Θέλει ειδικούς μηχανισμούς άμυνας για να ανταπεξέλθει κανείς σε αυτό το βαρέων βαρών φθινόπωρο που «δεν μπήκε καλά».  Αν δεν τους διαθέτει, ιδού δέκα μικροί, ανέξοδοι τρόποι ενίσχυσης του (ρημαγμένου) ψυχικού σθένους.

Κάν’ το όπως ο Νταλί

Ασπάσου τον σουρρεαλισμό στην καθημερινή ζωή. Εγκατάλειψε το ακατάσχετο doomscrolling (το πλατσούρισμα στις κακές ειδήσεις) που σε φθείρει ψυχικά, και αποτόλμησε μερικά φωτεινά διαλείμματα με υπερρεαλιστικές ειδήσεις που, αν μη τι άλλο, σε κάνουν να γελάς, π.χ. τα πρόβατα στη Μαγνησία που μετά τη θεομηνία έφαγαν πάνω από 100 κιλά κάνναβης και «την άκουσαν». Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του αδειοδοτημένου θερμοκηπίου (φαρμακευτικής) κάνναβης έξω από τον Αλμυρό Βόλου, στο οποίο εισέβαλαν τα πεινασμένα ζωντανά, δήλωσε χαρακτηριστiκά: «Δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα».

Ενα μολύβι και ένα τετράδιο

Σύμφωνοι, τα σχολικά είδη είναι φέτος «φωτιά», αλλά ένα στιλό και ένα σπιράλ τετράδιο τριών θεμάτων μπορεί να σε βοηθήσουν να νιώσεις ότι βάζεις μια τάξη στο υπαρξιακό σου χάος. Για όσους σπεύσουν να χλευάσουν, οι Financial Times φιλοξένησαν την περασμένη εβδομάδα άρθρο με τίτλο «Η ψυχολογική σημασία της γραφικής ύλης». Διαγιγνώσκεται, δε, τελευταία ένα κάποιο είδος νοσταλγίας για είδη που ήταν κάποτε το σήμα κατατεθέν του φθινοπώρου.

Aκόμα και εκείνοι που αγέννητοι ακόμα, αντίκρισαν ένα πληκτρολόγιο δίπλα από τον πλακούντα της μάνας τους, φαίνεται ότι βρίσκουν παρηγοριά στα απτά πειστήρια του αναλογικού παρελθόντος (έχει γίνει και τάση στο Instagram, καθότι 3 εκατομμύρια άνθρωποι δηλώνουν εθισμένοι στο #stationeryaddict). Μπορεί η αγορά, π.χ., μιας κασετίνας να μην ακούγεται ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά, όπως αναφέρει στους FT η γνωσιακή νευροεπιστήμονας Ρέιτσελ Τέιλορ, «οι θήκες είναι ένα τρόπος οργάνωσης του κεντρικού νευρικού μας συστήματος και η διασφάλιση ότι διαθέτουμε τα σωστά πράγματα για τη δουλειά μας. Το όλο τελετουργικό τού να αγοράσεις μια κασετίνα είναι ταυτόχρονα θεραπευτικό και νευροπροστατευτικό».

«Εκανε σήμερα τσίσα ο Στέφανος»;

Η διοργάνωση «στημένων» ντιμπέιτ «Ναι ή όχι Κασσελάκης» με τους πάντες –στο σπίτι, στο φούρνο, στο γραφείο, στο μπαρ- προσφέρει άφθονο, καθαρτήριο δράμα, χωρίς να σε στέλνει στα αγχολυτικά. Σημασία έχει να τα απολαύσεις μέχρι τελευταίας ρανίδας. Τη μια μέρα σπρώξε τον στον Καιάδα ως «απολιτίκ Κεν» και την άλλη άφησε τα μάτια σου να λαμπυρίσουν αποκαλώντας τον «ελπίδα της Αριστεράς». Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αιφνιδιάζεις τον συνομιλητή σου με σωρεία (ακόμη περισσότερων) άχρηστων πληροφοριών: ποια στυλιστική επιλογή του υποψήφιου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε έχει αφήσει άναυδο, πόσα βάρη εκτιμάς ότι κάνει στα dealift, πόσες ώρες κοιμάται (ώστε να εξηγηθούν τυχόν λεκτικά ολισθήματα) κ.ά.

Ενδορφίνες

Γίνε και εσύ ένας «gym rat» όπως ο Στέφανος Κασσελάκης και ο σύντροφός του. Οι ενδορφίνες, αν μη τι άλλο, θα σε κρατήσουν σε φόρμα και θα αναχαιτίσουν τα φθινοπωρινά blues.

Εσύ και η ψυχή σου

Ξεκοκάλισε και εσύ το word of mouth μπεστ σέλερ του καλοκαιριού «Εμείς και η ψυχή μας. Ολα όσα θα θέλατε να ρωτήσετε έναν ψυχίατρο-ψυχαναλυτή» (εκδόσεις Παπαδόπουλος). Προσοχή! Δεν πρόκειται επ’ ουδενί λόγω για ένα ακόμα εγχειρίδιο αυτοβοήθειας. Ο συνάδελφος δημοσιογράφος Κώστας Γιαννακίδης ρωτάει για ακανθώδη (διαχρονικά αλλά και επίκαιρα) ζητήματα του ψυχισμού όλων των ηλικιών και  ο διακεκριμένος ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος απαντά.

Μια απειροελάχιστη γεύση: «Η σύγχρονη εποχή επιβάλλει καταναγκαστικά να είμαστε ευτυχείς. Σήμερα, το να μην είσαι ευτυχής περιγράφει τη δυστυχία σου. Εκεί φυτρώνει ο φθόνος, η απληστία και όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα του ναρκισσιστικού πολιτισμού, με το πιο μεγάλο, θα έλεγα, τη μη ανοχή του πόνου».

Ευφημισμοί

Σταμάτα να δηλητηριάζεις εαυτόν και προσπάθησε να εξωραΐσεις την ακρίβεια. Τη λέξη, όχι αυτό που συναντάς κάθε μέρα στο σουπερμάρκετ. Μάθε πιο trendy όρους, που και τη μιζέρια σου θα σε κάνουν να ξεχάσεις, και εντύπωση θα κάνεις στην παρέα. Παραδείγματος χάριν, «shrinkinflation» (εκ του shrink=συρρικνώνω, και του inflation=πληθωρισμός). Ητοι, το να αγοράζεις «τσουρούτικη» τη μαργαρίνη (δηλαδή σε μικρότερη συσκευασία) πληρώνοντας περισσότερα.

Ποιος κορονοϊός;

Προσποιήσου για λίγο ότι δεν ακούς τίποτα για την επέλαση της ιογενούς τρόικας των τελευταίων ετών: γρίπη, αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV) και, βεβαίως (last but not least), SARS-CoV2 (με ολοκαίνουργια μάλιστα υποπαραλλαγή, την Pirola, για να μην πλήττουμε ποτέ).

Ενσυναίσθηση                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Δεν χρειάζεται να γίνεις και Τζασίντα Αρντερν. Ομως αντί να μεμψιμοιρείς διαρκώς, ρίξε μια ματιά στο τι συμβαίνει δίπλα σου. «Είχα τρομάξει πολύ… Νόμιζα ότι το νερό δεν θα έφευγε ποτέ» (μαρτυρία παιδιού από τη χειμαζόμενη Θεσσαλία, βραδινό δελτίο Mega, 21/9/23).

Ποια κλιματική αλλαγή;

Ανακάλυψε διάφορα τρικ για να ανθέξεις αυτή την κολλώδη, βιετναμέζικη ζέστη, που σε κάνει να θέλεις να αναφωνήσεις σαν άλλος συνταγματάρχης Κουρτς (ο Μπράντο στο «Αποκάλυψη τώρα!») «Η φρίκη! Η φρίκη!». Παρηγορήσου ότι δεν συμβαίνει μόνο εδώ (από πέρυσι οι Ισπανοί έχουν εφεύρει τον όρο «veroño» για να δώσουν ένα όνομα σε αυτή την αναίσχυντη επιμειξία θέρους και φθινοπώρου). Αποδέξου στωικά την κλιματική απορρύθμιση του πλανήτη (ούτως ή άλλως «Τhis is the end»), αποτινάσσοντας τις δικές σου διαβρωτικές ενοχές. Τέλος, απόφυγε σαν τον διάολο να διαβάζεις μετα-αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του τύπου «Θα άντεχε έναν Daniel ο Κηφισός;»

Μαλλιοτράβηγμα για τις ελληνικές σειρές

Πέσε με τα μούτρα σε εξαιρετικά χαμηλής υποστάθμης καβγάδες στο Twitter, υπερασπιζόμενος ή κατακεραυνώνοντας κατά το δοκούν τις νέες σειρές (ή τους νέους κύκλους παλαιών) που ξεφυτρώνουν νυχθημερόν στα κανάλια. Τσουρομάδησε μέχρις εσχάτων όποιον τολμήσει να υπαινιχθεί ότι δεν βρίσκει επαρκώς χίπικο το μαλλί  του Μοθωναίου στα Μάταλα των ’60s («Παραλία», ΕΡΤ), απογείωσε τη μία μέρα τους νεκραναστημένους «Πανθέους» (ΣΚΑΪ)) και την επόμενη πες ότι θα τρίζουν τα κόκαλα του Βασίλη Γεωργιάδη, που είχε σκηνοθετήσει τους αυθεντικούς (ΕΡΤ, 1977-1979), βούτηξε σαν θηρίο στην αρένα για το αν το «Κάνε ότι κοιμάσαι ΙΙ» (ΕΡΤ) είναι καλύτερο από το Ι, καμώσου  ότι αδυνατείς να συλλάβεις γιατί η Αλεξάνδρα έφτασε στο σημείο να πυροβολήσει τον Ιάσονα στο «Ερωτας φυγάς» (Οpen TV).

Με άλλα λόγια, γίνε όσο γίνεται πιο εριστικός και ποταπός όσον αφορά τις (τηλεοπτικές) ζωές των άλλων, μπας και μπολιάσεις με κάτι θετικό τη δική σου ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News