Την προσεχή Τετάρτη, 15 Νοεμβρίου, η Ρούλα Πισπιρίγκου αναμένεται να βρεθεί ενώπιον δικαστών και ενόρκων, για να δώσει εξηγήσεις, να απολογηθεί για το βαρύ έγκλημα που της καταλογίζεται: τη δολοφονία του μεγαλύτερου παιδιού της, της εννιάχρονης Τζωρτζίνας, με ισχυρή δόση κεταμίνης.

Στη διπλανή αίθουσα, έχει ήδη ξεκινήσει η δίκη της για άλλα δυο στυγερά εγκλήματα, τους ασφυκτικούς θανάτους της Μαλένας, τριάμισι ετών, και της Ίριδας, βρέφους, στην κούνια ακόμη. Ποιος αμφιβάλλει ότι η υπόθεση Πισπιρίγκου θα μείνει ανεξίτηλη στα ελληνικά ποινικά χρονικά; 

Στην ακροαματική διαδικασία για την υπόθεση της Τζωρτζίνας, το τοπίο δε θα μπορούσε να είναι πιο ομιχλώδες. Το –ασύλληπτο– κατηγορητήριο σε βάρος της Πισπιρίγκου γεννά προσδοκίες ενοχής. Τόσες και τόσες ενδείξεις… Είναι όμως πάντα μακρύς ο δρόμος ως τη βεβαιότητα. Από το «τα ’φαγε τα παιδιά η κακούργα» ως το «έλαμψε η αλήθεια στη δίκη Πισπιρίγκου». Τους 9-10 μήνες που διαρκεί η δίκη, έχουν παρελάσει μπροστά από τους κρίνοντες, ιατροδικαστές, πραγματογνώμονες, τεχνικοί σύμβουλοι, μάρτυρες ειδικών γνώσεων. Medical experts τους λένε συμπυκνωμένα και μεστά οι αγγλοσάξονες, με τη μεγαλύτερη παράδοση στο πεδίο — η πρώτη υπόθεση στην οποία κλήθηκαν άλλωστε να καταθέσουν επαγγελματίες με την ιδιότητα του medical expert αφορά το Αγγλικό Δίκαιο και πάει τρεις αιώνες πίσω, το 1767. 

Λένε ότι οι μαρτυρίες των ειδικών, των «βοηθών» των δικαστών ώστε να σχηματίσουν ορθή δικανική πεποίθηση, είναι οι φωνές των νεκρών, των θυμάτων. Όσων δεν είναι εκεί για να εξιστορήσουν τι πραγματικά έγινε, σε σκοτεινά δωμάτια, σε συνθήκες μυστηριακές, σε στιγμές κόλασης, όταν το αλλόκοτο, το νοσηρό εξοστρακίζει την υγιή πλευρά του ανθρώπου. Ποιους από όλους θα πιστέψει το δικαστήριο;

Η υπεράσπιση της Πισπιρίγκου έχει ενσπείρει αμφιβολίες, αυτή είναι εξάλλου η δουλειά της, καλώντας ειδικούς που σχοινοβατούν. Απέναντι σε τεράστιο όγκο επιβαρυντικών στοιχείων, προσφάτως, ένας καθηγητής Γενετικής είπε ότι θα έπρεπε να έχει γίνει γενετική αυτοψία, και αμέσως μετά μια βρετανή ειδικός, διακεκριμένη στο πεδίο της Εγκληματολογίας και της Γενετικής υποστήριξε ότι η Τζωρτζίνα είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον αιφνίδιο θάνατό της. Δεν έχει ωστόσο διαμορφώσει άποψη εάν η κατηγορούμενη μητέρα από την Πάτρα είναι αθώα ή ένοχη. 

Προσωπικά, δεν θα ήθελα να είμαι ένορκος, λαϊκός δικαστής, στην υπόθεση Πισπιρίγκου. Να πρέπει να εκφράσω το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τον μέσο πολίτη, αλλά και να ζυγιάσω κακότεχνες και αξιόπιστες ιατροδικαστικές εξετάσεις, να διακρίνω αν έχουν φωτιστεί αθέατες πλευρές, να καταλάβω με ιατρικούς όρους —και ενώ καμία λεπτομέρεια δεν είναι περιττή— ποια είναι τελικά η αλήθεια. Να πρέπει να αντισταθώ στις σειρήνες της υπεράσπισης, στις συναισθηματικές κορώνες, στο παράδοξο που θέλει αρραγές το οικογενειακό μέτωπο της Πισπιρίγκου. Και να αφήσω με την ψήφο μου —ή όχι— στη φυλακή τη γυναίκα που μας έμαθε τι είναι η κεταμίνη…  Ισως, αν βρισκόμουν μέσα στην αίθουσα τόσο καιρό, ζώντας αυτή την ανεπανάληπτη εμπειρία της ενόρκου, να γινόταν αβίαστα. Τώρα φαντάζει βουνό. 

Και δεν σας κρύβω ότι πιάνω τον εαυτό μου να αναζητεί διαρκώς κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα στοιχεία, Κλινικής Ιατροδικαστικής, ίσως και Θανατολογίας, και Δικανικής Ψυχιατρικής, που θα με έπειθαν για την ενοχή ή την αθωότητα αυτής της γυναίκας, μάνας τρεις φορές, στην απόλυτη αρχαία τραγωδία που κάποτε εκτυλίχθηκε στην Πάτρα. Υπάρχουν πράγματα που δεν χωράνε στο μυαλό του ανθρώπου. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News