Στο πέρασμά τους οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, μεταξύ πολλών άλλων, συμπαρέσυραν και ορδές αυτοκινήτων. Τόσο μεταχειρισμένων όσο και καινούργιων. Πλέον, μόνο απλώς μεταχειρισμένα ή «καινούργια» δεν είναι. Τα κατά τόπους συνεργεία έχουν ήδη πιάσει δουλειά, τουλάχιστον για όσα από αυτά δεν πάνε για χαρακτηρισμό «ολικής απώλειας». Εκτιμάται ότι στον Βόλο και τις γύρω περιοχές ο αριθμός των αυτοκινήτων που υπέστησαν ζημιές είναι περί τις 6.000.

Φυσικά, μεταξύ αυτών και πολλά από μάντρες μεταχειρισμένων ή και καινούργιων – κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα, αλλά και όσοι γνωρίζουν δεν συμφέρει να το πουν. Κάποια από αυτά σαφώς και επιδέχονται επισκευής και είναι σε αναστρέψιμη κατάσταση. Ποιος, όμως, θα ήθελε να αγοράσει ένα τέτοιο;

Ακόμα και αν επιφανειακά ένα αυτοκίνητο επισκευαστεί ή αισθητικά αποκατασταθεί, υπάρχουν, στα νεότερα κυρίως μοντέλα, αναρίθμητοι αισθητήρες, εγκέφαλοι και ένα κάρο κρυφά ηλεκτρονικά συστήματα που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι εσωτερική ζημιά έχουν υποστεί και τι παρενέργειες μπορεί να δημιουργήσουν.

Σαφώς και πολλά αυτοκίνητα, ακόμα και με σοβαρές ζημιές, επανέρχονται. Δεν θα ξεχάσω το πανάκριβο σπορ αυτοκίνητο γνωστού μεγαλοεκδότη που, μετά από σοβαρό ατύχημα, είχε στραβώσει ολόκληρο και λίγους μήνες αργότερα το είδα στο επίσημο, παρακαλώ, συνεργείο, να πωλείται καλογυαλισμένο. Ναι, όλα πωλούνται και όλα έχουν μια τιμή, ακόμα και τα χρέπια. Η διαφορά είναι πως θα πρέπει να είναι διάφανο το ιστορικό.

Πλημμύρισε; Σύμφωνοι, συμβαίνει. Τράκαρε χοντρά; Να το ξέρουμε και να διαμορφώνεται αντίστοιχα η τιμή. Εδώ υπάρχουν YouTubers που ανεβάζουν βίντεο με κάποια ποθητά σπορ αυτοκίνητα τα οποία αγόρασαν βαριά τρακαρισμένα και δείχνουν βήμα-βήμα πώς τα έκαναν σαν καινούργια. Θέλω να πω ότι όλα αυτά συμβαίνουν. Το ζήτημα είναι στο «μετά» της υπόθεσης και, αν θέλετε, στη χαμένη ηθική που –συγγνώμη που θα το πω– κυκλοφορεί συχνά ανάμεσά μας, τόσο σε εμπόρους όσο και σε ιδιώτες.

Αν κάτι έχει περάσει μέσα από τον κυκλώνα και την οργή της φύσης, σε μια σοβαρή χώρα, με σοβαρούς επιτηδευματίες αλλά και έντιμους πολίτες, πρέπει να γίνεται γνωστό. Διαμορφώνοντας αντίστοιχα την τιμή. Επειδή, όμως, τίποτα από τα τρία προαναφερόμενα δεν είναι ο κανόνας, ας έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα.

Για να επανέλθω, λοιπόν, στην επίμαχη επικαιρότητα, αυτή τη περίοδο γίνονται σωρηδόν οι καταγραφές των ζημιών για να εκτιμηθεί το κόστος επισκευής των αυτοκινήτων, είτε από τους ιδιώτες (περί τα 4.000 αυτοκίνητα ήταν ανασφάλιστα…) είτε από τις ασφαλιστικές. Οσον αφορά τις τελευταίες, όπως σωστά επισημαίνει ο καλός συνάδελφος Γιώργος Ανδρής, βιάζονται «άμεσα να δημοπρατήσουν τα πλημμυρισμένα αυτοκίνητα που απέκτησαν, πριν προλάβουν να ξεκινήσουν αντίστοιχες δημοπρασίες άλλες ανταγωνιστικές ασφαλιστικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να πέσουν οι τιμές διάθεσης».

Το τι θα επακολουθήσει στην αγορά το υποψιάζεστε. Δήθεν ευκαιρίες, «ατρακάριστο», «σαν καινούργιο», «ταξίδι μόνο σε εθνική», «ευλαβικά συντηρημένο» και άλλα γνωστά κλισέ που συνοδεύουν τις αγγελίες θα στοχεύσουν τις τσέπες των ανυποψίαστων. Ο νόμος είναι αλήθεια πως παρέχει μια τρίμηνη προθεσμία από τη γνώση της απάτης για να ασκηθούν οι σχετικές διώξεις από εξαπατημένους αγοραστές, αυτή ωστόσο είναι πολύ περιορισμένη χρονικά.

Την επόμενη περίοδο, ίσως πολλά από αυτά τα αυτοκίνητα σενιαριστούν, καλλωπισθούν και καταλήξουν σε άτυχους αγοραστές. Ναι, το νομικό πλαίσιο είναι μεν ολοκληρωμένο, τόσο για ποινικές όσο και για αστικές αξιώσεις, ωστόσο προφανώς είναι μια διαδικασία στην οποία απεύχεσαι να εισέλθεις, καθώς χρειάζεται άμεση υποστήριξη από έμπειρο δικηγορικό γραφείο, υπομονή και γερό στομάχι.

Επίσης, με την ευκαιρία, αξίζει να αναφερθεί ότι ανάμεσα σε όλα τα σχετικά έγγραφα που συνοδεύουν τις μεταβιβάσεις υπάρχει συχνά και μια φράση που φροντίζουν οι έμποροι να συμπεριλάβουν προς υπογραφή από τον αγοραστή. Αυτή λέει ότι ο υπογεγραμμένος «εξέτασε εμπεριστατωμένα το εν λόγω όχημα, έχει ενημερωθεί για την κατάστασή του και είναι της απολύτως αρεσκείας του». Προφανώς αυτό, γενικά, προστατεύει τους εμπόρους (και ορθώς από την πλευρά τους), αφήνει ωστόσο ερωτηματικά για το αν ο υποψήφιος αγοραστής θα μπορεί να διεκδικήσει κάτι σε περίπτωση που του «κάτσει» το κελεπούρι.

Την ίδια στιγμή, οσονούπω βγαίνουν και οι δημοπρασίες από τις πρώτες ασφαλιστικές που θέλουν να αρχίσουν να μαζεύουν κάποιο από το χρήμα που θα εκταμιεύσουν από τους λογαριασμούς τους. Τη συνέχεια την ξέρετε. Εμποροι μεταχειρισμένων θα παίξουν το γνωστό παιχνίδι με τους αγκώνες για το ποιος θα προλάβει ποιον ώστε να «χτυπήσουν» τις τιμές, να τα φτιάξουν κουτσά-στραβά και μετά να διοχετεύσουν τα μαργαριτάρια στην αγορά.

Οι βιολογικοί κάνουν δουλειά, οι ηλεκτρικές σκούπες θα πάνε σύννεφο, οι αφροί για τους αεραγωγούς θα παίξουν σοβαρή μπάλα, τα σαλόνια επανέρχονται και τα αυτοκίνητα καθαρίζονται με ψεκασμούς υπό πίεση. Το θέμα είναι με τη διείσδυση στα σωθικά, την κατακράτηση υγρασίας σε σημεία ευπαθή και τις τυχόν «λασπολογίες» που θα αφήσουν το στίγμα τους και θα βγουν στη φόρα αργότερα.

Οσοι είστε, λοιπόν, προς αγορά αυτοκινήτου, καλό είναι να είστε επιφυλακτικοί, να επικοινωνήσετε εκ του σύνεγγυς με τον προηγούμενο κάτοχο, να ελέγξετε, ει δυνατόν, διελεύσεις σε συνεργεία και να προβείτε σε εκτεταμένο έλεγχο κρατώντας μικρό καλάθι, ειδικά αν το αυτοκίνητο έχει πινακίδα κυκλοφορίας από τις πληγείσες περιοχές ή η μόνιμη κατοικία του πωλητή είναι από αυτές. Και, σε περίπτωση που υπογράψετε, καλό είναι να συμπεριλάβετε και το κλασικό μεν, παρατημένο δε, «με την επιφύλαξη παντός δικαιώματός μου». Αγρυπνείτε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News