Τους λόγους για τους οποίους το Ισραήλ πρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον της Χαμάς εξηγεί σε ανάλυσή του ο Economist, εκφράζοντας την άποψη ότι, παρά το υψηλό τίμημα που έχουν οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ στη Γάζα, αν δεν συνθλιβεί η ισχύς της Χαμάς η ειρήνη θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός.

Σημειώνεται ειδικότερα ότι σε όλον τον κόσμο ακούγονται κραυγές για κατάπαυση του πυρός και για τέλος στη χερσαία εισβολή του Ισραήλ. Ακούγοντας ορισμένους ισραηλινούς πολιτικούς να ζητούν εκδίκηση, συμπεριλαμβανομένου του απαξιωμένου πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, πολλοί συμπεραίνουν ότι οι ενέργειες του Ισραήλ είναι δυσανάλογες και ανήθικες: πιστεύουν μεν στην ανάγκη ύπαρξης ενός εβραϊκού κράτους, αλλά φοβούνται ένα κράτος που δείχνει να εκτιμά τόσο φθηνά τις ζωές των Παλαιστινίων. Ανησυχούν ότι οι ισχνές ελπίδες για ειρήνη σε αυτή την πανάρχαια σύγκρουση θα ταφούν κάτω από τα ερείπια της Γάζας.

Αυτά είναι ισχυρά επιχειρήματα, αλλά οδηγούν σε λάθος συμπέρασμα. Είναι γεγονός ότι το  Ισραήλ προκαλεί τρομερές απώλειες αμάχων, ενώ οι Παλαιστίνιοι στερούνται βασικών ανθρωπιστικών προμηθειών. Ωστόσο, ο μόνος δρόμος προς την ειρήνη βρίσκεται στη δραματική μείωση της ικανότητας της Χαμάς να χρησιμοποιεί τη Γάζα ως πηγή προμηθειών και ως βάση για τον στρατό της. Το τραγικό είναι ότι για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτείται πόλεμος.

Για να κατανοήσετε το γιατί, συνεχίζει το βρετανικό Μέσο, πρέπει να καταλάβετε τι συνέβη στις 7 Οκτωβρίου. Οταν οι Ισραηλινοί μιλούν για την επίθεση της Χαμάς ως υπαρξιακή απειλή το εννοούν κυριολεκτικά, όχι ως σχήμα λόγου. Λόγω των πογκρόμ και του Ολοκαυτώματος, το Ισραήλ έχει ένα μοναδικό κοινωνικό συμβόλαιο: να δημιουργήσει μια γη όπου οι Εβραίοι γνωρίζουν ότι δεν θα σκοτωθούν ή θα εκδιωχθούν επειδή είναι Εβραίοι. Το κράτος έχει από καιρό τιμήσει αυτή την υπόσχεση με ένα στρατηγικό δόγμα που απαιτεί αποτροπή, έγκαιρες προειδοποιήσεις για επίθεση, προστασία στο εσωτερικό μέτωπο και αποφασιστικές ισραηλινές νίκες.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες το Ισραήλ, σύμφωνα με τον Economist, υποβάθμισε το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι αξίζουν επίσης ένα κράτος. Ο Νετανιάχου ώθησε τη Χαμάς να σαμποτάρει τους μετριοπαθείς Παλαιστίνιους – ένα κυνικό τέχνασμα γιώστε να υποστηρίξει πως το Ισραήλ δεν έχει εταίρο για την ειρήνη. Αντίθετα, η ταλαιπωρία των Παλαιστινίων μετατράπηκε σε μια διαχειριστική ρουτίνα, με ένα μείγμα οικονομικών κινήτρων και αποτροπής που διατηρήθηκε ενεργό από επαναλαμβανόμενους, σύντομους πολέμους.

Στις 7 Οκτωβρίου η Χαμάς τα κατέστρεψε όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένου του εύθραυστου σχεδίου του Νετανιάχου. Οι τρομοκράτες διέλυσαν το κοινωνικό συμβόλαιο του Ισραήλ καταρρίπτοντας το δόγμα ασφαλείας που δημιουργήθηκε για να το υπερασπιστεί. Η αποτροπή αποδείχθηκε κενή, η έγκαιρη προειδοποίηση για επίθεση απουσίασε, η προστασία απέτυχε και η Χαμάς δολοφόνησε 1.400 ανθρώπους σε ισραηλινές κοινότητες. Οι στρατιωτικοί και οι κατάσκοποι του Ισραήλ ταπεινώθηκαν, υπενθυμίζει η βρετανική επιθεώρηση.

Η κατάρρευση του δόγματος ασφαλείας του Ισραήλ είχε ως αποτέλεσμα έναν άγριο βομβαρδισμό εναντίον του λαού της Γάζας. Ο λόγος ήταν η αποκατάσταση αυτής της ιδρυτικής αρχής. Το Ισραήλ θέλει οι 200.000 περίπου εκτοπισμένοι του να μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Θέλει να δείξει στους πολλούς εχθρούς του ότι μπορεί ακόμα να αμυνθεί. Πάνω απ’ όλα, έχει καταλάβει ότι, επιλέγοντας να δολοφονήσει Ισραηλινούς, ανεξάρτητα από το πόσοι Παλαιστίνιοι θα πεθάνουν στη Γάζα, η Χαμάς απέδειξε πως είναι αμείλικτη.

Η μόνη διέξοδος από τον κύκλο της βίας, όπως επισημαίνει ο Economist, είναι η καταστροφή της κυριαρχίας της Χαμάς – κάτι που σημαίνει εξόντωση των ανωτέρων ηγετών της και συντριβή των στρατιωτικών υποδομών της. Η άποψη ότι ένας πόλεμος που συνεπάγεται τον θάνατο χιλιάδων αθώων ψυχών μπορεί να οδηγήσει σε ειρήνη θα τρομάξει πολλούς. Στο παρελθόν, η μία πράξη βίας οδήγησε στην επόμενη. Αυτός είναι όντως ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα.

Ωστόσο, ενόσω η Χαμάς διοικεί τη Γάζα, η ειρήνη είναι αδύνατη. Οι Ισραηλινοί θα αισθάνονται ανασφαλείς, επομένως η κυβέρνησή τους θα χτυπά προληπτικά τη Γάζα κάθε φορά που η Χαμάς απειλεί. Καταπτοημένοι από τα μόνιμα αυστηρά μέτρα ασφαλείας του Ισραήλ και ζωντανοί-νεκροί ως ανθρώπινες ασπίδες της Χαμάς, οι Παλαιστίνιοι θα ριζοσπαστικοποιηθούν. Ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι να αποδυναμωθεί ο έλεγχος της Χαμάς και η παράλληλη δημιουργία προϋποθέσεων για να εμφανιστεί κάτι νέο.

Αυτό ξεκινά με νέα ηγεσία και για τις δύο πλευρές. Στο Ισραήλ ο Νετανιάχου θα αναγκαστεί να παραιτηθεί επειδή βρισκόταν στην εξουσία στις 7 Οκτωβρίου και επειδή έχει αμαυρώσει τη φήμη του ως ο πιο ένθερμος υπερασπιστής του Ισραήλ. Οσο πιο γρήγορα αποχωρήσει, τόσο το καλύτερο. Ο διάδοχός του θα χρειαστεί να κερδίσει την εντολή για ένα νέο δόγμα ασφαλείας. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα σχέδιο ειρήνης και χαλιναγώγησης των ισραηλινών εποίκων, οι οποίοι ακόμη και τώρα παρενοχλούν και σκοτώνουν Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη.

Οι Παλαιστίνιοι χρειάζονται επίσης μετριοπαθείς ηγέτες με δημοκρατική εντολή. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανέναν. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο Νετανιάχου ενίσχυσε τη Χαμάς, αλλά και στο ότι ο Μαχμούντ Αμπάς, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, έχει παραγκωνίσει πιθανούς αντιπάλους του. Το ερώτημα είναι πώς θα σταματήσει κανείς τη Χαμάς ή τον διάδοχό της από το να ανακτήσουν τον έλεγχο της Γάζας πριν προκύψουν νέοι ηγέτες μέσα από δίκαιες εκλογές.

Ως εκ τούτου, ιδού η δεύτερη προϋπόθεση για την ειρήνη: μια δύναμη που θα παρέχει ασφάλεια στη Γάζα. Το Ισραήλ δεν μπορεί να την παρέχει ως κατοχική δύναμη. Αντίθετα, η Λωρίδα χρειάζεται έναν διεθνή συνασπισμό, στον οποίο πιθανώς θα συμμετέχουν αραβικές χώρες που αντιτίθενται στη Χαμάς και στον υποστηρικτή της, το Ιράν.

Αυτό οδηγεί πίσω στη συνθήκη που καθιστά όλα αυτά δυνατά, συνεχίζει ο Economist: έναν πόλεμο για την εξάλειψη της Χαμάς σε βαθμό τέτοιο ώστε κάτι καλύτερο να πάρει τη θέση της. Το πώς το Ισραήλ διεξάγει τον πόλεμο έχει σημασία. Πρέπει να τηρήσει τη δέσμευσή του και να τιμήσει το διεθνές δίκαιο. Οχι μόνο επειδή είναι το σωστό, αλλά και γιατί έτσι το Ισραήλ θα μπορέσει να διατηρήσει ευρεία υποστήριξη ενόσω διαρκεί ο πόλεμος, αλλά και για την προώθηση της ειρήνης όταν πάψουν οι μάχες. Αυτή τη στιγμή προέχει να επιτρέψει την παροχή περισσότερης ανθρωπιστικής βοήθειας και τη δημιουργία πραγματικών ασφαλών ζωνών στη νότια Γάζα, στην Αίγυπτο και στο Νεγκέβ του Ισραήλ.

Η κατάπαυση του πυρός είναι ο εχθρός της ειρήνης, καθώς θα επέτρεπε στη Χαμάς να συνεχίσει να κυβερνά τη Γάζα, με τη συγκατάθεση των Παλαιστινίων ή δια της βίας, διατηρώντας τα περισσότερα όπλα και τους μαχητές της ανέπαφα. Η υπόθεση για ανθρωπιστικές εκεχειρίες είναι ισχυρότερη, αλλά ακόμη και αυτές περιλαμβάνουν συμβιβασμό. Οι επαναλαμβανόμενες παύσεις θα αύξαναν την πιθανότητα επιβίωσης της Χαμάς.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα έρθει η ειρήνη στη Γάζα. Αλλά οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι αξίζουν την καλύτερη δυνατή ευκαιρία. Η κατάπαυση του πυρός αφαιρεί εντελώς αυτή την πιθανότητα, καταλήγει το βρετανικό Μέσο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News