Για αρκετούς αναλυτές ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, παρότι παραμένει πρωθυπουργός, είναι το αδύναμο μέρος της συνύπαρξης με τον πολιτικό του αντίπαλο, Μπένι Γκαντζ, στο Υπουργικό Συμβούλιο Πολέμου. Ο Νετανιάχου, ο οποίος χρεώνεται από πολλούς συμπατριώτες του την εισβολή της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου, έχει δίπλα του σε αυτή την κλειστή ομάδα των «τριών» τον υπουργό Αμυνας, Γιόαβ Γκάλαντ.

Οι «τρεις» άνδρες γίνονται «πέντε» όταν προστίθενται στη σύνθεση οι λεγόμενοι «παρατηρητές», δύο ακόμη πρόσωπα με συμβουλευτικό ρόλο:  Ο Γκάντι Εϊζενκοτ, πρώην αρχηγός των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και μέλος του κόμματος Εθνικής Ενότητας του Γκάντζ. Και ο υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων, Ρον Ντέρμερ, πολιτικός σύμμαχος του Νετανιάχου και πρώην πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ.

Κάθε πρόσωπο κουβαλάει την ιστορία και τις απόψεις του. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν ίσως παίξουν ρόλο στη λειτουργία του Συμβουλίου που σηματοδοτεί την ένταξη δυνάμεων της αντιπολίτευσης στην κυβερνητική συμμαχία του Νετανιάχου. Ο βίος αυτού του σχήματος θα ολοκληρωθεί όταν τελειώσει ο πόλεμος που έφερε κοντά τους πολιτικούς αντιπάλους. Ακομη κι αυτό έχει τη σημασία του.

Αρχίζοντας από τους «παρατηρητές», είναι προφανές ότι οι Νετανιάχου και Γκαντζ έχουν δίπλα τους κι από έναν «δικό» τους άνθρωπο. Οπως αναφέρουν οι Financial Times, κανένας στην ισραηλινή πολιτική σκηνή δεν είναι πιο κοντά στον Νετανιάχου από τον επί χρόνια πολιτικό σύμμαχό του, Ρον Ντέρμερ. Ο νυν πρωθυπουργός τον διόρισε υπουργό Οικονομικών στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ το 2013 τον όρισε πρεσβευτή του Ισραήλ στις ΗΠΑ. Οταν ο Νετανιάχου επέστρεψε στην εξουσία τον Ιανουάριο, έκανε τον Ντέρμερ υπουργό Στρατηγικών Υποθέσεων. Ο Ντέρμερ, 52 ετών σήμερα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών και πιστεύει πολύ στην εμβάθυνση της συμμαχίας του Ισραήλ με τις ΗΠΑ.

Ο Ντέρμερ έπαιξε το τελευταίο διάστημα ρόλο στην προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία κάτι που αποτέλεσε το Νο 1 πρότζεκτ της εξωτερικής πολιτικής για τον Νετανιάχου πριν την τρομοκρατική  επίθεση της Χαμάς. Σήμερα, όπως αναμενόταν, ο ίδιος έχει σημαντικό ρόλο για τη διαχείριση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.

Ο σύμμαχος του Γκαντζ στο σχήμα του πολεμικού Υπουργικού, ο Γκάντι Εϊζενκοτ, 63 ετών, είναι ένας στρατωτικός με σπουδαία καριέρα ο οποίος πέρασε στη συνέχεια στην πολιτική και στο κόμμα του Γκανtζ —το οποίο πριν την 7η Οκτωβρίου ασκούσε μετωπική κριτική στον Νετανιάχου. Ο Εϊζενκοτ έγινε στρατηγός και στη συνέχεια αρχηγός των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων από το 2015 έως το 2019. Υπηρέτησε μεταξύ άλλων στο βόρειο μέτωπο και διαθέτει εμπειρία από τις πολεμικές συγκρούσεις του Ισραήλ με την οργάνωση Χεζπολάχ του Λιβάνου που υποστηρίζεται από το Ιράν.

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Times of Israel, τον Ιούλιο εφέτος, ως βουλευτής του κόμματος Εθνική Ενότητα του Γκαντζ, ο Εϊζενκοτ είχε καλέσει τον υπουργό Αμυνας, Γιόαβ Γκάλαντ, να παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι ο συνασπισμός του Νετανιάχου νομοθέτησε το πρώτο μέρος της αμφιλεγόμενης αναθεώρησης του δικαστικού συστήματος.

Σήμερα, Γκάλαντ και Εϊζενκοτ υπηρετούν στο Υπουργικό Συμβούλιο Πολέμου αφήνοντας κατά μέρος τις πολιτικές τους διαφορές, με τον πρώτο ασφαλώς να έχει την κρισιμότερη θέση, ως υπουργός Αμυνας και μέλος της κλειστής ομάδας των «τριών» με τον Ντενιάχου και τον Γκαντζ. Ο Εϊζενκοτ, ως «παρατηρητής» και σύμβουλος βρίσκεται μαζί με τον Ντέρμερ ένα βήμα πίσω.

Η τρόικα της εισβολής 

Ο σκληρός πυρήνας των αποφάσεων έχει κι αυτός τη δική του δυναμική, καθώς Νετανιάχου, Γκαντζ και Γκάλαντ θα πάρουν πάνω τους τις δύσκολες επιλογές της χερσαίας εισβολής του ισραηλινού στρατού στη Γάζα η οποία καθυστέρησε αλλά είναι βέβαιο ότι θα γίνει.

Την επιχειρησιακή ευθύνη έχει ο Γκάλαντ που έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής της Νότιας Διοίκησης των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (IDF). Την περίοδο 2008-2009 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ένοπλη σύγκρουση των IDF με τη Χαμάς στη Γάζα. Μετά την επίθεση της Χαμάς στο ισραηλινό έδαφος στις 7 Οκτωβρίου, ο Γκάλαντ δεσμεύτηκε ότι η απάντηση του Ισραήλ θα «αλλάξει την πραγματικότητα στο έδαφος της Γάζας για τα επόμενα 50 χρόνια». Θύμισε επίσης τον πόλεμο του 2008 λέγοντας πως «πριν από δεκαπέντε χρόνια, ως επικεφαλής της Νότιας Διοίκησης, έφτασα κοντά στο να “σπάσω το λαιμό” της Χαμάς». Διαμαρτυρήθηκε ότι τον σταμάτησαν οι πολιτικοί και πως αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Οι Financial Times σημειώνουν ότι «το πολεμοχαρές στυλ του Γκάλαντ έρχεται σε αντίθεση με την πιο προσεκτική προσέγγιση του Νετανιάχου. Οι δύο τους αναγκάστηκαν να εκδώσουν μια δήλωση αυτή την εβδομάδα, με την οποία αρνούνταν ότι διαφωνούσαν σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου, μετά από αναφορές μέσων ενημέρωσης ότι η καθυστέρηση στην έναρξη χερσαίας επίθεσης προκαλούσε τριβές μεταξύ τους».

Η εφημερίδα θυμίζει ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη τους σύγκρουση. Τον Μάρτιο, ο Νετανιάχου απέλυσε τον Γκάλαντ. Ο λόγος ήταν ότι ο υπουργός Αμυνας εναντιώθηκε στο αμφισβητούμενο σχέδιο για την αναμόρφωση του ισραηλινού δικαστικού συστήματος που προωθούσε η κυβέρνηση Νετανιάχου. Η αποπομπή του Γκάλαντ έγινε την επομένη μιας ομιλίας του στην οποία ζήτησε παύση ενός μήνα στη διαδικασία της δικαστικής μεταρρύθμισης, σημειώνοντας τους φόβους του πως η συνέχιση της διχόνοιας ανάμεσα στους πολίτες για αυτό το θέμα θα δημιουργήσει «πραγματική απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ».

Μια εβδομάδα και κάτι αργότερα, ο ισραηλινός πρωθυπουργός πήρε απρόθυμα πίσω την απόφαση για την αποπομπή του υπουργού Αμυνας «λόγω της εξελισσόμενης κατάστασης στον τομέα ασφαλείας». Η αποπομπή του Γκάλαντ είχε προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις και νέες μαζικές διαμαρτυρίες στον απόηχο της ανακοίνωσης.

Τα δύο κεντρικά πρόσωπα του Συμβουλίου είναι βέβαια ο Νετανιάχου και ο Γκαντζ. Οπως έγραψε στην Washington Post o διάσημος ιστορικός και φιλόσοφος, Γιουβάλ Νόα Χαράρι (εδώ στο Protagon), η κυβέρνηση του Νετανιάχου είχε προειδοποιηθεί επανειλημμένως από τους ειδικούς ότι οι πολιτικές της έθεταν το Ισραήλ σε κίνδυνο σε μια περίοδο αυξημένων εξωτερικών απειλών. Θύμισε δε ότι και ο Γκάλαντ του επέστησε την προσοχή και ότι ο Νετανιάχου τον απέλυσε (για να τον επαναφέρει στη θέση του μετά τις αντιδράσεις).

Σήμερα, οι καταστροφικές αποτυχίες του ισραηλινού στρατού, των υπηρεσιών πληροφοριών και της ισραηλινής κυβέρνησης που έδωσαν τη δυνατότητα στην Χαμάς να εκτελέσει την πρωτοφανή στην ιστορία του Ισραήλ επίθεση, εγείρουν αμφιβολίες για την επιβίωση του σημερινού κυβερνητικού σχήματος και του ίδιου του Νετανιάχου, 74 ετών σήμερα, όταν θα τελειώσει πόλεμος και ο σκοπός της προσωρινής κυβέρνησης.

Οι FT επικαλούνται ανθρώπους που έχουν συνεργαστεί με τον Νετανιάχου οι οποίοι σημειώνουν την αντίθεση μεταξύ της πομπώδους ρητορικής του και των πολύ πιο προσεκτικών ενεργειών του -ένα βασικό χαρακτηριστικό της προσέγγισής του, όπως λένε. Θυμίζει επίσης η εφημερίδα πως «παρότι ο Νετανιάχου ενέκρινε μια περιορισμένη χερσαία επιχείρηση στη Γάζα το 2014, δεν διέταξε ποτέ κάτι που παραπέμπει στην κλίμακα ή την πολυπλοκότητας της χερσαίας επιχείρησης για την οποία προετοιμάζεται αυτή τη στιγμή ο στρατός του Ισραήλ».

Ο πρώην υπουργός Αμυνας και ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μπένι Γκαντζ, δέχθηκε να συγκυβερνήσει με τον Νετανιάχου μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Ξεκινώντας από μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών έφτασε στο τέλος της πολυετούς στρατιωτικής καριέρας του να γίνει αρχηγός του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ.

Στη συνέχεια μπήκε στην πολιτική και το 2020 ο ίδιος και το κόμμα του συγκυβέρνησαν επί 7 μήνες με τον Νετανιάχου για την καταπολέμηση της πανδημίας. Η αρχική συμφωνία ήταν η εναλλαγή στη θέση του πρωθυπουργού αλλά πριν από τη στιγμή που ο Γκαντζ θα αναλάμβανε καθήκοντα διαδεχόμενος τον Νετανιάχου, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί, ο Νετανιάχου προκάλεσε τη διάλυση της κυβερνητικής συμμαχίας. Επομένως, με τον Νετανιάχου, υπάρχουν προηγούμενα.

Πολιτικοί παρατηρητές ζυγίζουν, λοιπόν, πώς θα λειτουργήσει το σχήμα του Υπουργικού Συμβουλίου Πολέμου, και αν με δεδομένες τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των μελών του θα μπορέσει να λάβει ενωμένο τις κρίσιμες αποφάσεις για τον πόλεμο. Το βέβαιο προς το παρόν ότι η φήμη που έχτιζε επί δεκαετίες ο ισραηλινός πρωθυπουργός για τις ικανότητές του στο πεδίο της ασφάλειας και της Αμυνας έχει υποστεί πλέον τεράστιο πλήγμα. Το μειωμένο κύρος του Νετανιάχου είναι ένας ακόμη παράγοντας που θα παίξει ρόλο στις ισορροπίες του Συμβουλίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News