Ο Γουίλι Αθιλ δραστηριοποιούνταν στη μεταφορά εξοπλισμού για την πετρελαϊκή βιομηχανία. Τώρα χαρακτηρίζει αυτή τη δραστηριότητα ως «σκοτεινή πλευρά» και πιστεύει ότι βρήκε τον τρόπο να δημιουργήσει μια επιχείρηση που θα εμποδίζει την κλιματική αλλαγή, αντί να συμβάλλει σε αυτήν, όπως γινόταν με την προηγούμενη δουλειά του.

Αυτή η ευκαιρία βρέθηκε στο Νόρφολκ της Βρετανίας. Εκεί, ο 65χρονος σήμερα Αθιλ εξασφάλισε τον περασμένο Απρίλιο άδεια εκτροφής φυκιών σε 250.οοο τ.μ. παγωμένης, συχνά ταραχώδους θάλασσας. Οπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι Times του Λονδίνου, μερικά από αυτά τα φύκια θα χρησιμοποιηθούν ως λίπασμα σε κοντινές φάρμες, αντικαθιστώντας τα προϊόντα που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα.

Αλλες ποσότητες φυκιών θα πωληθούν στη Notpla, εταιρεία που επεξεργάζεται μια βιοδιασπώμενη εναλλακτική προς τις πλαστικές συσκευασίες. Οι πιθανές χρήσεις περιλαμβάνουν τα πάντα, από καλλυντικά και χορτοφαγικά μπιφτέκια μέχρι υφάσματα και φάρμακα. Το αγρόκτημα θα δημιουργήσει επίσης ενδιαιτήματα για τη θαλάσσια ζωή.

Ο Αθιλ δεν είναι ο πρώτος επιχειρηματίας που πιστεύει ότι αυτή η δραστηριότητα μπορεί να έχει αρκετά ικανοποιητικά οικονομικά οφέλη για όποιον την ασκήσει. Το 2016, στη Βρετανία υπήρχε μόλις μία τέτοια φάρμα, το 2021 υπήρχαν δέκα, ενώ η συγκεκριμένη δραστηριότητα αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ρομπότ

Ωστόσο, ο Αθιλ είναι ο πρώτος παραγωγός φυκιών που συνεργάζεται με μια εταιρεία ρομποτικής η οποία ισχυρίζεται ότι θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε η εκτροφή φυκιών να εισέλθει σε βιομηχανική κλίμακα.

Η καλλιέργεια φυκιών εξακολουθεί να γίνεται σε μεγάλο βαθμό με το χέρι. Για να ελέγξουν τη σοδειά τους, οι αγρότες πρέπει να βγουν στη θάλασσα με μικρές βάρκες και να σηκώσουν τα σχοινιά στα οποία φύεται. «Είναι απίστευτα επίπονη δουλειά. Τι θα συμβεί αν μια φάλαινα ή κάτι κολλήσει στην υποδομή σας; Εάν βγαίνετε εκεί έξω μόνο μια-δυο φορές την εβδομάδα, θα μπορούσε να μείνει εκεί επί τρεις ημέρες», λέει ο ίδιος.

Η εταιρεία Samudra Oceans δημιούργησε ένα ρομπότ για το οποίο ισχυρίζεται ότι μπορεί να εξαλείψει την ανάγκη μεγάλου μέρους αυτού του επίπονου πέρα-δώθε. Το ρομπότ έχει σχήμα διαφανούς κυλίνδρου, μήκους περίπου ενός ποδιού, και είναι γεμάτο με αισθητήρες και καλώδια. Καθισμένα στον πυθμένα της θάλασσας, προσαρτημένα σε μια σημαδούρα, τα ρομπότ τραβούν φωτογραφίες της εξέδρας με φύκια για να ελέγχουν αν έχει υποστεί ζημιά από τις θυελλώδεις καιρικές συνθήκες.

Ο μόνος άλλος τρόπος του Αθιλ να αποκτήσει αυτές τις πληροφορίες θα ήταν να στείλει δύο δύτες, με κόστος περίπου 5.000 ευρώ. Τα ρομπότ συλλέγουν επίσης πληθώρα άλλων δεδομένων, συμπεριλαμβανομένης της ποσότητας φωτός που φθάνει στα φύκια, της ισχύος του ρεύματος και της θερμοκρασίας και της αλατότητας του νερού.

Η διευθύνουσα σύμβουλος της Samudra, Τζογίτα Ντας, εργάζεται σε ένα πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης που θα ερμηνεύσει όλες αυτές τις πληροφορίες και θα δώσει συμβουλές για το πού να φυτευτεί στο μέλλον.

Το κόστος

Ο Αθιλ θα χρησιμοποιήσει τα ρομπότ τον Οκτώβριο, όταν φυτέψει την πρώτη σοδειά του. Από τότε μέχρι τον Απρίλιο, που θα το μαζέψει, θα εξακολουθεί να πηγαίνει στην εξέδρα δύο φορές την εβδομάδα, υπολογίζει όμως ότι τα ρομπότ θα μειώσουν τουλάχιστον κατά δύο τα ταξίδια του.

«Η έξοδος στη θάλασσα είναι πολύ δαπανηρή και επικίνδυνη, απαιτεί χρήση ορυκτών καυσίμων. Θα πρέπει να είμαστε τρελοί για να αγνοήσουμε αυτή την τεχνολογία, η οποία πιθανότατα στην αρχή θα είναι πιο ακριβή, αλλά στο τέλος πιο αποτελεσματική και φθηνότερη. Θα είναι κρίσιμο για εμάς να μπορέσουμε να αυξήσουμε την παραγωγή» σημειώνει.

Προς το παρόν βρίσκεται σε συνομιλίες με την Equinor, με την ελπίδα να εγκαταστήσει φάρμες φυκιών μεταξύ ανεμογεννητριών στη Βόρεια Θάλασσα. Ελπίζει να καλλιεργεί 300-400.000 τ.μ. στη θάλασσα. Εχοντας αναπτύξει ρομπότ για την παρακολούθηση των εκμεταλλεύσεων φυκιών, η Samudra κατασκευάζει επίσης ένα για τη συγκομιδή τους. Ελπίζει, επίσης, να αυτοματοποιήσει τη διαδικασία σποράς.

Η Τζογίτα Ντας υποστηρίζει ότι αυτός ο αυτοματισμός θα είναι πολύ κρίσιμος, καθώς οι αγρότες φυκιών λένε ότι το εργατικό κόστος αντιπροσωπεύει το 70% του συνολικού κόστους, πράγμα που σημαίνει ότι δίνουν αγώνα για να πουλήσουν τη σοδειά τους στις χαμηλές τιμές που απαιτούν οι αγοραστές. Το όραμά της είναι μια βιομηχανία φυκιών τόσο μηχανοποιημένη όσο οι αγροτικές επιχειρήσεις σε μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ.

«Αν φτάσουμε σε μια κλίμακα όπου, στα ανοιχτά της Κορνουάλης, υπάρχουν 10 εκατ. τ.μ. καλλιέργειας φυκιών, όπου τα ρομπότ φωτογραφίζουν τις καλλιέργειες και, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, στέλνουν ρομπότ συγκομιδής και στη συνέχεια drones συλλέγουν το ωφέλιμο φορτίο και το ρίχνουν σε εργοστάσιο, τότε θα έχουμε την κατάλληλη κλίμακα. Αν μπορούμε να το κάνουμε για να ψωνίζουμε στο Amazon, μπορούμε να το κάνουμε για τα φύκια» λέει η Ντας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News