«Πρέπει να ενωθούμε για να θέσουμε τους ανθρώπους, για να θέσουμε την ανθρωπιά μας, στον πυρήνα και στην καρδιά της πολιτικής για το άσυλο» είπε η Κέιτ Μπλάνσετ εκφωνώντας μια παθιασμένη ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Σε δέκα χρόνια άνθρωποι θα εξακολουθούν να πνίγονται στις ακτές μας εάν δεν αλλάξει κάτι» πρόσθεσε, έχοντας κατά νου τα πολλά πολύνεκρα ναυάγια στα νερά της Μεσογείου τα τελευταία πολλά χρόνια. «Οι περίπλοκες καταστάσεις απαιτούν σύνθετες λύσεις. Απαιτούν διάλογο. Απαιτούν συνεργασία, όχι φωνές ή συνθήματα. Η εύρεση βιώσιμων λύσεων στις χώρες προέλευσης, διέλευσης και προορισμού είναι ο μόνος τρόπος», υποστήριξε.

Η βραβευμένη με δύο Οσκαρ ηθοποιός, το απόγευμα της Τετάρτης μίλησε στις Βρυξέλλες ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Υπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, μετά από πρόσκληση της προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα. Οι δυο γυναίκες είχαν κατ’ ιδίαν συνάντηση πριν μεταβούν στο Ημικύκλιο, την αίθουσα συνεδριάσεων της ολομέλειας της ευρωπαϊκής Βουλής, όπου η Κέιτ Μπλάνσετ μίλησε για περισσότερα από 20 λεπτά ενώπιον νομοθετών αλλά και επισκεπτών, που διέκοψαν επανειλημμένα την παρέμβασή της με χειροκροτήματα.

«Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αναγκαστικός εκτοπισμός έχει πλέον ξεπεράσει το ζοφερό ορόσημο των 114 εκατομμυρίων ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς που έχουν παγιδευτεί σε αυτή τη δίνη έχουν κάνει απίστευτα επικίνδυνα ταξίδια, αναζητώντας ένα ασφαλές μέρος» είπε. «Η αντιμετώπιση των προκλήσεων του αναγκαστικού εκτοπισμού και των μεικτών μετακινήσεων απαιτεί ενότητα, διεθνή συνεργασία, πόρους και υπομονετική, συμπονετική δουλειά για την αντιμετώπιση των σύνθετων και αλληλεπικαλυπτόμενων λόγων που οι άνθρωποι μεταναστεύουν» από τις χώρες τους.

Ορμώμενη από  μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που συνάντησε στα ταξίδια της ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης, η Κέιτ Μπλάνσετ ζήτησε από τους ακροατές της να μπουν στη θέση εκείνων που φεύγουν για να γλιτώσουν από «καταστροφικές καταστάσεις» στις πατρίδες τους, διακινδυνεύοντας τις ζωές τους για να φτάσουν κάπου, οπουδήποτε, αρκεί να είναι ασφαλείς, παρότι γνωρίζουν πως οι πιθανότητες επιβίωσης είναι, προφανώς, λίγες.

«Με τα λόγια της (βρετανίδας, γεννημένης στην Κένυα από σομαλούς γονείς) ποιήτριας Ουαρσάν Σάιρ, κανείς δεν φεύγει από την πατρίδα, εκτός αν η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία. Πρέπει να καταλάβετε ότι κανείς δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα, εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά» ανέφερε η ηθοποιός.

Στη συνέχεια προέτρεψε τους ευρωβουλευτές να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να στηρίξουν το πνεύμα της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες και να καταρρίψουν «επικίνδυνους μύθους» που τροφοδοτούν «υπερβολικό φόβο και εχθρότητα» και διαδίδονται από αδιάλλακτους πολιτικούς που επιδιώκουν να ενσταλάξουν στους ψηφοφόρους αισθήματα απειλής και ανασφάλειας.

Το επιχείρημα ότι η υποδοχή των προσφύγων ασκεί υπερβολικές πιέσεις στους κρατικούς πόρους και στις αγορές εργασίας, υπονομεύοντας συγχρόνως τις παραδοσιακές αξίες, όχι μόνο δείχνει ένα «μνημειώδες έλλειμμα συμπόνιας», αλλά και μια «αδιαφορία για την Ιστορία» υποστήριξε η Μπλάνσετ, δεδομένου ότι ιστορικά η Ευρώπη ανέκαθεν «διατρεχόταν» από ανθρώπους που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από πολέμους, πογκρόμ και άλλες μορφές δίωξης.

«Ως εκπρόσωποι των λαών της Ευρώπης, παρακαλώ υπενθυμίστε στους ψηφοφόρους σας ότι οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος φιλοξενούν τη συντριπτική πλειονότητα, σχεδόν το 90% όλων των βιαίως εκτοπισμένων» σημείωσε, απευθυνόμενη άμεσα στους ευρωβουλευτές ακροατές της. «Μεταδώστε τους αυτό το μήνυμα. Αμφισβητήστε τους ψευδείς ισχυρισμούς, που τελικά θα οδηγήσουν μόνο σε διχόνοιες στις δικές μας κοινότητες».

Σε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο πολιτικό σημείο της ομιλίας της, η Κέιτ Μπλάνσετ κατήγγειλε την «επιβλαβή» πολιτική της ανάθεσης των ευθυνών για την υποδοχή και την προσωρινή φιλοξενία (όσο απαιτείται για την εξέταση των αιτήσεων χορήγησης ασύλου) σε γειτονικές και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μακρινές χώρες.

Για να θίξει το συγκεκριμένο ζήτημα, η ηθοποιός επικαλέστηκε την προσωπική της εμπειρία ως Αυστραλή. Η πατρίδα της Μπλάνσετ εφάρμοζε επί χρόνια μια μεταναστευτική πολιτική που βασιζόταν στην κράτηση παράτυπων μεταναστών σε κέντρα κράτησης υπερπόντιων νησιών, συχνά για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους.

Το σύστημα, που βρίσκεται πλέον σε αναστολή, επικρίθηκε έντονα από ειδικούς του ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις ως καταχρηστικό και τιμωρητικό. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε άλλα εύρωστα κράτη να εξετάσουν και τελικά να εφαρμόσουν παρόμοιες πολιτικές – η Βρετανία σε συνεργασία με τη Ρουάντα (αν και η συμφωνία εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο νομικής διαμάχης) και η Ιταλία με την Αλβανία, όπως ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

«Ως Αυστραλή, μπορώ να σας πω ότι διαπιστώσαμε με σκληρό τρόπο το καταστροφικό σωματικό και ψυχικό μαρτύριο των προσφύγων που κρατούνταν στην ανοιχτή θάλασσα, την ψυχολογική ζημιά σε όσους τους φύλασσαν, τα δισεκατομμύρια δολάρια των φορολογουμένων που σπαταλήθηκαν […] και, επιτρέψτε μου να πω, την ντροπή και τη λύπη που αισθάνονται τώρα πολλοί από τους συμπατριώτες μου που συναίνεσαν σε αυτές τις αναποτελεσματικές και απάνθρωπες πολιτικές». 

Η ομιλία της Κέιτ Μπλάνσετ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολοκληρώθηκε με τα παρατεταμένα χειροκροτήματα βουλευτών και επισκεπτών. Αναμενόμενα, όμως, υπήρξαν και εξαιρέσεις, με την Corriere della Sera να αναφέρει πως κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι κατά της «κενής ρητορικής» της Κέιτ Μπλάνσετ έσπευσε να βάλει η αντιπροσωπεία των Αδελφών της Ιταλίας, του κόμματος της ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι (η οποία παρουσίασε από κοινού με τον αλβανό ομόλογό της Εντι Ράμα τη συμφωνία για τα στρατόπεδα προσφύγων και μεταναστών στην Αλβανία).

«Αυτά είναι κοινοτοπίες, αλλά καλύτερα να προσέχει εκείνη μην τυχόν και χρειαστεί να υποδεχτεί μετανάστες στη βίλα της στο Χόλιγουντ» δήλωσε ο Νικόλα Προκατσίνι, ευρωβουλευτής των Αδελφών της Ιταλίας και συμπρόεδρος της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News