε, δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός να είσαι μέσα σε ένα πανίσχυρο supercar, το ισχυρότερο τότε στην γκάμα της Porsche, αυτό να είναι πισωκίνητο, κεντρομήχανο (άρα πιο άμεσο στις αντιδράσεις του) και, κυρίως, χωρίς κανένα ηλεκτρονικό βοήθημα.

Πολλά γράφτηκαν κατόπιν εορτής για την απόφαση της γερμανικής εταιρείας να μην εξοπλίσει το υπεραυτοκίνητό της με κανένα απολύτως σύστημα ευστάθειας, ούτε καν ένα στοιχειώδες traction control.

Ομως τόσο ο Πολ Γουόκερ όσο και ο φίλος του (επίσης νεκρός επί τόπου) δεν ήταν μικρά παιδιά ούτε εκτός «χώρου». Και μπορεί η κόρη του ηθοποιού να ξεκίνησε νομική διαδικασία στρεφόμενη κατά της Porsche με τον ισχυρισμό ότι υπήρχε ήδη, προ του θανάτου του πατέρα της, ιστορικό περιστατικών όπου το Carrera GT είχε εμφανίσει τάσεις αποσταθεροποίησης, καθώς και ότι ο σχεδιασμός του σημείου έδρασης της ζώνης ασφαλείας ήταν ελαττωματικός και θα μπορούσε να προκαλέσει τραυματισμό σε περίπτωση σύγκρουσης, ωστόσο τη δίκη την έχασε. Και να την κέρδιζε, δηλαδή, το ζητούμενο της απώλειας, ο Γουόκερ, δεν θα ξαναγύριζε πίσω.

Τι έμεινε; Μια μάλλον μελαγχολική ανάμνηση ενός ομορφόπαιδου που είδε τα πρώτα φώτα της δημοσιότητας ήδη από την ηλικία των δύο χρόνων, σε μια διαφήμιση για πάνες της Pampers και μερικές δεκαετίες αργότερα έγινε διεθνώς γνωστό μέσα από ένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ψιλοπαιδικό μπλοκμπάστερ.

Ο Πολ Γουόκερ, αυτός ο ωραίος, κουλαριστός τύπος (καμία σχέση με τον υπερχειλίζοντα ματσισμό του συμπρωταγωνιστή Βαν Ντίζελ), κατά κάποιο τρόπο εξέφραζε τους κινηματογραφικούς φίλους του αυτοκινήτου. Τον συμπαθούσες ενστικτωδώς τρώγοντας ποπ-κορν αραχτός στην πολυθρόνα του σινεμά. Ούτως ή άλλως, το «The Fast and the Furious» για χαβαλέ ήταν. Δεν είναι όμως χαβαλές οι ζωές που χάνονται πρόωρα. In memoriam.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News