Για λόγους ιστορικής καταγραφής δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία του κ. Κασσελάκη στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ:

Αγαπητά Μέλη της Κεντρικής Επιτροπής,

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ο ελληνικός λαός δεν ζει καλά εκεί έξω. Το 41% δεν είναι επειδή οι πολίτες είναι ικανοποιημένοι με τη ΝΔ.

Είναι επειδή εμείς χάσαμε 600.000 συμπολίτες μας προς την αποχή. Επειδή δεν δώσαμε αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση ότι μπορούσαμε να βελτιώσουμε τη ζωή τους. Και πώς να τη δώσουμε, μεταξύ τοπικών νομισμάτων και δηλώσεων Κατρούγκαλου;

«Η πολυφωνία είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς», ήταν πάντα η εύκολη απάντηση. Συντρόφισσες και σύντροφοι, άλλο πράγμα η κουλτούρα δημοκρατίας, και άλλο η κουλτούρα αυτοκτονίας. Να λοιπόν που το θέμα που θα συζητήσουμε σήμερα δεν είναι καινούργιο. Έχει κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά. Και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά.

Αλλά, αλήθεια, αυτό το θέμα που περιμένετε να ακούσετε από μένα, είναι αυτό το οποίο θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα; Η Κεντρική Επιτροπή είναι το ανώτερο όργανο του κόμματος. Σήμερα θα έπρεπε να συνεδριάζουμε για τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία.

Από την ελληνική φέτα που είναι 34% πιο ακριβή στην Ελλάδα από ό,τι στο Βέλγιο, την πανάκριβη ενέργεια, τα κόκκινα δάνεια, μέχρι τους νέους μεγάλους εθνικούς στόχους που πρέπει εμείς να θέσουμε.

Σήμερα θα έπρεπε να συνεδριάζουμε για να επεξεργαστούμε πολιτικές προτάσεις που θα δίνουν μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία και τους πολίτες. Προτάσεις, θέσεις για το πώς θα λύσουμε το θέμα της στέγασης για τα επόμενα 50 χρόνια, πώς θα αντιστρέψουμε τη δημογραφική μας καταδίκη.

Πώς θα ανασυγκροτήσουμε την Πολιτική Προστασία, πώς θα μειώσουμε τη φτώχεια που ζουν 1 στους 4 συμπολίτες μας. Πώς θα ξαναχτίσουμε ένα μεγάλο, αποδοτικό Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας. Με δημόσια και ποιοτική Υγεία και Παιδεία για όλους. Και επιτέλους για το πώς θα ξαναγίνουμε Δημοκρατία. Με Κράτος Δικαίου, με Ανεξάρτητες Αρχές, χωρίς ασυλίες, απληστίες και προνόμια.

Απέχουμε μόλις 8 χρόνια από το 2032, όταν θα τελειώσει η περίοδος χάριτος για την εξυπηρέτηση του χρέους μας, περίοδος που εξασφαλίστηκε από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και τις θυσίες του λαού μας.

Μας δόθηκε τότε ένα διάλειμμα, μια ευκαιρία για να ξαναστήσουμε την οικονομία στα πόδια της σε νέες βάσεις, να την κάνουμε ανθεκτική στις πολλαπλές κρίσεις, να την κάνουμε εξωστρεφή, παραγωγική, καινοτόμα.

Να μεγεθύνουμε το ΑΕΠ μας για να μικρύνει το βάρος του χρέους. Να φτιάξουμε μια οικονομία υψηλού ποσοστού απασχόλησης με καλύτερους μισθούς και δικαιώματα που θα κρατάει τους νέους μας στην πατρίδα τους.

Με πολλές, καλές θέσεις εργασίας, με πολλές κερδοφόρες, βιώσιμες επιχειρήσεις, που θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν το ασφαλιστικό σύστημα και το κοινωνικό κράτος. Οι πολλοί εργαζόμενοι και οι καλοί μισθοί είναι που κάνουν βιώσιμη την κοινωνική ασφάλιση.

Πρέπει να τα πετύχουμε αυτά. Για να μη βρεθούμε πάλι στο χείλος του γκρεμού και να είμαστε ξανά ευάλωτοι στους εκβιασμούς μιας μελλοντικής τρόικας. Γιατί οι εκβιασμοί και οι καταναγκασμοί της προηγούμενης δεκαετίας θα επανέλθουν, αν είμαστε όπως τότε.

Αυτός είναι ο ορίζοντας που έχουμε μπροστά μας, για αυτά πρέπει να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα. Ποια θα είναι η Ελλάδα του 2030; Με ποιο παραγωγικό μοντέλο θα πάμε στο επόμενο ορόσημο;

Πρέπει να πάμε με μια κοινωνία δημιουργίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Γιατί το παραγωγικό μοντέλο, για μας, είναι αξεχώριστο από το κοινωνικό μοντέλο. Δεν ξεχωρίζει από το μοντέλο εργασίας και ανάπτυξης, από τους κοινωνικούς δεσμούς, το αίσθημα δικαιοσύνης, τη συλλογική έμπνευση και δημιουργία, την αναδιανομή της γνώσης, της καινοτομίας, τη μείωση της ανισότητας, το μοίρασμα των ευκαιριών. Τις δεύτερες και τις τρίτες ευκαιρίες σε όλους.

Στους χρεοκοπημένους, στους επαγγελματίες που βιώνουν καθημερινά ανασφάλεια, στα νοικοκυριά που συντρίβονται από τα χρέη. Σε εκείνους που βρίσκονται στο έλεος των servicers. Στις νέες και τους νέους και τους όχι και τόσο νέους που ρίχτηκαν στο περιθώριο της εργασίας και στην επισφάλεια και συχνά στο περιθώριο της κοινωνίας, στις εξαρτήσεις, στην απόλυτη φτώχεια, στην παραβατικότητα.

Χρειαζόμαστε την ανθεκτική, τη δίκαιη, την απαιτητική και όχι τη φτηνή ανάπτυξη. Όχι την ανάπτυξη της αρπαχτής, που αποκομίζει κέρδη από το ξεζούμισμα της εργασίας, το ροκάνισμα των δημόσιων πόρων και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Από τον υπερτουρισμό και το real estate των πλειστηριασμών και των καζίνο.

Μας μιλούν από την κυβέρνηση για επένδυση, για ρίσκο, για εξωστρέφεια, για καινοτομία. Δεν θέλουν να ξέρουν όμως ότι αυτά έχουν προϋποθέσεις:

Έχουν προϋποθέσεις θεσμικές, δεν γίνονται τέτοια πράγματα σε ένα κράτος αλληλοεκβιαζόμενων, διεφθαρμένων παραγόντων.

Απαιτούν μια οργανωμένη πολιτεία, θεσμικά ισχυρή, όχι μια πολιτεία που διαλύεται ανάλογα με τα γούστα όποιου κάνει κουμάντο στο Μαξίμου. Μια ρυθμισμένη αγορά που λειτουργεί με κανόνες, όχι αλάνα για τα καρτέλ των κολλητών.

Έχουν προϋποθέσεις εκπαιδευτικές, με καλά σχολεία και δημόσια πανεπιστήμια που έχουν χρηματοδότηση και σέβονται το προσωπικό τους και τους παραγωγούς γνώσης. Που αναδεικνύουν και καλλιεργούν τα ταλέντα κάθε νέου ανθρώπου, όσα λεφτά κι αν έχουν ή δεν έχουν οι γονείς του.

Έχουν και προϋποθέσεις κοινωνικές. Γιατί προϋπόθεση της ανάπτυξης και της δημιουργίας είναι η ασφάλεια. Δεν ανθίζει μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι λουφάζουν από τον φόβο της εξαθλίωσης, του εκβιασμού των funds, της λεηλασίας από τα καρτέλ του εμπορίου και της ενέργειας.

Από την έλλειψη δημόσιου συστήματος Υγείας με συνέπεια οι πολίτες να πεθαίνουν σε καρότσες.

Δεν είναι παραγωγικός ο εργαζόμενος που τον συντρίβουν η αυθαιρεσία του εργοδότη και οι εξευτελιστικοί μισθοί.

Δεν είναι καινοτόμος ο επιχειρηματίας που ξέρει ότι το παιχνίδι είναι στημένο για τους κολλητούς.

Δεν ξεκινάς σοβαρή επιχείρηση όταν ξέρεις ότι θα σε νικήσουν τα καρτέλ.

Γι’ αυτά πρέπει να μιλήσουμε. Αυτά είναι τα μεγάλα. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που έχει να προσφέρει στον τόπο η Αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτιάξει ένα ξεκάθαρο, δημόσια κοστολογημένο πρόγραμμα μέχρι τις επόμενες εκλογές – ένα οραματικό πρόγραμμα που θα επιτρέψει στους πολίτες αυτού του ιστορικού τόπου να ζήσουν το Ελληνικό Όνειρο.

Γιατί Αριστερά σήμερα δεν είναι να αναμασάς χιλιάδες λέξεις χωρίς να λες τίποτα. Είναι η κυβερνώσα Αριστερά, με επαγγελματισμό, συνοπτικό λόγο, ξεκάθαρες και κατανοητές προτάσεις, με βαθιά κοινωνική, ανθρωπιστική και οικολογική πυξίδα.

Αντί όμως να μιλάμε γι’ αυτά για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλασμένος, θα μιλήσουμε σήμερα για τα μικρά…

Σας το λέω και δεσμεύομαι: Είναι η τελευταία φορά όσο θα είμαι Πρόεδρος, που τα εσωκομματικά απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Η τελευταία φορά!

Ένας που λέει ότι το κόμμα είναι «επιθεώρηση», και παραμένει στο κόμμα.

Ένας που λέει ότι «η ολιγαρχία και η διαπλοκή εγκαταστάθηκαν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ», και παραμένει στο κόμμα.

Ένας που λέει ότι ο νέος πρόεδρος «δεν ήρθε, τον φέρανε», ότι είναι Μπέπε Γκρίλο και Τραμπ, και παραμένει στο κόμμα.

Ένας που λέει ότι θα κάνει νέο κόμμα, ανακοινώνει και τίτλο του νέου κόμματος στα κανάλια, και παραμένει στο κόμμα.

Ένας που συνδέει αυθαίρετα το κόμμα με το σκοτεινό διαδίκτυο, και παραμένει στο κόμμα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτά τα στελέχη είναι στο δικό σας κόμμα.

Πιστεύουν όλα αυτά για τον Πρόεδρο, τα στελέχη, τα μέλη, τους ψηφοφόρους και για το ίδιο τους το κόμμα, και δεν φεύγουν. Και το ερώτημα είναι αν αυτό το επιτρέπετε. Σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, αυτά τα στελέχη θα είχαν διαγραφεί σε μερικά λεπτά ή έστω λίγες ώρες.

Εδώ, στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, τα στελέχη που προσβάλλουν εσάς, εμάς, που λένε “UFO” και “followers” τους ψηφοφόρους μας, παραμένουν εβδομάδες μετά τις ύβρεις τους στο κόμμα. Δεν έχουν ανασκευάσει ούτε μία λέξη αν και είχαν πολλές ευκαιρίες. Και επαναλαμβάνω: Εσείς αυτό το επιτρέπετε; Το δέχεστε; Αυτή είναι η βάση του προβλήματος.

Κι εγώ θέλω λύση. Έχω μάθει στη ζωή μου να ψάχνω τη λύση. Και να τη βρίσκω. Ποια η λύση όταν τα όργανα διστάζουν ή φαίνονται να διστάζουν να πάρουν αποφάσεις; Συζητήσεις επί συζητήσεων, γραφειοκρατία, εισηγήσεις που δεν έρχονται, λόγια που περιμένουμε να δούμε πότε θα γίνουν πράξη…

Είμαι 35 χρονών. Θεωρητικά έχω όλο τον χρόνο να περιμένω. Δεν είναι όμως προσωπικό το θέμα. Σας ζητώ να αναρωτηθείτε: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρόνο να περιμένει;

Όταν μετά από κάθε καθυστέρηση, τα ίδια πρόσωπα βγαίνουν στα ίδια κανάλια και τρώνε τις σάρκες του ίδιου τους του κόμματος; Αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ άλλη μία μέρα, άλλη μία εβδομάδα, άλλον ένα μήνα τη live δυσφήμιση του από τα στελέχη εκείνα, που θέλουν ένα πράγμα: να τον τελειώσουν πριν φύγουν.

Σχεδιάζοντας ενδεχομένως την ίδια στιγμή νέες κινήσεις ή νέα κόμματα που θα κατέβουν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Γιατί, ας μην κρυβόμαστε: κάποιοι έχουν πάρει την απόφασή τους να δημιουργήσουν πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ αντί να αφουγκραστούν την κοινωνία.

Νομίζουν ότι θα πάρουν ένα 3%, αλλά τα αριστερόμετρά τους ούτε 0,3% δεν θα μετρήσουν.

Γιατί όσο εκείνοι θα κάνουν δήθεν αριστερή πολιτική με τεράστια κείμενα γεμάτα αόριστες σάλτσες -πολιτική του Pummaro- η δική μας Αριστερά θα επαναφέρει το κράτος Δικαίου και τα εργασιακά δικαιώματα στην Ελλάδα, θα παρεμβαίνει στη στέγη, στο κλίμα, στη φτώχεια, στα δικαιώματα.

Ποια είναι όμως η θέση ενός Προέδρου όταν προσβάλλεται το κόμμα του εκ των έσω; Και μάλιστα συντονισμένα και κατ’ επανάληψη. Να κάθεται και να παρακολουθεί τον χορό των υβριστών στα κανάλια βλέποντας τον χρόνο να περνά και τον κόσμο μας να απογοητεύεται;

Λυπάμαι, δεν είμαι εγώ αυτός ο πρόεδρος. Είστε η Κεντρική Επιτροπή. Είστε το τιμόνι του κόμματος. Βαρέθηκα να ακούω αναλύσεις για το αν οι διαγραφές πρέπει να συζητηθούν, αν μπορεί να συζητηθούν, αν είναι ώρα να συζητηθούν. Κι όλα αυτά τη στιγμή που το κόμμα στερεύει από ανάσες.

Εξασφαλίστε στον ΣΥΡΙΖΑ την ίασή του από τα πρόσωπα που τον πληγώνουν και τον μικραίνουν. Καταδικάστε τη συμπεριφορά τους στην πράξη.

Πάρτε απόφαση άμεσα και καθαρά! Όπως λειτουργούν οι ζωντανοί πολιτικοί οργανισμοί και όχι οι ξεχασμένοι από τον χρόνο.

Ιδού η Ρόδος. Πάρτε απόφαση για έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα σέβεται τον εαυτό του και τους ψηφοφόρους του. Λύση τώρα!

Σας καλώ να δώσουμε απάντηση, όχι ευχή. Σας καλώ να εκφράσουμε θέση, όχι επιθυμία. Με μία μεγάλη, ηχηρή πλειοψηφία, που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Θέση ότι αυτά τα άτομα που έχουν πει αυτές τις ύβρεις δεν φέρουν την ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και δεν μπορεί να εκπροσωπούν το κόμμα.

Και αυτή η θέση να είναι ξεκάθαρη προς την Επιτροπή Δεοντολογίας, η οποία οφείλει να συνεδριάσει και να αποφασίσει μέχρι το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας για όλες τις υποθέσεις.

Δεν χρειάζονται μεγάλοι φάκελοι: όλα σε δημόσια θέα. Διαφορετικά, δεν έχω άλλη επιλογή από το να ζητήσω από τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν.

Και μπορώ πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα να το κάνω, με αίτημα του 15% των μελών. Θεσμικά, για σοβαρό θέμα λειτουργίας του κόμματος, όπως προβλέπει ρητά το καταστατικό. Όχι για τη στοχοποίηση προσώπων ή τάσεων.

Αλλά για να αποφανθεί η βάση μας, αν υβριστικές πολιτικές συμπεριφορές από στελέχη του κόμματος εναντίον του κόμματος, γίνονται ανεκτές ή όχι από τα χιλιάδες μέλη μας, που καθημερινά σηκώνουν στις πλάτες τους ανιδιοτελώς τον ΣΥΡΙΖΑ και που θέλουν το κόμμα να φύγει προς τα μπρος.

Κατανοώ συγκεκριμένες δυσκολίες. Αντιλαμβάνομαι προσωπικές σχέσεις ετών. Καταλαβαίνω τους συναισθηματικούς δεσμούς ανθρώπων που συναντήθηκαν και γαλουχήθηκαν κάτω από την ίδια στέγη.

Νιώθω τη δυσκολία σας να αποχωριστείτε ένα κομμάτι κοινής ζωής. Αναρωτηθείτε όμως: Τα τελευταία χρόνια είστε, αλήθεια, κάτω από την ίδια στέγη έχοντας το ίδιο όνειρο;

Πόσες φορές δεν έχετε νιώσει να παλεύετε μόνοι κόντρα στο γιγαντιαίο καθεστώς Μητσοτάκη, κι εκεί που πάτε να πετύχετε μία μικρή νίκη, να βλέπετε μία δήλωση ή πράξη συντρόφου -που δεν είναι σύντροφος, τελικά- να καταστρέφει κάθε ελπίδα;

Ας μην κοροϊδευόμαστε: Η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει εδώ και χρόνια. Θυμηθείτε πόσες φορές ο Αλέξης Τσίπρας, την ώρα που έκανε αντιπολίτευση στη ΝΔ, έτρεχε να μαζεύει άστοχες δηλώσεις που έβλαπταν τον ΣΥΡΙΖΑ και του ψαλίδιζαν ή του γκρέμιζαν τα ποσοστά. Πόσες φορές ένας ηγέτης είδε το πολιτικό του μέγεθος να κονταίνει από μικρούς ανθρώπους. Τα τελευταία αρκετά χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα διασπασμένο κόμμα που δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Όλοι όμως το ήξεραν και το έβλεπαν.

Η σημερινή μέρα λοιπόν είναι η μέρα της παραδοχής.

Η αποχώρηση των υπό διαγραφή στελεχών, δεν είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η αρχή της ενότητας. Η ενότητα αρχίζει τώρα! Μία ενότητα από την οποία δεν περισσεύει κανείς.

Είπα κάτι τη νύχτα της εκλογής μου: Ο πρώτος είναι πρώτος, και ο δεύτερος είναι πρώτος. Και αυτό το εννοώ πιο αποφασιστικά από ποτέ. Μόνο αυτοί που ήθελαν τον ΣΥΡΙΖΑ τελευταίο, φεύγουν. Όλοι οι άλλοι είμαστε εδώ. Με τις ίδιες, τις παρόμοιες και τις διαφορετικές απόψεις μας. Με τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας.

Άλλωστε, για να ξαναγίνουμε πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία, πρέπει να καταφέρουμε να φέρουμε κοντά μας ανθρώπους από διαφορετικές αφετηρίες. Αναβαθμίζοντας όμως τη μεταξύ μας ψυχική και πολιτική ενότητα.

Από εμένα, θα έχετε μία χείρα φιλίας που την έτεινα και θα την ξανατείνω όσες φορές χρειαστεί. Γιατί δεν έχω κανέναν εγωισμό μπροστά στο συλλογικό καλό.

Λένε στα κανάλια για προεδρικούς, νεοπροεδρικούς, 6+6 και άλλους. Σας το λέω ξεκάθαρα, μια και καλή. Δεν υπάρχει δικός μου στενός κύκλος. Δεν φτιάχνεις στενό κύκλο μέσα σε ενάμιση μήνα. Και κυρίως: Δεν φτιάχνεις στενό κύκλο όταν δεν θέλεις να έχεις στενό κύκλο.

Για όλους εσάς που μου λέτε «σε στηρίξαμε»: Ευχαριστώ, είμαι ευγνώμων, αλλά από εδώ και πέρα αυτό δεν έχει σημασία για μένα. Δουλέψτε, φέρτε αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία, και θα σας στηρίξω πρώτος εγώ.

Για όλους εσάς που στηρίξατε άλλους συνυποψηφίους: Καλά κάνατε και μου είναι τελείως αδιάφορο. Δουλέψτε, φέρτε αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία, και θα σας στηρίξω πρώτος εγώ. Πόσο πιο ξεκάθαρος να είμαι;

Και μια λέξη για το τοξικό κομμάτι του διαδικτύου, που το καταδικάζω απερίφραστα: Σε αντίθεση με τους έμμισθους λογαριασμούς της ΝΔ, προσωπικά δεν έχω καμία ανάγκη από τέτοιους υποστηρικτικούς μηχανισμούς. Έχω ανάγκη από συνοδοιπόρους, έξω, στον κοινωνικό ιστό, εκεί που άνθρωποι πείθουν συνανθρώπους τους.

Έχετε απέναντί σας έναν βαθιά αξιοκρατικό και ανοιχτόμυαλο άνθρωπο. Συνεργαστείτε μαζί μου και δώστε μου την ευκαιρία να σας αποδείξω ότι το παρελθόν που έχετε μεταξύ σας εδώ μέσα θα μείνει ακριβώς εκεί: στο παρελθόν.

Όλοι εμείς που θα ξεκινήσουμε σήμερα είμαστε πολλοί, διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά έχουμε ένα κοινό: Κανείς μας δεν θα πήγαινε στα κανάλια για να γίνει η 5η φάλαγγα της ΝΔ.

Θα είμαστε ένα πολιτικό σώμα με έναν αντίπαλο: Την πιο ασυναίσθητη και ανάλγητη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών.

Ήθελαν να το ξεχάσουμε. Να μιλάμε για τα εσωτερικά μας, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αλωνίζει με τοποθέτηση προϊόντος ΣΥΡΙΖΑ στα κανάλια.

Αυτό ήθελαν. Αυτό τελειώνει σήμερα. Μια για πάντα. Τέλος η κομματίλα και η καμαρίλα. Έξω στην κοινωνία. Όλοι και όλες. Αυτήν υπηρετούμε και όχι προσωπικές φιλοδοξίες. Η πολιτική ως λειτούργημα και όχι επάγγελμα!

Θα πάμε στο Συνέδριό μας. Θα γυρίζουμε όλες τις περιφέρειες της χώρας -και προσυνεδριακά αλλά και απροειδοποίητα- όπως έκανα χθες. Θέλετε να ακούσετε τι λέει η κοινωνία; Πηγαίνετε απροειδοποίητα να την ακούσετε.

Θα φτιάξουμε ένα σαφές ευρωπαϊκό πρόγραμμα και θα το παρουσιάσουμε στους συμπολίτες μας. Ξέρετε γιατί; Επειδή σεβόμαστε την κρίση τους και την ψήφο τους. Θέλουν να δουν από εμάς πρόγραμμα, ξεκάθαρο.

Και να δημιουργήσουμε τη σύγχρονη Αριστερά με πρώτη στάση τις ευρωεκλογές. Είναι στα χέρια μας να πείσουμε. Είναι στα χέρια μας να κυβερνήσουμε. Η άποψή μου είναι ότι αυτό αξίζει στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Και το πιο σημαντικό: πιστεύω ότι αυτό αξίζει στην πατρίδα μας.