Ο Γιάνικ Σίνερ, ο πρώτος Ιταλός που έφτασε, ποτέ, στον τελικό των ATP Finals -και ο μόλις δεύτερος παίκτης κάτω των 23 ετών που το κατόρθωσε αήττητος (μετά τον Ρότζερ Φέντερερ το 2003)-, βρισκόταν σε εξαιρετική φόρμα. Οι συμπατριώτες του, που το βράδυ της Κυριακής γέμισαν ασφυκτικά την Pala Alpitour στο Τορίνο, είχαν κάθε λόγο να ελπίζουν πως θα πανηγύριζαν, επιτέλους, ένα από τα πέντε πιο αστραφτερά τρόπαια του τένις. Ολο το γήπεδο ήταν στο πλευρό του.

Τον μεγάλο του αντίπαλο, Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Σίνερ τον είχε νικήσει πριν από λίγες μέρες στη φάση των ομίλων της ίδιας διοργάνωσης. Μπορούσε να το ξανακάνει. Αλλά, από την άλλη, το να κερδίσεις τον Σέρβο για δεύτερη φορά σε μια εβδομάδα, είναι μάλλον απίθανο. Μπροστά στην «εχθρική» και ασυνήθιστα φασαριόζικη εξέδρα, ο «Νόλε» έκανε ένα εκπληκτικό παιχνίδι. Στο πρώτο σετ έμοιαζε με ρομπότ – έκανε μόλις δυο λάθη, έναντι 13 του Ιταλού. Κυριάρχησε απολύτως, επικράτησε με 6-3, 6-3, και έγινε ο πολυνίκης των ATP Finals με 7 κατακτήσεις, αφήνοντας τον Φέντερερ (6) στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας.

Στην ηλικία του (36 ετών, 5 μηνών και 28 ημερών) κανείς, ποτέ, δεν κέρδισε το συγκεκριμένο «ασημικό». Δεν κατάφερε, καν, να φτάσει στον τελικό. Ο Τζόκοβιτς, όμως, εξακολουθεί να μεγαλώνει τη μυθική του συλλογή με ρυθμούς αδιανόητους. Είναι ο τενίστας με τα περισσότερα γκραν-σλαμ τρόπαια (24) και τα περισσότερα Masters (40). Εχει να επιδείξει τους περισσότερους τίτλους (98) από όλους τους εν ενεργεία παίκτες, πλησιάζοντας τον Φέντερερ (103) και τον πρώτο σε αυτόν τον κατάλογο, Τζίμι Κόνορς (109). Από σήμερα (20/11) φιγουράρει στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης για 400η εβδομάδα – κανένας τενίστας και καμία τενίστρια δεν κρατήθηκε στην πρώτη θέση για τόσο πολύ καιρό. Και έχει πετύχει τις περισσότερες νίκες (257) απέναντι σε αντιπάλους από το top-10.

Δεν το κρύβει, ότι θέλει να καταρρίψει κάθε ρεκόρ που έχει μείνει όρθιο. Δεν είναι πολλά ακόμη. Οι κορυφές που δεν γράφουν το όνομά του, είναι ελάχιστες πια. Ενα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, σαν αυτό που έχει κατακτήσει ο Ράφα Ναδάλ, είναι το μεγαλύτερο απωθημένο του. Θα επιδιώξει να το κερδίσει του χρόνου στο Παρίσι, στο Ολυμπιακό τουρνουά που θα διεξαχθεί στα κορτ του Ρολάν Γκαρός. Εκεί όπου, απόντος του Ναδάλ, ο Σέρβος δεν έχει αντίπαλο.

GOAT (Greatest Of All Times) του τένις, ή όχι, ο Τζόκοβιτς είναι φαινόμενο. Το 2011 βρισκόταν στο μεσουράνημά του, σύμφωνα με τους «ειδικούς». Είχε σαρώσει 10 τρόπαια – ανάμεσά τους τρία γκραν-σλαμ. Ηταν 24 ετών. Αλλά και στα 36, οι επιδόσεις του δεν διαφέρουν σημαντικά. Εφέτος πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες σεζόν του, κατακτώντας τρία γκραν-σλαμ (Αυστραλίας, Ρολάν Γκαρός και Αμερικανικό Οπεν), δυο Masters (Σινσινάτι, Παρίσι), τον τίτλο στην Αδελαΐδα και, χθες, το ATP Finals. Μάλιστα, μέσα στο 2023 κατάφερε να προκριθεί σε όλους τους μεγάλους τελικούς (στα τέσσερα γκραν-σλαμ και στους ATP Finals, για δεύτερη φορά στην καριέρα του. Η πρώτη ήταν το 2015.

Μέσα σε δυο μέρες ο γερο-Τζόκοβιτς κατατρόπωσε δυο εξαιρετικά ταλαντούχους αντιπάλους, 16 και 14 χρόνια νεότερους από εκείνον. Το Σάββατο, τον 20χρονο Κάρλος Αλκαράθ. Την Κυριακή, τον 22χρονο Γιάνικ Σίνερ. Προ ημερών έβγαλε νοκ-άουτ έναν άλλον 20χρονο, τον Χόλγκερ Ρούνε, παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε να μείνει στο κορτ για περισσότερες από τρεις ώρες. Στο προηγούμενο τουρνουά στο οποίο συμμετείχε, το Παρί Μάστερς, δεν τον σταμάτησε ούτε η γαστρεντερίτιδα.

Παραμένει πιο γρήγορος, πιο δυνατός και πιο ανθεκτικός, ακόμη και από αντιπάλους που θα μπορούσαν να είναι… γιοι του. Οι τρεις τενίστες που ο ίδιος χαρακτήρισε ως «το επόμενο Big-3 της ATP» (Αλκαράθ, Σίνερ και Ρούνε), αδυνατούν να τον νικήσουν. Εξακολουθεί να κερδίζει τα σπουδαιότερα τρόπαια. Γιατί να αποσυρθεί; Δεν θα είναι έκπληξη, αν τον δούμε να αγωνίζεται και στους μεθεπόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2028, που θα είναι 41 ετών. Επίσης, αν κατορθώσει να πλησιάσει τα 30 κερδισμένα γκραν-σλαμ. Είναι, ίσως, ο πιο fit αθλητής όλων των εποχών σε όλα τα σπορ, όπως έγραψε το περιοδικό Men’s Health τον περασμένο Ιούλιο. Επιπλέον, τα καταφέρνει το ίδιο καλά στο χώμα, στο γρασίδι και στις σκληρές επιφάνειες.

Το 2016 είχε… κουραστεί να κερδίζει. Στέρεψε από κίνητρα, έχασε τον εαυτό του, και χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια μέχρι να κατακτήσει το επόμενο major τρόπαιό του: το Γουίμπλεντον του 2018. Τώρα, όμως, το πράγμα λειτουργεί αντίστροφα. Κάθε του θρίαμβος είναι για εκείνον ακόμη ένας λόγος για να συνεχίσει να προσπαθεί. Ο δημοσιογράφος της Telegraph, Σάιμον Μπριγκς, είχε γράψει τότε (2018) πως ο Τζόκοβιτς είχε «ξοφλήσει». Την περασμένη εβδομάδα παραδέχθηκε ότι δεν είναι περήφανος για εκείνο το άρθρο του.

Πριν τρέξει προς το μέρος που βρίσκονταν τα παιδιά του, για να χαρίσει τη ρακέτα του στην κόρη του, ο σέρβος πρωταθλητής πανηγύρισε έξαλλα τον νέο του θρίαμβο. «Σε αυτό το στάδιο της ζωής μου και της καριέρας μου, τέτοιες στιγμές αξίζουν διπλά για μένα», εξήγησε στους εκπροσώπους των media. Οταν τον ρώτησαν, ποια είναι τα σχέδιά του για το 2024, αποκρίθηκε, μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Μπορώ και καλύτερα: να κερδίσω τέσσερα γκραν-σλαμ και ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News