Ο Economist, σε ανάλυσή του για τις επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα, γράφει για τους τέσσερις πολεμικούς στόχους που έχουν θέσει οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF), οι οποίοι ωστόσο φαίνεται «να βρίσκονται σε ανταγωνιστική σχέση μεταξύ τους».

Σημειώνει επίσης ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, καθώς το Υπουργικό Συμβούλιο Πολέμου του Ισραήλ θα πρέπει διαρκώς να ισορροπεί ανάμεσα στους τέσσερις αυτούς, ανταγωνιστικούς στόχους.

Αυτοί οι στόχοι, σύμφωνα με τη βρετανική επιθεώρηση, είναι οι εξής:

♦ Η καταστροφή της Χαμάς. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη της στρατιωτικής υποδομής της ομάδας και τη δολοφονία της ηγεσίας της και όσο το δυνατόν περισσότερων από τους μαχητές της. Εφόσον η Χαμάς εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση εναντίον αμάχων, οι ισραηλινοί δεν μπορούν πλέον να ανεχθούν την κατάσταση που ίσχυε πριν την 7η Οκτωβρίου. Ως τότε, η βία της Χαμάς υποτίθεται ότι παρέμενε σε «ανεκτό επίπεδο» μέσω ενός «συνδυασμού οικονομικών ανταμοιβών και απειλών για μια ισραηλινή επίθεση».

Σύμφωνα με τον Economist, ένας από τους λόγους που έχουν αλλάξει τα πράγματα είναι πρακτικός: Οσο η Χαμάς παραμένει στην εξουσία, οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται ασφαλείς. Πολλοί από τους χιλιάδες πολίτες που απομακρύνθηκαν από τον Νότο της χώρας δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους. Ενας ακόμη λόγος είναι τακτικής φύσεως: Η Χαμάς εξέθεσε ανεπανόρθωτα τις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών και τον στρατό της χώρας. Για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα παρόμοιων επιθέσεων από άλλες ομάδες, το Ισραήλ θα πρέπει να ενδυναμώσει την αποτροπή και να «δείξει τα δόντια του».

Η βρετανική επιθεώρηση προσθέτει μια ακόμη παράμετρο που είναι στρατηγικής φύσεως: Με τη Χαμάς στην εξουσία δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνευτική διαδικασία. Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων θα διαιωνίζεται και οι κάτοικοι της Γάζας θα βιώνουν την εξαθλίωση για όσο καιρό ζουν κάτω από τη δικτατορία της Χαμάς και το ασφυκτικό, ισραηλινό καθεστώς ασφαλείας που αυτή επιφέρει.

♦ Η απελευθέρωση των 220 ομήρων. «Αυτός ο στόχος είναι πιθανό να παρεμποδίσει τις επιχειρήσεις» τονίζει ο Economist. Η Χαμάς φαίνεται να χρησιμοποιεί την υπόσχεση για απελευθέρωση ομήρων με στόχο να καθυστερήσει την έναρξη της χερσαίας επίθεσης. Τώρα που τα στρατεύματα βρίσκονται του Ισραήλ βρίσκονται μέσα στη Γάζα, η τρομοκρατική οργάνωση μπορεί να χρησιμοποιήσει τους ομήρους με στόχο να θα συγκρατηθούν οι δυνάμεις εισβολής.

Η κυβέρνηση στην Ιερουσαλήμ δεν έχει ελευθερία κινήσεων σε ό,τι αφορά τους ομήρους. Η τύχη τους αποτελεί μείζον θέμα στην ισραηλινή πολιτική σκηνή καθώς οι φίλοι και οι οικογένειές τους φοβούνται ότι χωρίς δημόσια πίεση οι ισραηλινοί ηγέτες θα ρίξουν το βάρος τους στην εξάλειψη της Χαμάς και όχι στη διάσωσή τους. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, μετά τη μεγαλύτερη εισβολή στη Γάζα που έχει επιχειρηθεί μέχρι σήμερα, οι οικογένειες των ομήρων διαμαρτυρήθηκαν για τους κινδύνους που ενέχουν οι μάχες για τα προσφιλή τους πρόσωπα.

♦ Η ελαχιστοποίηση των απωλειών: ισραηλινών στρατιωτών και αμάχων. O Εconomist υπογραμμίζει ότι «αν χάσουν τη ζωή τους πολλοί ισραηλινοί στρατιώτες, η όλη επιχείρηση θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο. Καθώς αυξάνονται οι απώλειες αμάχων, τόσο θα αυξάνονται οι διεθνείς πιέσεις για μια πλήρη κατάπαυση του πυρός. Στο παρελθόν τέτοιοι παράγοντες οδήγησαν το Ισραήλ να αναλάβει ταχεία δράση, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος για τη διεξαγωγή μαχών είναι περιορισμένος. Σήμερα, ωστόσο, ο στόχος είναι να καταστρέψει το δίκτυο με τις σήραγγες της Χαμάς. Αυτό θα απαιτήσει πολλούς μήνες».

Ηδη το ρολόι μετρά ανάποδα. Οι άμαχοι στη Γάζα υφίστανται τις τρομερές συνέπειες των βομβαρδισμών και της πολιορκίας του ισραηλινού στρατού. Το Ισραήλ πιέζει για τους ομήρους εμποδίζοντας κάθε είδος καυσίμου να εισέλθει στη λωρίδα. Παράλληλα πιστεύει ότι οι γεννήτριες των νοσοκομείων παρέχουν και την ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται για τον αερισμό και τον φωτισμό των σηράγγων της Χαμάς, όπου κρύβονται οι μαχητές της.

Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι η χερσαία επίθεση πρέπει να τηρεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που τους υποχρεώνουν να διευκολύνουν την παροχή βοήθειας στους αμάχους, σημειώνει το βρετανικό περιοδικό. Για να συνεχιστεί ο πόλεμος, το Ισραήλ θα πρέπει επομένως να βρει τρόπους να παράσχει αυτή τη βοήθεια, ακόμα κι αν αυτό καθιστά δυσκολότερη την εξάλειψη της Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων.

♦ Η επανεκκίνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει σταματήσει εδώ και χρόνια. Η βρετανική επιθεώρηση τονίζει ότι αυτή τη στιγμή κάθε σκέψη για μια μεταπολεμική συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, στη Γάζα, τη Δυτική Οχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, φαντάζει για πολλούς αδιανόητη και στις δύο πλευρές.

Σημειώνει επίσης ότι «πολλές αραβικές κυβερνήσεις είναι στο πλευρό του Ισραήλ, αν και δεν θα το παραδεχτούν ποτέ δημόσια. Απεχθάνονται τη Χαμάς και τον χορηγό της, το Ιράν, και θα ήταν ευτυχείς να την δουν να αποτυγχάνει». Ωστόσο οι θάνατοι αμάχων προκαλούν προκαλούν αντιδράσεις από τους λαούς αυτών των χωρών.

Το βρετανικό περιοδικό καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ έχει θέσει πολλούς στόχους, ίσως υπερβολικά φιλόδοξους. Εκτιμά ότι οι στρατηγοί των IDF δείχνουν ότι προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο κινούμενοι αργά και χτυπώντας με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη τους στόχους που επιλέγουν.

Ο Economist υποστηρίζει ότι οι Ισραηλινοί «έχουν τη δύναμη πυρός για να κερδίσουν» αλλά αναγκαστικά θα πρέπει να ιεραρχήσουν τους στόχους που έχουν θέσει και να επιλέξουν αυτόν που θέλουν περισσότερο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News