Από ό,τι φαίνεται, δεν είναι πάντα καλό να είσαι βασιλιάς. Τουλάχιστον στην Ισπανία.

Ο μονάρχης της Ισπανίας, Φελίπε, ζει συνήθως μια ζωή διακριτικής πολυτέλειας στο Παλάθιο δε λα Θαρθούελα, στα περίχωρα της Μαδρίτης.

Πού και πού, περιστασιακά, αποκλίνει από τη ρουτίνα του για να εγκαινιάσει εκδηλώσεις, να κάνει σκι ή να παρακολουθήσει διεθνείς αθλητικούς αγώνες.

Αλλά το κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο της Ισπανίας υποχρεώνει τον βασιλιά να διακόψει το πρόγραμμά του και να ενεργήσει ως ουδέτερος διαιτητής σε μια διχασμένη χώρα, όπως σημειώνει το Politico.

Τη Δευτέρα, ο μονάρχης θα βρεθεί στο επίκεντρο της εθνικής προσοχής καθώς θα συναντηθεί με τους ηγέτες των πολιτικών ομάδων με εκπροσώπηση στο ισπανικό Κοινοβούλιο, πριν αποφασίσει ποιον θα επιλέξει ως τον επόμενο πρωθυπουργό.

Αυτή η αποστολή μπορεί να ακούγεται απλή, αλλά μετά το ασαφές αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του Ιουλίου, κανένας από τους κομματικούς αρχηγούς δεν έχει εξασφαλίσει την πλειοψηφία των ψήφων που απαιτούνται για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Αυτό σημαίνει ότι ο βασιλιάς θα πρέπει να κάνει μια επιλογή μεταξύ των δύο κορυφαίων υποψηφίων.

Από τη μία μεριά, ο ηγέτης των κεντροδεξιών Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό υποστηρίζει ότι δεδομένου ότι το Λαϊκό Κόμμα του (PP) κέρδισε τις περισσότερες ψήφους, θα πρέπει να πάρει την έγκριση του βασιλιά για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Αλλά το PP απέτυχε να εξασφαλίσει τον αριθμό των εδρών στο Κοινοβούλιο που απαιτούνται για να κυβερνήσει, και ακόμη και με την υποστήριξη του Ακροδεξιού κόμματος Vox, ο Φεϊχό δεν θα μπορέσει να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης.

Από την άλλη, ο σοσιαλιστής απερχόμενος πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ φαίνεται να είναι σε καλύτερη θέση για να παραμείνει στην εξουσία, αλλά δεν είναι επίσης σαφές ότι έχει τις απαιτούμενες ψήφους για να το πράξει.

Οι αριστεροί σύμμαχοί του ελέγχουν μόνο 171 από τις 350 έδρες στο Κοινοβούλιο, πράγμα που σημαίνει ότι για να σχηματίσει κυβέρνηση, θα πρέπει να πείσει τους βουλευτές που ανήκουν στο καταλανικό αυτονομιστικό κόμμα Junts να τον ψηφίσουν.

Αλλά το Junts, που ελέγχεται από τον αυτοεξόριστο πρώην πρόεδρο της Καταλονίας, Κάρλες Πουτζντεμόν, θα δώσει την υποστήριξή του στον Σάντσεθ, όπως έχει δηλώσει, μόνο αν ο σοσιαλιστής ηγέτης χορηγήσει αμνηστία για όλους όσους εμπλέκονται στο αποτυχημένο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Καταλονίας το 2017 και αν δεσμευτεί για νέο δημοψήφισμα.

Οι Σοσιαλιστές λένε ότι και τα δύο αιτήματα είναι εκτός συζήτησης επειδή παραβιάζουν το Σύνταγμα της Ισπανίας, αλλά οι αυτονομιστές αρνούνται να υποχωρήσουν.

Ο  Ογκουστίν Ροίζ Ρομπλέδο, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, δήλωσε ότι η κατάσταση βάζει τον Φελίπε σε δύσκολη θέση.

«Η αποστολή του βασιλιά είναι να εντοπίσει τον υποψήφιο που είναι πιο πιθανό να πάρει τις απαραίτητες ψήφους για να πετύχει στην προσπάθειά του να σχηματίσει κυβέρνηση», εξήγησε.

«Εάν ο Σάντσεθ μπορεί να αποδείξει ότι έχει εξασφαλίσει την απαιτούμενη υποστήριξη, θα ήταν η προφανής επιλογή, αλλά τι γίνεται αν δεν μπορεί να δείξει ότι έχει εξασφαλίσει αυτές τις ψήφους;

Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν λογικό ο βασιλιάς να ζητήσει από τον Φεϊχό να σχηματίσει κυβέρνηση -ακόμα κι αν αυτή η προσφορά είναι καταδικασμένη να αποτύχει- γιατί αυτή τη στιγμή είναι αυτός με τη μεγαλύτερη επιβεβαιωμένη υποστήριξη».

Ο Ρομπλέδο τόνισε ότι αν ο Φελίπε ζητήσει πρώτα από τον Φεϊχό να σχηματίσει κυβέρνηση, αυτό θα μπορούσε τελικά να ευνοήσει τον Σάντσεθ.

Αυτό συμβαίνει επειδή θα έδινε στον Σοσιαλιστή ηγέτη περισσότερο χρόνο για να διαπραγματευτεί με τους καταλανούς αυτονομιστές πριν κάνει τη δική του προσπάθεια να γίνει πρωθυπουργός μετά την απόρριψη του Φεϊχό από το Κοινοβούλιο.

Ο Φελίπε και η σκακιέρα

Η Ανα Ρομέρο, δημοσιογράφος που καλύπτει εδώ και δεκαετίες τα ισπανικά ανάκτορα, δήλωσε ότι ο βασιλιάς θα δεχθεί έντονη κριτική ανεξάρτητα από το τι αποφασίσει.

«Αν επιλέξει τον Φεϊχό, η Αριστερά θα τον κατηγορήσει ότι είναι με τους Συντηρητικούς και ότι χαλάει τον χρόνο του Κοινοβουλίου σε μια υποψηφιότητα χαμένη από χέρι», είπε.

«Αν πάλι, προτείνει απευθείας τον Σάντσεθ, η Δεξιά θα τον κατηγορήσει ότι δεν έχει δική του βούληση και υποκύπτει στους Αριστερούς και τους αυτονομιστές που θέλουν να “καταστρέψουν” τη χώρα. Είναι καταδικασμένος ανεξάρτητα από το τι κάνει», τόνισε η ίδια.

Η Ρομέρο πρόσθεσε ότι ο βασιλιάς, ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο το 2014 αφού ο πατέρας του, Χουάν Κάρλος, παραιτήθηκε ξαφνικά εν μέσω προσωπικών σκανδάλων και κατηγοριών για οικονομική ανάρμοστη συμπεριφορά, ήταν καταδικασμένος να βασιλέψει εν μέσω πολιτικής αστάθειας.

«Κατά την τελευταία δεκαετία η Ισπανία έχει περάσει από ένα δικομματικό σύστημα σε μια πιο ώριμη -αλλά και πολύ πιο εύθραυστη-  κοινοβουλευτική μοναρχία», σημείωσε η Ρομέρο στο Politico.

«Αυτό γίνεται φανερό αν αναλογιστείτε ότι ο Χουάν Κάρλος πραγματοποίησε μόλις 10 τέτοιες διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των 38 χρόνων του στον θρόνο, την ώρα που ο γιος του το έχει ήδη κάνει εννέα φορές από το 2014».

Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Φελίπε έχει επίσης εκτεθεί σε εξωτερικές πιέσεις από συντηρητικές και ακροδεξιές ομάδες που προσπάθησαν να συνδέσουν την ισπανική μοναρχία με την υπερεθνικιστική τους ιδεολογία.

Τόσο ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, αρχηγός του Ακροδεξιού Vox, όσο και η Ισαμπέλ Ντίαθ Αγιούσο, η λαϊκίστρια πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος της περιοχής της Μαδρίτης, συχνά αναφέρονται στον βασιλιά στις ομιλίες τους και αντιπαραθέτουν την ακεραιότητα της μοναρχίας με την υποτιθέμενη παρακμή της αριστερής κυβέρνησης συνασπισμού του Σάντσεθ.

Στις εφημερίδες της Δεξιάς, συντηρητικοί αρθρογράφοι ζήτησαν από τον βασιλιά να θέσει βέτο στον Σάντσεθ και να αρνηθεί να του προσφέρει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης η οποία θα εξαρτιόταν από «την υποστήριξη ενός φυγά όπως ο Πουτζντεμόν, βάσκων τρομοκρατών και άλλων, των οποίων ο μόνος λόγος ύπαρξης είναι να καταστρέψουν την Ισπανία και το Σύνταγμά της».

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Ρομπλέδο, είπε ότι αυτή η πίεση ήταν αναμφίβολα ενοχλητική για τη βασιλική οικογένεια.

«Ο τελευταίος που παρενέβη παράνομα σε μία πολιτική διαδικασία, ήταν ο παππούς του σημερινού μονάρχη, ο Αλφόνσος ο 13ος, ο οποίος υποστήριξε μια στρατιωτική δικτατορία και ως αποτέλεσμα έχασε τον θρόνο του όταν η Ισπανία έγινε Δημοκρατία το 1931. Ο Φελίπε θα παραμείνει ουδέτερος», προέβλεψε ο Ρομπλέδο, «καθώς τα πράγματα συνήθως δεν πάνε καλά για τους ισπανούς βασιλιάδες που ανακατεύονται στην πολιτική».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News