Το νέο της μετάλλιο, το πρώτο της Ελλάδας στη Βουδαπέστη και 24ο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, είναι χάλκινο, όμως λάμπει σαν χρυσό.

Ηταν η πρώτη φορά από τότε που άρχισε η παγκόσμια ανέλιξή της, που η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη έλαβε μέρος σε μεγάλη διοργάνωση χωρίς την καθοδήγηση του Ναπολέοντα Κεφαλόπουλου. Καλός και άξιος ο Αυστραλός Μπρετ Βάλανς, αλλά όλοι όσοι ασχολούνται με τον στίβο γνωρίζουν τι σημαίνει για έναν αθλητή, να αλλάζει προπονητή.

Στον τελικό των 35 χιλιομέτρων είχε να αντιμετωπίσει όλες τις κορυφαίες αθλήτριες του βάδην, εκτός από ελάχιστες που είναι αποκλεισμένες. Ιδίως οι Κινέζες και οι Ισπανίδες, έχουν καταγράψει εκπληκτικές επιδόσεις εφέτος. Η Αντιγόνη δεν είχε βαδίσει αυτή την απόσταση ούτε μια φορά μέσα στη σεζόν.

Για πρώτη φορά στην καριέρα της ένιωθε στους ώμους της το βάρος των μεγάλων προσδοκιών. Μετά τον περσινό της θρίαμβο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μονάχου, όπου κατέκτησε δυο χρυσά μετάλλια, όλη η Ελλάδα περίμενε από εκείνη ακόμη μια περήφανη στιγμή. Στα 20 χιλιόμετρα, την Κυριακή, δεν τα κατάφερε – τερμάτισε 15η. «Αυτή η επίδοση δεν είμαι εγώ…», δήλωσε απογοητευμένη. Και το ψυχολογικό φορτίο έγινε ακόμη μεγαλύτερο.

Η Αντιγόνη, όμως, είναι για τα δύσκολα. Μαχήτρια, πεισματάρα, σκληρή (επειδή έτσι την έκανε η ζωή, όπως έχει εκμυστηρευθεί). Σε ηλικία 39 ετών και 156 ημερών, η απίθανη Καρδιτσιώτισσα κατόρθωσε, πάλι, να ανέβει στο βάθρο. Κράτησε την καλύτερή της επίδοση (2:43:22) για την πιο καθοριστική στιγμή – έτσι κάνουν οι πραγματικά σπουδαίοι αθλητές. Εγινε η πρώτη Ελληνίδα που κερδίζει μετάλλιο στο βάδην σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Το κέρδισε με τη δύναμη της ψυχής της και την τακτική της. Διένυσε τα τελευταία μέτρα της κούρσας με την ελληνική σημαία στα χέρια, τερμάτισε, κι έπειτα γονάτισε μπροστά από το φώτο φίνις και ξέσπασε σε λυγμούς. Οποιοι γνωρίζουν τι έχει περάσει για να φτάσει ως εδώ, μπορούν να κατανοήσουν τη συγκίνησή της. «Κάποτε δεν πίστευα ότι μπορώ να βαδίσω με αυτές τις κοπέλες, τώρα τις κερδίζω. Είναι απίστευτο να φτάνεις σε τέτοιο επίπεδο», τόνισε στο Gazzetta.

Η Ντρισμπιώτη είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Κάποτε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό, για πολύ καιρό, αλλά όταν επέστρεψε, ήταν καλύτερη από πριν. Ιδίως τα δυο τελευταία χρόνια, γεύτηκε διακρίσεις που στα νιάτα της δεν είχε, καν, ονειρευτεί: μια τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο του Ορεγκον (2022), δυο πρωτιές στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου (2022) -κάτι που δεν είχε καταφέρει κανένας έλληνας αθλητής ή αθλήτρια στο παρελθόν- και τώρα, στην τέταρτη συμμετοχή της σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, ένα χάλκινο μετάλλιο, που είναι και η κορυφαία της στιγμή στη διοργάνωση.

Κλείνει τ’ αυτιά της στα πικρόχολα σχόλια για την ηλικία της, που ακούει και διαβάζει, και συνεχίζει για νέες κορυφές. Αντλεί δύναμη από τους υπόλοιπους, τους πολλούς. Αυτούς που την ακολουθούν στα ταξίδια της για να της συμπαρασταθούν, χωρίς να είναι συγγενείς ή φίλοι, αυτούς που τη στηρίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και όσους χαίρονται κάθε φορά που οι θυσίες της για το αγαπημένο της σπορ δικαιώνονται.

Το επόμενο μεγάλο ραντεβού της είναι του χρόνου στο Παρίσι. Στις 21 Μαρτίου 2024 θα έχει κλείσει τα 40, ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν θα υπάρχει, πια, το δυνατό της αγώνισμα (τα 35 χιλιόμετρα βάδην καταργούνται στις κορυφαίες διοργανώσεις). Εκείνη, όμως, θα κυνηγήσει το μόνο μετάλλιο που λείπει από τη συλλογή της: το ολυμπιακό.

Θα βάλει, και πάλι, τα δυνατά της – το κάνει με ό,τι καταπιάνεται. Αλλωστε, όπως είπε γελώντας στο Sport24, «θέλω να μπω στις καρδιές όλων, θέλουν – δεν θέλουν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News