Πολύ βιαστικό όσον αφορά την ανάδειξη εκείνης της πολιτικής προσωπικότητας που μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στη Μαρίν Λεπέν και να της στερήσει τη γαλλική προεδρία φάνηκε το βρετανικό περιοδικό Economist. Αν και ο Εμανουέλ Μακρόν έχει ακόμη τέσσερα χρόνια εξουσίας μπροστά του, το θέμα, κατά τους Βρετανούς, επείγει επειδή η Λεπέν το παίζει πρόεδρος εν αναμονή.

Ο Μακρόν μπορεί να μη θέλει καν να σκέφτεται τον σχεδιασμό της διαδοχής του, αλλά, πώς να το κάνουμε, το κόμμα του, το Renaissance και πρώην En Marche, στερείται εσωκομματικής διαδικασίας προς δημοκρατική εκλογή νέου αρχηγού και υποψηφίου προέδρου. Επίσης, στερείται πολιτικών ριζών στο έδαφος της γαλλικής πολιτικής, ενώ ο ίδιος ο Μακρόν δεν μπορεί να διεκδικήσει τον θώκο για τρίτη συνεχόμενη φορά λόγω του σχετικού συνταγματικού φραγμού. Ετσι, οι Βρετανοί έγραψαν περί «αδήλωτης κούρσας μεταξύ νυν και πρώην ‘‘υπολοχαγών’’» με σκοπό την ανάληψη της σκυτάλης της εξουσίας.

Αυτοί οι «υπολοχαγοί» του Μακρόν είναι γνωστά ονόματα από το πολιτικό προσωπικό της γαλλικής Κεντροδεξιάς, όμως χωρίς ιδιαίτερο «εκτόπισμα». Ο Μακρόν μπορεί να επιστρέψει ως διεκδικητής της προεδρίας μόνο αν μεσολαβήσουν πέντε έτη (χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα κυβερνά άλλος ή άλλη τη Γαλλία), δηλαδή ύστερα από εννιά χρόνια. Τότε θα είναι και πάλι νέος, μόλις 54 χρόνων, και θα έχει «όλη τη ζωή» μπροστά του… Προς το παρόν, πάντως, «ορκίστηκε να άρχει μέχρι το τελευταίο λεπτό της προεδρικής θητείας».

Ο φιλόδοξος γιος του καφετζή

Το Economist έγραψε ότι οι μνηστήρες πρέπει να αρχίσουν να τρέχουν ήδη, «αν θέλουν να ξεχωρίσουν». Το περιοδικό ξεχώρισε τρεις, σε πρώτη δόση. Τον «σκληροτράχηλο υπουργό Εσωτερικών» Ζεράλ Νταρμανέν, τον Εντουάρ Φιλίπ και τον Μπρουνό Λεμέρ. Ο Νταρμανέν αυτοχαρακτηρίζεται πολιτικός που ακούει τις λαϊκές ανησυχίες, σε αντίθεση, υποτίθεται, με τους πάσχοντες από βαρηκοΐα τεχνοκράτες, οι οποίοι κάθονται όμως δίπλα του στο υπουργικό συμβούλιο. Διοργανώνει πολιτικά χάπενινγκ για να πλασάρει τον εαυτό του. Πιθανολογεί τη νίκη της Λεπέν ως πολύ πιθανή το 2027, «αν δεν βρούμε τρόπο να μιλήσουμε στην εργατική τάξη και στη μεσαία τάξη». Ο Νταρμανέν είναι γιος ιδιοκτήτη μπιστρό.

Ο έμπειρος πρώην πρωθυπουργός

«Πιο διακριτικός αλλά εξίσου αποφασιστικός υποψήφιος είναι ο Εντουάρ Φιλίπ, πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν». Με πολιτική καταγωγή από τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς, ο Φιλίπ έχει κατακτήσει την κορυφή των γκάλοπ ως δημοφιλέστερος γάλλος πολιτικός (55%, 13 μονάδες μπροστά από τη Λεπέν και 18 μονάδες μπροστά από τον Νταρμανέν). Ο Φιλίπ έχει γράψει και ένα βιβλίο με «το όραμά του» για τη Γαλλία, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει λίαν συντόμως. Είχε αποχωρήσει από την κυβέρνηση το 2020 και είχε ιδρύσει δικό του κόμμα, το οποίο ωστόσο συνεργάστηκε με το κόμμα του Μακρόν. Οσοι τον παρακολουθούν πιστοποιούν ότι προετοιμάζεται ήδη για την κούρσα του 2027.

Ο «τσάρος» της οικονομίας

Ο τρίτος μνηστήρας της εξουσίας από πλευράς Κεντροδεξιάς είναι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, ο τεχνοκράτης Μπρουνό Λεμέρ, ο δεύτερος δημοφιλέστερος στα γκάλοπ (46%). Συνηθισμένος να εργάζεται μακριά από τα μάτια του κόσμου, σε κλιματιζόμενες αίθουσες συνεδριάσεων, το εφετινό καλοκαίρι το πέρασε «με τα μπράτσα έξω, να χαιρετίζει με ενθουσιασμό παραθεριστές σε ένα αλπικό παραθεριστικό χωριό». Θεωρείται επιτυχημένος υπουργός Οικονομικών διότι κατέχει τον θώκο περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στην 5η Γαλλική Δημοκρατία, δηλαδή στο διάστημα από το 1958 μέχρι σήμερα.

Εριξε και άλλα ονόματα στο τραπέζι ο Economist, κάποιων πολιτικών μικρότερου βεληνεκούς, όπως του Ζαν Καστέξ, ο οποίος διετέλεσε και αυτός πρωθυπουργός, της Γιαέλ Μπράουν-Πιβέ, επικεφαλής της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, του Γκαμπριέλ Ατάλ, νυν υπουργού Παιδείας. Οχι ότι έχουν σοβαρές ελπίδες, αλλά κάνουν όνειρα και αυτοί και το σκέφτονται το πράγμα. Γιατί όχι; Και το κλου: «Ολοι αυτοί πρέπει να εξισορροπήσουν τη βασική αντίθεση. Να μείνουν πιστοί στον Μακρόν, ο οποίος τους έδωσε δουλειά, αλλά να ικανοποιήσουν και την ανάγκη αποστασιοποίησης από τον μη δημοφιλή πρόεδρο». Δύσκολο; Αυτοί ξέρουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News