Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να χαρακτηριστούν από φαιδρά έως γελοία. Αντιθέτως, νομίζω ότι είναι θλιβερά. Ενα πολιτικό κόμμα με ιστορία δεκαετιών, με πολλά παλαιά και νέα αξιόλογα στελέχη, που κυβέρνησε τη χώρα επί τέσσερα χρόνια, καταρρέει κατά τρόπο οικτρό. Αυτό είναι θλιβερό.

Ο νέος πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, με τις ανόητες προτάσεις του (κατάργηση τις υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας), με τις γκάφες του (το κρατίδιο στην Κύπρο), με τις γελοίες για αρχηγό πολιτικού οργανισμού ενδυματολογικές προτιμήσεις (στενό ξεκούμπωτο πουκάμισο), με τα ψεματάκια, με τη γνωστοποίηση της ζηλευτής οικονομικής του κατάστασης και με την έντονη προβολή της προσωπικής του ζωής προκαλεί το κοινό αίσθημα και κάνει πολλούς να νομίζουν ότι πρόκειται για μια αστεία περίπτωση. Διαφωνώ πλήρως.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά ικανό και αποτελεσματικό άτομο. Εχω υποστηρίξει, άμα τη εμφανίσει του, και επιμένω, ότι ο Κασσελάκης ήρθε ή τον έφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ με έναν σκοπό, δηλαδή να τον διαλύσει. Το πέτυχε σε τρεις μήνες, σε χρόνο ρεκόρ. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι είναι αποτελεσματικός;

Η διαγραφή παλαιών και ικανών στελεχών, η αποχώρηση άλλων και η απομάκρυνση των πολλών είναι οπωσδήποτε μεγάλη ζημιά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως οι διαγραφές και οι αποχωρήσεις είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσουν σε νέες υγιείς και ελπιδοφόρες κομματικές εξελίξεις.

Οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από τον Κασσελάκη και τον καθοδηγούν περιμένουν την επόμενη εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία ο πρόεδρός του εργάζεται σκληρά. Τότε, ο νυν ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δηλαδή που θα απομείνει, δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Τότε, ο Κασελλάκης θα εξαφανιστεί, με ωραίο τρόπο, και ο σωτήρας της Αριστεράς, δηλαδή ο Τσίπρας, θα εμφανιστεί για να σώσει όχι μόνο την Αριστερά, αλλά και τη χώρα, όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με ένα ολοκαίνουργιο δικό του κόμμα.

Είναι παρήγορο για τους πραγματικούς αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος απέφυγε τον διασυρμό διαχωρίζοντας αμέσως τη θέση του και αποχωρώντας όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Το ίδιο ισχύει και για τους διαγραφέντες, οι οποίοι διεγράφησαν για να μην αμφισβητηθεί η διαλυτική ορμή του Κασσελάκη. Με όλα αυτά έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά όχι. Εννοώ η Αριστερά για την οποία ο Κασσελάκης δεν έχει όχι μόνον ιδέα, θεωρητική ή πρακτική, αλλά ούτε καν αίσθηση.

Εντύπωση και απορία προκαλεί η στάση της Αχτσιόγλου, η οποία ανέχεται προσώρας τις γελοιότητες που λαμβάνουν χώρα στο κόμμα της. Πιθανώς, διαβλέπει και αυτή την επερχόμενη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και του Κασσελάκη και ελπίζει ότι κάποια στιγμή, στο άμεσο μέλλον, εκείνη θα έχει την ευκαιρία να αναλάβει την ηγεσία ως μόνη, εκ των πραγμάτων, διεκδικήτρια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απέρριψε κάθε πρόταση συνεργασίας με τον Κασσελάκη και τους συν αυτώ.

Αν πράγματι έτσι πιστεύει, κάνει λάθος. Η κατάρρευση του Κασσελάκη δεν θα δημιουργήσει κενό εξουσίας, διότι θα συμπέσει με την εμφάνιση του Τσίπρα. Νομίζω ότι η Αχτσιόγλου έχει αντίληψη όλων αυτών και θα αποχωρήσει με κάποια άλλη αφορμή. Δεν το έκανε μέχρι τώρα για να μη θεωρηθεί ότι ταυτίζεται με τον Τσακαλώτο και τους διαγραφέντες. Η Αχτσιόγλου θέλει να σηκώσει τη δική της παντιέρα, και αυτή είναι μια φιλοδοξία για την οποία δεν μπορεί να κατακριθεί.

---

* Ο Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News