Με νεότερο σημείωμά του, ο έμπειρος Τζουζέπε Σαρκίνα της Corriere della Sera επανήλθε στο θέμα των δηλώσεων Ζελένσκι περί πολιτικής λύσης στο Ουκρανικό με επίκεντρο την Κριμαία. Επειδή το νέο του γραπτό δεν αναιρεί το προηγούμενο (κάθε άλλο, το αρχικό κείμενο επαναλαμβάνεται αυτολεξεί σε ορισμένα σημεία), μπορούμε να υποθέσουμε ότι έθιξε εκ νέου το θέμα του προς αποφυγήν παρανοήσεων.

Μην τυχόν, δηλαδή, παρεξηγήσει κανείς τον ανταποκριτή στις ΗΠΑ και υποθέσει ότι οι Αμερικανοί αναγκάζουν το Κίεβο να υποστείλει τις σημαίες του και να κάνει πατριωτικές εκπτώσεις, καθώς «η αντεπίθεση» δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Πώς να το κάνουμε, το θέμα είναι ακανθώδες και για τους δημοσιογράφους.

Κατ’ αρχάς, ο Σαρκίνα παρέθεσε τις πλήρεις δηλώσεις Ζελένσκι περί Κριμαίας, τις οποίες είχε παραλείψει στο αρχικό σημείωμά του: «Οταν θα βρεθούμε στα διοικητικά όρια της Κριμαίας, νομίζω ότι θα είναι εφικτό να ενεργήσουμε πολιτικά, ώστε να αναγκάσουμε τη Ρωσία να δεχθεί διαπραγματεύσεις». Κατόπιν επανέλαβε όσα είχε ο ίδιος γράψει, ότι οι στρατηγοί του Πενταγώνου δεν πίστεψαν ποτέ πως οι Ουκρανοί θα πάρουν την Κριμαία, κ.λπ.

Αυτή τη φορά έδωσε και ονόματα εκ των δυσπίστων: του επιτελάρχη Μαρκ Μίλεϊ, λόγου χάρη. Ετσι, έκανε την απαιτούμενη γέφυρα για να φθάσει στο πολιτικό προσωπικό που έχει εκφράσει και αυτό επανειλημμένως τον σκεπτικισμό του στο Οβάλ Γραφείο.

Προέβαλε την, ουσιαστικά αναπάντητη, απορία πολλών, «τι θα γίνει αν οι στρατιώτες του Κιέβου δεν καταφέρουν να φθάσουν ‘‘στα διοικητικά όρια της Κριμαίας’’», όπως και τη στάση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν, αλλά και του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείς του προέδρου Τζο Μπάιντεν, Τζακ Σάλιβαν, ότι ο Πούτιν θα υπερασπιστεί πάση θυσία την Κριμαία, ακόμη και με πυρηνικά όπλα περιορισμένου βεληνεκούς, τα οποία όμως θα κλιμακώσουν de facto τον πόλεμο.

Κατόπιν αυτών, πέρασε στον ίδιο τον αμερικανό πρόεδρο, προσπαθώντας να εξηγήσει τη στάση του. Εγραψε ότι ο Μπάιντεν «κινήθηκε αθορύβως», αναμένοντας «την ωρίμανση των γεγονότων». Διευκρίνισε, δε, ότι «μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου η υπόθεση της ‘‘πολιτικής λύσης’’ με επίκεντρο την Κριμαία ήταν εφεδρική κάρτα, ώστε να μην υποβαθμιστεί η πολεμική αντεπίθεση» του Κιέβου. Υστερα, δηλαδή, άλλαξαν τα πράγματα, το κατακαλόκαιρο – και όσο άλλαξαν, δηλαδή.

Σημείο που γράφτηκε από τον Σαρκίνα πρώτη φορά και έχει το ενδιαφέρον του είναι το εξής: οι Αμερικανοί, παρατήρησε, «εργάζονται με σκοπό να αποφύγουν τριβές εντός του συμμαχικού μπλοκ, ιδίως με τους φανατισμένους της Πολωνίας και των βαλτικών χωρών, οι οποίοι στοχεύουν όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στη φυσική εξόντωση του Πούτιν».

Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι από εποχής Μπαράκ Ομπάμα το Κογκρέσο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καλύπτουν μεγάλο μέρος των στρατιωτικών δαπανών της Λετονίας, της Εσθονίας και της Λιθουανίας, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι δεν είναι δα και καμια δύσκολη υπόθεση ο κατευνασμός του πάθους των λιλιπούτειων γειτόνων της Ρωσίας…

Η αμερικανική διπλωματία δεν έχει ακόμη καταλήξει σε συγκεκριμένη πρόταση, έγραψε ο Σαρκίνα, πέραν του ότι καμία Δυτική χώρα δεν θα αναγνωρίσει το δημοψήφισμα του 2014 στην Κριμαία, διά του οποίου οι κάτοικοί της αποφάνθηκαν (ποσοστό 97%) ότι θέλουν να ανήκουν στη Ρωσία. Πάντως, ο Μπάιντεν δεν επιθυμεί να φανεί «αδύναμος» ή «χαμένος» με την ιδέα της «πολιτικής λύσης» (την πατρότητα της οποίας έχει εγκαίρως καπαρώσει ο Χένρι Κίσινγκερ δίνοντας την Κριμαία οριστικά και αμετάκλητα στους Ρώσους – ας σημειωθεί ότι ο Σαρκίνα απέφυγε να τον αναφέρει και στο δεύτερο άρθρο του).

Ο Μπάιντεν θυμάται «την καταστροφική αποχώρηση από το Αφγανιστάν», τον προπέρσινο Αύγουστο, «άρα η προθυμία για διαπραγμάτευση με επίκεντρο την Κριμαία δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως απόδειξη κούρασης ή, χειρότερα, παράδοσης μπροστά στην επιθετικότητα του Πούτιν».

Ο Ιταλός προσπάθησε να γίνει σαφέστατος: «Ο Λευκός Οίκος διερευνά τους τρόπους διαπραγμάτευσης, αλλά δεν εγκαταλείπει την αντεπίθεση: όσο περισσότερο προχωρούν οι Ουκρανοί, τόσο περισσότερο θα είναι δυνατή και η διαπραγμάτευση από θέση ισχύος. Να, στις 29 Αυγούστου, δύο ημέρες μετά τις δηλώσεις Ζελένσκι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε νέα στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο, με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, αξίας 250 εκατ. δολαρίων».

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα υπάρξουν άμεσες διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν. Και αυτό επειδή θεωρεί ότι τέτοια πολιτική κίνηση θα είναι μη αποδεκτή, τόσο από το Κίεβο όσο και από μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης. Εξάλλου, η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2024 έχει ήδη ξεκινήσει στις ΗΠΑ.

Οι κυβερνητικοί των ΗΠΑ διατηρούν και επαφές με τους θεωρούμενους «φίλους της Ρωσίας», μάλιστα προσφάτως, στην Τζέντα της Σαουδαραβίας, είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με εκπροσώπους χωρών όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική. Πήραν την ικανοποίηση ότι όλοι υποστηρίζουν «το απαραβίαστο της εδαφικής ακεραιότητας», επιπροσθέτως όμως και την απογοήτευση ότι κανένας δεν πιστεύει πως ο Ζελένσκι θα κατακτήσει την Κριμαία.

Σε ό,τι αφορά τη ρωσική ναυτική βάση της Κριμαίας, στη Σεβαστούπολη, Δυτικοί διπλωμάτες ανέσυραν έγγραφο του 2010 υπογεγραμμένο από τον τότε νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς (ο οποίος εκδιώχθηκε το 2014) και από τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Αυτό αφορά τη ναυτική βάση. Επιτρέπει στο ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό να ναυλοχεί στη Σεβαστούπολη μέχρι το 2042, με αντάλλαγμα έκπτωση στις ουκρανικές προμήθειες φυσικού αερίου.

Η ιδέα, λοιπόν, είναι να επιστρέψει η Κριμαία στην κατάσταση προ του 2014. Να διατηρήσει η Ρωσία τη βάση, να χάσει όμως την Κριμαία. «Πρόκειται για πρόχειρα σχέδια» έκανε μια τελευταία διευκρίνιση ο Σαρκίνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News