Επειδή δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το ρήμα «σιχαίνονται», καταφεύγω στο πιο ήπιο «διαφωνούν πλήρως» με τον καινούριο πρόεδρο Κασσελάκη. Οι πιο καλοπροαίρετοι από αυτούς τον θεωρούν φορέα μιας διαβρωτικής «μεταπολιτικής» που λειτουργεί διαλυτικά για το κόμμα τους. Οι πιο σκληροί δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να τον αποκαλέσουν «φυτευτό» από ντόπια και ξένα συμφέροντα, με στόχο να καταστραφεί ο μοναδικός φορέας κυβερνώσας ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη.

Δεν σκοπεύουν να παραδοθούν αμαχητί στη νέα κομματική εξουσία, είναι ολοφάνερο. Ούτε στάση αναμονής σκοπεύουν να κρατήσουν, ούτε εύλογο χρόνο προσαρμογής διατίθενται να παραχωρήσουν στον καινούριο αρχηγό. Ο Κασσελάκης πέρασε από πάνω τους δίχως αντίσταση, κατέλαβε το κόμμα σε ρυθμό προπόνησης, αλλά τώρα, κοιτάζοντας πίσω του, βλέπει όλη την αντιπολίτευση ταμπουρωμένη στα εσωκομματικά της χαρακώματα με τα ντουφέκια γεμάτα και τα σπαθιά έξω από τα θηκάρια. Επίκειται εσωτερική σφαγή.

Ο Κασσελάκης κάλεσε τη δεύτερη στη μάχη Εφη Αχτσιόγλου και της πρόσφερε οφίτσια. Καλή αρχηγική κίνηση, που έλαβε την ψυχρή απάντηση «ευχαριστώ, δεν θα πάρω». Στους υπόλοιπους έστειλε μήνυμα μέσω του ναυάρχου. «Οσοι θέλετε να βοηθήσετε καλοδεχούμενοι, αλλιώς κάντε στην άκρη». Αμ, δε. Ούτε θα βοηθήσουν, ούτε στην μπάντα θα κάνουν. Εξάλλου, από πού να παραμερίσουν; Από το σπίτι που έφτιαξαν και υπερασπίστηκαν επί 30 χρόνια, για να έρθει τώρα ένας σώγαμπρος να το βουτήξει σε μια στιγμή συλλογικής αμηχανίας των νόμιμων ιδιοκτητών; Οχι δα.

Θα τον σκίζουν κάθε μέρα στο όνομα του εσωτερικού πλουραλισμού και της πολυφωνίας. Θα τον λιώσουν στη δημόσια κριτική και στην ολοφάνερη υπονόμευση. Ούτε θα συνεργαστούν, ούτε θα φύγουν, ούτε ήσυχοι θα κάτσουν. Πόλεμο θα κάνουν. Αντάρτικο. Και όπως ο Κασσελάκης χρησιμοποίησε ξεδιάντροπα τα μέσα ενημέρωσης για να αρπάξει το πατρικό σπίτι τους, έτσι θα τα χρησιμοποιήσουν τώρα κι αυτοί για να τσουρουφλίζουν κάθε μέρα τον γυαλιστερό. Θα τον πάνε καροτσάκι ως το συνέδριο, εκεί θα του χαλάσουν τη φιέστα, αλλά ούτε τότε θα φύγουν. Θα παραμείνουν ως μειοψηφία που θα σκάβει λαγούμια κάτω από τον δρόμο του Αμερικανού.

Θα τον εξαναγκάσουν να τους διώξει. Δεν δικαιούται να τους διαγράψει όμως, το καταστατικό δεν προβλέπει τέτοιο πράγμα. Αρα, όλοι τους θα είναι πάντα εκεί. Οχι ιδιωτεύοντας, όπως ελπίζει ο γυαλιστερός, αλλά ως ενεργά μέλη αντίστασης. Θα μείνουν στις επάλξεις μέχρι πτώσης και του τελευταίου. Τώρα θα καταλάβει ο άκαπνος ότι μια πόλη ίσως καταλαμβάνεται εύκολα, όμως το δύσκολο είναι να κρατηθεί στη συνέχεια. Βιετκόνγκ θα γίνουν. Κούγκι θα το κάνουν. Ή μάλλον Αρκάδι, τώρα είναι στη μόδα η Κρήτη.

Ο Μητσοτάκης, στο μεταξύ; Τι θα κάνει αυτός; Ας περιμένει κυβερνώντας. Κάποιος πρέπει να διοικεί τη χώρα ώσπου η Αριστερά να λύσει τις εσωτερικές της διαφορές. Αλλά όταν τις λύσει και αποκτήσει τη δέουσα ιδεολογική καθαρότητα, τότε θα ξαναρχίσει την ταξική πάλη, και τότε είναι που θα πρέπει να τρέμει η επάρατη Δεξιά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News