H ανθρωπότητα ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Σελήνη. Αυτή τη φορά όμως δεν θα πρόκειται για απλές, σποραδικές επισκέψεις, όπως στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970.

Ο σχεδιασμός όλων των μεγάλων διαστημικών δυνάμεων είναι η δημιουργία μόνιμων επανδρωμένων βάσεων εντός των επόμενων δέκα ετών στη Σελήνη, και στη συνέχεια η δημιουργία εγκαταστάσεων εμπορικής και τουριστικής δραστηριότητας. Το ίδιο σχεδιάζεται να συμβεί και στον Αρη.

Για να μπορέσει όμως η ανθρωπότητα να κατοικήσει σε άλλους κόσμους, θα πρέπει να βρει τρόπο να αποκτήσει μόνιμες πηγές νωπών τροφών. Ως γνωστόν, οι υπάρχουσες συνθήκες στη Σελήνη και στον Αρη δεν επιτρέπουν την αγροτική καλλιέργεια. Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να βρει λύσεις έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η γεωργία, σε πρώτη φάση στο σεληνιακό περιβάλλον και ακολούθως στον Κόκκινο Πλανήτη.

Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το πρακτορείο Reuters, μια ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι βρήκε τον τρόπο να μετατρέψει το αφιλόξενο σεληνιακό έδαφος σε γόνιμο, εισάγοντας βακτήρια που ενισχύουν τη διαθεσιμότητα του φωσφόρου, ενός σημαντικού θρεπτικού συστατικού των φυτών.

Η μέθοδος

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα, καλλιεργώντας ένα φυτό καπνού σε προσομοιωμένο σεληνιακό έδαφος, και  συγκεκριμένα σεληνιακό ρηγόλιθο. Ανακάλυψαν ότι ένα τέτοιο χώμα, στο οποίο προστίθενται τρία είδη βακτηρίων, μπορεί να παράγει φυτά με μακρύτερους μίσχους και ρίζες, καθώς και διάφορες ομάδες φύλλων, σε σύγκριση με το ίδιο έδαφος χωρίς τα μικρόβια.

Η δράση των βακτηρίων, δήλωσαν οι ερευνητές, έκανε το έδαφος πιο όξινο. Αυτό το νέο περιβάλλον χαμηλού pH προκάλεσε τη διάλυση των αδιάλυτων ορυκτών που περιέχουν φωσφορικές ύλες και την απελευθέρωση του φωσφόρου σε αυτά, αυξάνοντας έτσι τη διαθεσιμότητα φωσφόρου για τα φυτά.

«Η σημασία αυτών των ευρημάτων είναι ότι μπορούμε, ίσως, να χρησιμοποιήσουμε τα συγκεκριμένα μικρόβια για να μετατρέψουμε τον σεληνιακό ρηγόλιθο σε βιο-φιλικό υπόστρωμα για καλλιέργεια φυτών σε μελλοντικά σεληνιακά θερμοκήπια», δήλωσε ο ερευνητής Γιτόνγκ Ξιά του Γεωργικού Πανεπιστημίου της Κίνας, στο Πεκίνο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Προηγούμενες σχετικές μελέτες είχαν δείξει ότι το σεληνιακό χώμα μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να γίνει γόνιμο. Είχε επιτευχθεί η πετυχημένη καλλιέργεια σε σεληνιακό χώμα ενός μικρού μη βρώσιμου φυτού, του Αραβιδόψις ή θαλιάνειου, που χρησιμοποιείται ευρέως στην επιστημονική έρευνα.

Η νέα έρευνα αφορούσε το Nicotiana benthamiana, ένα άγριο είδος καπνού με αυστραλιανή καταγωγή, που επίσης χρησιμοποιείται συχνά σε επιστημονικές μελέτες. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν προσομοιωμένο ρηγόλιθο, καθώς δεν υπάρχει διαθέσιμος σεληνιακός ρηγόλιθος σε ποσότητες τέτοιες ώστε να πραγματοποιηθούν τέτοιου είδους έρευνες καλλιέργειας.

Ετσι, χρησιμοποίησαν ηφαιστειακό υλικό από τα βουνά Changbai της επαρχίας Τζιλίν της Κίνας για να δημιουργήσουν έδαφος με παρόμοιες χημικές και φυσικές ιδιότητες με τον σεληνιακό ρηγόλιθο.

Η ανακάλυψη

Τα τρία βακτήρια που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη ήταν: Bacillus mucilaginosus, Bacillus megaterium και Pseudomonas fluorescens. Οι ερευνητές εξέτασαν και άλλα βακτήρια, αλλά αυτά δεν είχαν εξίσου ευεργετικά αποτελέσματα.

«Λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες επιστημονικές και οικονομικές δυνατότητες της Σελήνης, θα χρειαστεί να δημιουργήσουμε επανδρωμένες σεληνιακές βάσεις στο μέλλον. Αλλά πώς μπορούμε να παρέχουμε τροφή, οξυγόνο και νερό για τα μέλη του πληρώματος; Φυσικά, μπορούμε να τα μεταφέρουμε στο φεγγάρι από τη Γη, αλλά αυτό είναι οικονομικά μη βιώσιμο. Ενα θερμοκήπιο για καλλιέργεια φυτών στη Σελήνη θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά την ανάγκη μεταφορών από τη Γη. Επίσης, ένα σύστημα καλλιέργειας φυτών στη Σελήνη θα μπορούσε να βοηθήσει στην κάλυψη των μακροπρόθεσμων αναγκών σε τρόφιμα και οξυγόνο για τα ανθρώπινα πληρώματα» σημειώνει ο Ξιά.

Τα φυτά παράγουν οξυγόνο ως υποπροϊόν της φωτοσύνθεσης, της βιολογικής διαδικασίας κατά την οποία μετατρέπουν το ηλιακό φως σε ενέργεια.

«Εχουμε αρκετούς τρόπους για να καλλιεργήσουμε φυτά στη Σελήνη: με τη μεταφορά κηπευτικού εδάφους, με τη δημιουργία ενός υδροπονικού συστήματος (καλλιέργεια φυτών χωρίς χώμα) ή με τη χρήση εδαφικών υποκατάστατων όπως υδρογέλες (τζελ των οποίων το υγρό συστατικό είναι νερό). Αυτές οι μέθοδοι δεν χρειάζονται μεν σεληνιακό έδαφος, αλλά προϋποθέτουν τεράστια πυραυλική χωρητικότητα, κάτι που τις καθιστά πανάκριβες. Αντιθέτως, η τεχνική μας, που είναι ένα είδος επιτόπιας χρήσης πόρων, εφαρμόζει μικροβιακή βελτίωση στο σεληνιακό έδαφος, κάνοντάς το πιο γόνιμο για φυτικές καλλιέργειες» εξηγεί ο ερευνητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News