Μπαίνουν σε ένα μπαρ η Αχτσιόγλου, ο Παππάς, ο Τσακαλώτος και ο Τζουμάκας. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ο Κασσελάκης… Από εδώ και μετά μπορείτε να φτιάξετε το ανέκδοτο της αρεσκείας σας. Θα μπορούσατε ίσως και πριν από την εμφάνιση του Κασσελάκη – κάποιοι, για παράδειγμα, αντιμετώπισαν ως ανέκδοτο την υποψηφιότητα του έτερου Στέφανου, του Τζουμάκα. Αλλοι, ακόμη και εντός ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησαν να προσεγγίσουν ως ανέκδοτο (και όχι ως ανένδοτο, όπως ο ίδιος διακηρύσσει) την υποψηφιότητα του Νίκου Παππά, μάλλον για να αντέξουν το σενάριο να αποκτήσει το κόμμα πρόεδρο καταδικασμένο ομόφωνα από το Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος.

Υλικό, λοιπόν, υπάρχει, λίγη φαντασία χρειάζεται, αν και η πραγματικότητα φαίνεται να ξεπερνάει τις δικές μας ικανότητες στη μυθοπλασία.

Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία προς το Συνέδριο που διεξάγεται το προσεχές Σαββατοκύριακο, και τις εκλογές που ακολουθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν έδωσε πολλές αφορμές για ευρεία δημοσιότητα, τέτοια δηλαδή που να πιάνει τον μέσο πολίτη (τον οποίο, τα συντροφικά «μαχαιρώματα» αφήνουν αδιάφορο μετά από τα πρώτα τρία λεπτά…).

Η υποψηφιότητα του αμερικανοκατέβατου Στέφανου Κασσελάκη είναι, μέχρι στιγμής, η κορυφαία και χρονικά τελευταία αφορμή (αν και μπορεί να μην είναι η τελευταία υποψηφιότητα, καθώς «παίζει» και αυτή του Σωκράτη Φάμελλου, μεταβατικού επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας).

Το «γκελ» της Αχτσιόγλου ήταν η άλλη (αφορμή). Ένα «γκελ» που, όμως, η ίδια επέλεξε να «μαζέψει». Ακολούθησε, στη συνέχεια, μια στρατηγική χαμηλών τόνων, με στόχο κυρίως να μην προκαλέσει αντιδράσεις, να μη «στενοχωρήσει» και ανακόψει το «ρεύμα» προς το πρόσωπό της. Είναι μια επιλογή ασφάλειας, που συχνά κάνουν όσοι είναι «καβάλα στ’ άλογο», όχι πάντα με τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Και επειδή η φύση, όπως και και τα ανέκδοτα, απεχθάνονται το κενό, προέκυψε αίφνης Κασσελάκης. Και άναψαν τα αίματα. Και γυρίσαμε όλοι το κεφάλι να δούμε, να ακούσουμε, να ρωτήσουμε «ποιος είναι αυτός», «από πού μας έρχεται» και «τι θέλει». Και γέμισαν τα social media αναφορές και σχόλια ακόμη και από ανθρώπους που θα ήθελαν να ξεχάσουν ότι υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτή την έννοια, ο Κασσελάκης έχει ήδη πετύχει. Σημαίνει αυτό ότι μπορεί να βγει και πρόεδρος;

Ακόμη και αν έχει μαζί του τον Πολάκη (άρα και του σαλονιού και του λιμανιού ο νέος..).

Ακόμη και αν έχει υπογείως την έγκριση και στήριξη του Αλέξη Τσίπρα (αυτό «σηκώνει» άλλο άρθρο…).

Ακόμη και αν λέει ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης ότι (μόνο) αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη με τους όρους του Μητσοτάκη (το «νικήσω» κάπως αλλιώς ακούγεται με τον τρόπο που το λέει, προφανώς απευθυνόμενος στο ακραίο εσωκομματικό ακροατήριο).

Πρώτα, όμως, θα πρέπει να νικήσει τον Παππά, τον Τσακαλώτο, τον Τζουμάκα και ίσως τον Φάμελλο. Και μετά, πιθανότατα, την Αχτσιόγλου.

Μπορεί; Η λογική λέει «όχι». Αλλά έχουμε πολλά παραδείγματα ότι η λογική σταματάει εκεί που αρχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, σίγουρα, τα ανέκδοτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News