«Είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς το 1914, όταν τα γεγονότα έλαβαν μια ανεξέλεγκτη τροπή και επιτάχυναν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο» λέει ο Γιόσκα Φίσερ, ζυγίζοντας μία μία την κάθε του λέξη. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ανέκαθεν προσεκτικός παρατηρητής των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, δεν κρύβει τη μεγάλη ανησυχία και την απαισιοδοξία του μπροστά στην κρίση της Γάζας, που «σπρώχνει ολόκληρη την περιοχή στο χείλος μιας γενικής ανάφλεξης».

Ο πόλεμος του Βλαντίμιρ Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας ήταν μόνο αρχή ενός ντόμινο που «θέτει οριστικά την Pax Americana μετά το 1945 σε κρίση» και πυροδοτεί μια «νέα γεωπολιτική πόλωση, από την οποία κανείς δεν θα επωφεληθεί». Σύμφωνα με τον Φίσερ, ο οποίος διετέλεσε επίσης αντικαγκελάριος της Γερμανίας, παρατηρείται «ένας εντυπωσιακός παραλληλισμός» μεταξύ του πολέμου στην Ουκρανία και εκείνου που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λωρίδα της Γάζας: «Και οι δύο εδράζονται σε έναν υπαρξιακό αγώνα για την επιβίωση ενός εθνικού κράτους» ανέφερε συνομιλώντας με τον Πάολο Βαλεντίνο, ανταποκριτή της Corriere della Sera στο Βερολίνο.

Ο Φίσερ είναι πεπεισμένος ότι το Ιράν έπαιξε αποφασιστικό, στρατηγικό και υποστηρικτικό ρόλο στη βάναυση επίθεση της Χαμάς, αλλά και πως το Ισραήλ «δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αντιδράσει στρατιωτικά, να αποκαταστήσει την αποτρεπτική του ικανότητα», παρά το γεγονός ότι αυτό κοστίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, καθιστώντας ταυτόχρονα ακόμη πιο αβυσσαλέο το μίσος μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτό ακριβώς ήταν, άλλωστε, όπως υποστηρίζει, «το αποτέλεσμα στο οποίο ευελπιστούσαν όσοι σχεδίασαν και πραγματοποίησαν την τρομοκρατική επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου».

Στο ευρύτερο πλαίσιο, οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Γάζα επιβεβαιώνουν ότι διαμορφώνεται μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, με τη Δύση να στηρίζει καταφανώς το Κίεβο και το Τελ Αβίβ, ενώ δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία, καθώς και σχεδόν ολόκληρος ο αποκαλούμενος Παγκόσμιος Νότος, να συμπαρατάσσονται με την απέναντι παράταξη.

«Είναι μια δυναμική που η Δύση απλώς δεν έχει την πολυτέλεια να αποδεχθεί» προειδοποιεί ο Φίσερ. Σύμφωνα με τον ίδιο «θα χρειαστεί να καταβληθούν τιτάνιες διπλωματικές προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί», προσπάθειες στο πλαίσιο των οποίων θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η απαίτηση του Παγκόσμιου Νότου για αναγνώριση και για «μια θέση στο τραπέζι».

Επιπλέον, ταυτόχρονα με τις δύο μεγάλες συρράξεις που μαίνονται ανά τον κόσμο, πιθανές εστίες πολέμου ελλοχεύουν στον Καύκασο μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, στα Βαλκάνια μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, στην Αφρική, στο Σαχέλ συγκεκριμένα, όπου μια σειρά από στρατιωτικά πραξικοπήματα και η στρατηγική αποχώρηση της Γαλλίας έχουν βυθίσει την περιοχή σε χάος.

Συγχρόνως «ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής σύγκρουσης στη Σινική Θάλασσα και στο στενό της Ταϊβάν αυξάνεται, και ίσως καταλήξουν να εμπλακούν οι υπερδυνάμεις των ΗΠΑ και της Κίνας». Σε αυτό το σημείο ο γερμανός πρώην υπουργός Εξωτερικών επικαλείται ένα δίδαγμα της Ιστορίας: «Ποτέ δεν έγιναν προσπάθειες να αλλάξει η ισορροπία της παγκόσμιας ισχύος και να επιβληθεί μια νέα διεθνής τάξη πραγμάτων χωρίς βία. Αυτό καθιστά τον τόνο των μεγάλων δυνάμεων στις μεταξύ τους σχέσεις πιο επιθετικό και ακόμη πιο ανησυχητικό».

Οι χώρες που αμφισβητούν την Pax Americana επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν τις αδυναμίες της: «Η βούληση της διεθνούς κοινότητας να διατηρήσει το στάτους κβο έχει μειωθεί σημαντικά. Η φιλοδοξία επιβάλλεται στη λογική, που γίνεται για άλλη μια φορά όμηρος των εθνικιστικών και θρησκευτικών παθών».

Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μόνο «ένα απολειφάδι ενός κόσμου χωρίς τάξη». Ο Γιόσκα Φίσερ, ωστόσο, επαινεί τη «συνετή και έμπειρη ηγεσία» του γηραιού αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, διερωτώμενος τι θα συνέβαινε σε αυτή την κρίση στη Μέση Ανατολή ερήμην του: «Ο κόσμος θα ήταν ακόμη πιο επισφαλής και επικίνδυνος από όσο είναι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News