«Εντάξει, δεν δικαιολογούνται οι βάρβαρες τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς εναντίον ισραηλινών αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και βρεφών, όμως το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Ενδίδουμε στην τρομερή βία και αφήνουμε την προσπάθεια ειρήνευσης να πεθάνει ή συνεχίζουμε να παλεύουμε για αυτήν; Συνεχίζουμε! Μόνο μία λύση μπορεί να υπάρξει, εδραιωμένη στον ανθρωπισμό και στη δικαιοσύνη. Χωρίς ένοπλη βία, χωρίς κατοχή.

»Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει είναι ότι όλοι όσοι λαχταρούν την ειρήνη θα εξοντωθούν από τους εξτρεμιστές και τη βία τους. Και στις δύο πλευρές υπάρχουν άνθρωποι. Και τα βάσανα των αθώων ανθρώπων και των δύο πλευρών είναι αφόρητα».

Τα παραπάνω έγραψε στη Repubblica ο εβραϊκής καταγωγής αρχιμουσικός Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ, γνωστός από την προσπάθειά του να ενώσει μέσω της μουσικής τους Αραβες και τους Ισραηλινούς, αλλά και από την απερίφραστη καταδίκη της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη.

Αναγνώρισε ότι η ανθρωπιστική στάση αφορά τη μικροκλίμακα, όπως έγραψε, και ότι οι αλλαγές σε μεγάλη κλίμακα εξαρτώνται από την πολιτική. Για αυτήν την τελευταία, από την οποία προκύπτουν τόσο οι λύσεις όσο και τα προβλήματα (και με αυτήν τη σειρά), είχε μερικά πράγματα να καταθέσει. «Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, έγραψε, δεν είναι σύγκρουση μεταξύ δύο κρατών για σύνορα, νερό, πετρέλαιο ή για άλλους πόρους, αλλά βαθιά ανθρώπινη σύγκρουση μεταξύ δύο λαών που γνώρισαν βάσανα και διώξεις».

Οι διώξεις του εβραϊκού λαού για 20 αιώνες κορυφώθηκαν με τον ναζισμό, όμως το Ισραήλ δημιουργήθηκε σε εδάφη παλαιστινιακά (οι εβραίοι της Παλαιστίνης κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μόνο 9%). Ετσι η σύγκρουση κατέστη αναπόφευκτη και παροξύνθηκε από γενιά σε γενιά. Τώρα κάθε πλευρά πρέπει να αναγνωρίσει τους εχθρούς της ως ανθρώπινα όντα και, συνεπώς, να προσπαθήσει να κατανοήσει τον πόνο τους.

Ο μαέστρος κατέθεσε την εμπειρία της δημιουργικής συμβίωσης Αράβων και Ιουδαίων στα μουσικά σχήματα που ο ίδιος δημιούργησε. «Ολοι μας ανταμωθήκαμε και συνεργαστήκαμε με την κοινή ανθρωπιά μας, έγραψε, στην ορχήστρα West-Eastern Divan και στην ακαδημία Barenboim-Said. Στην παρούσα συγκυρία αναρωτιόμαστε ποιο είναι το νόημα της κοινής μας προσπάθειας. Το αποτέλεσμα μπορεί να φαντάζει μικρό, αλλά το γεγονός και μόνο ότι Αραβες και Ισραηλινοί δημιουργούν μουσική μαζί έχει τεράστια αξία για εμάς».

Και ο μαέστρος, τώρα μουσικός διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου, έκλεισε αισιόδοξα το άρθρο του: «Η εμπειρία μας μάς δείχνει ότι αυτό το μήνυμα της ανθρωπιάς και της συνεργασίας έχει φθάσει σε πολλούς ανθρώπους, τόσο στην Παλαιστίνη όσο σε όλον τον κόσμο. Πρέπει, θέλουμε και θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι η μουσική μπορεί να μας φέρει πιο κοντά τον έναν στον άλλο. Να είμαστε μαζί, ενωμένοι με την κοινή ανθρωπιά μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News