«Στην Κορέα υπάρχει μια παροιμία: τα καλά ρούχα είναι αυτά που είναι καινούργια, αλλά οι παλιοί φίλοι είναι οι καλύτεροι φίλοι. Και ο λαός μας λέει: ένας παλιός φίλος είναι καλύτερος από δύο νέους. Αυτή η λαϊκή σοφία εφαρμόζεται πλήρως στις σύγχρονες σχέσεις μεταξύ των χωρών μας» είπε, μεταξύ άλλων, ο Βλαντίμιρ Πούτιν στον «σύντροφο» Κιμ Γιονγκ Ουν κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στη ρωσική Απω Ανατολή. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο ρώσος πρόεδρος έστρωσε κόκκινο χαλί για τον βορειοκορεάτη δικτάτορα ενδέχεται να έχει δυσαρεστήσει έναν άλλον «σύντροφό» του, τον Σι Τζινπίνγκ.

Οπως εξηγεί σε ανάλυσή της η Σοφία Γιαν, ανταποκρίτρια της Telegraph στο Πεκίνο, η Κίνα αντιμετωπίζει εδώ και καιρό τη Βόρεια Κορέα ως ένα «μικρό ευέξαπτο αδελφάκι» της, ενώ οι Κινέζοι θα προτιμούσαν η Πιονγκγιάνγκ να ήταν πιο υπάκουη και να εξαρτιόταν απόλυτα από το Πεκίνο, ακολουθώντας την όποια δική του γραμμή.

Το ότι ο Κιμ επέλεξε τη Mόσχα αντί του Πεκίνου για ένα σπάνιο ταξίδι στο εξωτερικό –και το πρώτο του εδώ και χρόνια–, στα μάτια του Σι αποτελεί σίγουρα πρόσκληση, ακόμη και προσβολή, αναφέρει η δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας η Κίνα αποτέλεσε σανίδα σωτηρίας για τη Βόρεια Κορέα. Αν όμως ο κινέζος πρόεδρος είναι όντως δυσαρεστημένος με το «μικρό αδελφάκι» του, αυτό σίγουρα δεν θα οφείλεται μόνο σε προσωπικούς λόγους.

Η επίσκεψη του Κιμ στη Ρωσία θα μπορούσε να ανατρέψει την περιφερειακή σταθερότητα, την οποία το Πεκίνο εκτιμά ιδιαίτερα – ειδικά αν η επίσκεψη οδηγήσει σε μια εξοπλιστική συμφωνία ή σε μια συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών, όπως υπαινίχθηκαν από τη Μόσχα και την Πιονγκγιάνγκ.

«Δεν είναι σαφές πόσο υλική θα μπορούσε να είναι η στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας από τη Βόρεια Κορέα, αλλά οτιδήποτε θα μπορούσε να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία ή να καταστήσει πιο δύσβατο τον δρόμο προς τη λύση είναι προβληματικό για το Πεκίνο» συνοψίζει η Σοφία Γιαν στην ανάλυσή της. Επιπλέον, μια συμφωνία μεταξύ Πούτιν και Κιμ για την προμήθεια όπλων θα μπορούσε επίσης να ωθήσει το Κρεμλίνο να στραφεί προς την Κίνα για να ζητήσει περαιτέρω υποστήριξη, θέτοντας έτσι το Πεκίνο σε ολοένα πιο άβολη θέση.

«Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν πονοκέφαλος για το Πεκίνο από την πρώτη μέρα» γράφει η Γιαν (η οποία, πέρα από βραβευμένη δημοσιογράφος, είναι και καταξιωμένη πιανίστρια). Γιατί χαλάει τα ευρύτερα σχέδια του Πεκίνου, καθώς επιστρέφει σταδιακά στη διεθνή σκηνή μετά την πανδημία, και κυρίως την επιδίωξή του να δείξει στο υπόλοιπο κόσμο ότι οι πύλες του είναι εκ νέου ανοιχτές και εκείνο έτοιμο για μπίζνες, έπειτα από χρόνια αποκλεισμού.

Η Κίνα δεν θέλει να αναγκαστεί να επιλέξει στρατόπεδο. Είναι αλήθεια πως ο Σι φλέρταρε προσωπικά τον Πούτιν και, επομένως, δεν θα μπορούσε στην παρούσα φάση να αποστασιοποιηθεί δημοσίως από τη Ρωσία, καθώς αυτό θα υποδείκνυε ότι ο κινέζος πρόεδρος έλαβε μια βεβιασμένη, αν όχι λανθασμένη, απόφαση.

Το Πεκίνο εξακολουθεί να αρνείται, έπειτα από περισσότερο από ενάμιση χρόνο πολέμου, να καταγγείλει τη ρωσική εισβολή, αλλά αρνείται επίσης να διαλέξει πλευρά. Ωστόσο, η συνάντηση του Πούτιν με τον Κιμ υποδεικνύει ότι «ίσως ο Σι να πήρε, πράγματι, μια λανθασμένη απόφαση, καλλιεργώντας μια σχέση με τη Ρωσία», γράφει η Σοφία Γιαν.

Συγχρόνως, όμως, ο κινέζος ηγέτης θεωρεί την παρούσα φάση ιδιαίτερα σημαντική για την άνοδο της Κίνας, οπότε επιβάλλεται να βρει έναν τρόπο να διαχειριστεί την κατάσταση. Από τη σκοπιά του Πεκίνου, όσο πιο γρήγορα τερματιστεί ο πόλεμος, τόσο το καλύτερο, κάτι που εξηγεί εν μέρει γιατί επιδιώκει να αναδειχθεί ως μεσολαβητής για την επίτευξη ειρήνης.

Ζήτημα, όμως, δεν αποτελεί μόνον η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία (χάρη και σε μια πιθανή έμμεση εμπλοκή της Βόρειας Κορέας υπέρ της Ρωσίας), καθώς μια στενότερη συνεργασία μεταξύ Μόσχας και Πιονγιάνγκ θα μπορούσε να διαταράξει τις εύθραυστες ισορροπίες στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, όπου η Κίνα έχει εδώ και πολύ καιρό τον πρώτο λόγο.

«Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει την Κίνα από τη δεσπόζουσα θέση της, αλλά οτιδήποτε μπορεί να είναι δυνητικά αποσταθεροποιητικό –έστω και ελάχιστα– θα αναστατώσει το Πεκίνο σε μια στιγμή που αυτό που θέλει είναι μια πιο ομαλή κατάσταση» εξηγεί η Γιαν.

Οσον αφορά τη Βόρεια Κορέα, είτε υπογραφεί η όποια συμφωνία είτε όχι, η επίσκεψη του ηγέτη της στη Ρωσία «της δίνει το δικαίωμα να καυχιέται ότι εξακολουθεί να μετράει και ότι μπορεί ακόμα και να συνδράμει μεγάλα κράτη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News