Η Λίντα, η Κρίστι, η Ναόμι και η Σίντι είναι σούπερ μόντελ, που έλαμψαν κυριολεκτικά στον κόσμο της μόδας τη δεκαετία του 1990· για την ακρίβεια είναι τα πλάσματα για τα οποία δημιουργήθηκε ο όρος. Εγιναν τόσο διάσημες που δεν χρειάζονταν καν επώνυμο και τώρα επιστρέφουν πάλι, στο εξώφυλλο του τεύχους Σεπτεμβρίου της Vogue, φωτογραφισμένες από τον Ραφαέλ Παβαρότι με στάιλινγκ του Εντουαρντ Ενινφουλ.

Η εμφάνιση του νέου εξωφύλλου στο Instagram προ ημερών προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό, όπως αποδεικνύουν τα εκατοντάδες χιλιάδες like και τα σχόλια των θαυμαστών τους κάτω από την ανάρτηση του περιοδικού, που αναφέρει ότι «τα τέσσερα μοντέλα συγκεντρώθηκαν για μια συζήτηση για την καριέρα, την αγάπη, την οικογένεια και πώς είναι η ζωή μέσα στη “φυσαλίδα του σούπερμοντελ”, ένα θέμα που θα διερευνηθεί επίσης σε μια επερχόμενη σειρά τεσσάρων επεισοδίων του Apple TV+ με τίτλο “The Super Models”»

Ωστόσο, εκτός από τις λατρευτικές εκφράσεις προστίθενται συνεχώς και άλλα σχόλια λιγότερο ενθουσιώδη. Κάποιο τονίζει αυτό που πολλοί χρήστες βλέπουν ως εξωφρενικό σβήσιμο της ηλικίας: την προβολή γυναικών ηλικίας 58 (Λίντα Εβαντζελίστα), 57 (Σίντι Κρόουφορντ), 54 (Κρίστι Τέρλινγκτον) και 53 ετών (Ναόμι Κάμπελ), ως παραδείγματα ώριμης ομορφιάς, με τα χρόνια τους όμως να έχουν εμφανώς λειανθεί στα πρόσωπά τους. Φαίνονται τόσο ρετουσαρισμένα ώστε να μοιάζουν περισσότερο με μποτ που έχουν δημιουργηθεί από Τεχνητή Νοημοσύνη παρά με πραγματικούς ανθρώπους, γράφει δικαίως στους New York Times η Βανέσα Φρίντμαν, αρχισυντάκτρια μόδας της εφημερίδας.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vogue (@voguemagazine)

Η δημοσίευση της Vogue στο Instagram

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της Vogue, οι φωτογραφίες απλά «ρετουσαρίστηκαν ελάχιστα και φωτίστηκαν ελάχιστα». Αλλά σε έναν κόσμο όπου ανησυχούμε ολοένα και περισσότερο για τη θολή γραμμή μεταξύ πραγματικής πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας και όπου η παραπληροφόρηση είναι διάχυτη, ο ορισμός του «ελάχιστου» και τι ακριβώς σημαίνει είναι ένα ζήτημα.

Η εξήγηση είναι δυσάρεστη για όλη τη φωτογράφιση -πόσο αληθινή είναι, πόσο photoshop έχουν υποστεί οι φωτογραφίες- και δεν εξυπηρετεί κανέναν εμπλεκόμενο. Κατ’ αρχάς δεν εξυπηρετεί τις γυναίκες που εμφανίζονται στο εξώφυλλο, οι οποίες πέτυχαν πολύ στο παρελθόν επειδή είχαν προσωπικότητα και ήταν πρόθυμες να τη δείξουν· γιατί δεν ήθελαν να είναι ουδέτερα μανεκέν, όπως ήταν γενικά τα μοντέλα πριν από αυτές, αλλά άτομα με χαρακτήρα, στάσεις και απόψεις· το είδος της προσωπικότητας που περιλαμβάνει εκφράσεις, οι οποίες με τον καιρό χαράζουν χρόνια και εμπειρίες — χαρά, λύπη, γέλιο, οργή— στην τοπογραφία ενός προσώπου, παρατηρεί η Φρίντμαν στους  New York Times. Και δεν εξυπηρετεί ούτε τις γυναίκες που τις θεωρούν πρότυπα.

Αναμφισβήτητα, είναι θετικό το γεγονός ότι η Vogue -που εξακολουθεί να θεωρείται η Βίβλος της μόδας αν και δυσκολεύεται πλέον να διατηρήσει τη θέση της-, βάζει στο μεγαλύτερο εξώφυλλο της χρονιάς γυναίκες στην ωριμότητά τους. Αν και δεν αποτελεί ακριβώς έκπληξη, με δεδομένη τη στροφή προς τις διασημότητες, την ευρύτερη γοητεία των σούπερ μοντέλων της δεκαετίας του 1990, αλλά και το γεγονός ότι τον επόμενο μήνα αναμένεται η μίνι σειρά ντοκιμαντέρ της Apple TV+ για την καριέρα τους.

Η Φρίντμαν επισημαίνει ότι τον τελευταίο χρόνο έχει γίνει μια κίνηση από διάφορες Vogue να τιμήσουν την τρίτη ηλικία: η Κάρμεν ντελ Ορεφίτσε, το γηραιότερο μοντέλο στον κόσμο, πόζαρε στα 91 της για το εξώφυλλο Απριλίου 2023 της Vogue Τσεχοσλοβακίας και τον ίδιο μήναη διάσημη τατουάζ artist Γουάνγκ-Οντ  έγινε στα 106 της εξώφυλλο της φιλιππινέζικης Vogue. Αλλά μοιάζει περισσότερο με κόλπο —Ω Θεέ μου! Κοίτα πώς αψηφά την ηλικία! Ή τόσο μεγάλη! — παρά με πραγματικό αγκάλιασμα πιο ώριμων ηλικιών. Δεν υπάρχουν, Αλλωστε, δεν εμφανίζονται τακτικά στο περιοδικό μοντέλα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είναι διάσημα.

Βέβαια, είναι πιθανό το περιοδικό απλώς να απεικονίζει τις γυναίκες όπως εκείνες θέλουν να εμφανίζονται. Σε αυτή την περίπτωση, είναι αρκετά δίκαιο. Σύμφωνα με εκπρόσωπο της Vogue, ωστόσο, «η σύνταξη της Vogue διατηρεί τον τελικό έλεγχο των δημιουργικών φωτογραφίσεων και βίντεο μόδας, που εμφανίζονται σε οποιαδήποτε από τις πλατφόρμες της».

Σίγουρα, όλες οι εικόνες των μοντέλων ανεξαρτήτως ηλικίας είναι ρετουσαρισμένες (μερικές φορές εντελώς γελοία). Είναι επίσης αλήθεια, σημειώνει η Φρίντμαν στους New York Times ότι η Ναόμι Κάμπελ -την οποία έχει δει από κοντά- δεν έχει ούτε μία ρυτίδα. Εξάλλου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πρώην σούπερ μόντελ φαίνονται εκπληκτικές για την ηλικία τους.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vogue (@voguemagazine)

Αλλά το «εκπληκτικές» δεν είναι το ίδιο με το «απίστευτα τέλειες». Κοιτάζοντας φωτογραφίες εφήβων και 20άρηδων, είναι πιθανό να παραπλανηθεί κανείς και να δεχτεί την άψογη φύση αυτού που βλέπει. Τριάντα χρόνια μετά, ωστόσο είναι πιο δύσκολο. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να μην σκεφτείς ότι αυτή εδώ ήταν μια χαμένη ευκαιρία να αγκαλιάσουμε όλα τα χαρακτηριστικά της ανθρωπιάς μας, για να μην αναφερθούμε στη διαφάνεια σχετικά με το τι «πλαστογραφούμε» (ή όχι), παρατηρεί η Φρίντμαν στους New York Times. Η διόρθωση μιας ρυτίδας εδώ ή μερικών ποδιών χήνας εκεί, μπορεί να φαίνεται σαν κάτι μικρό, ωστόσο είναι μέρος αυτού που μειώνει σταδιακά την αλήθεια μας.

Στα βίντεο, που είναι ενσωματωμένα στο άρθρο, υπάρχει μια ελαφριά ρυτίδα συνοφρυώματος που σκιάζει το μέτωπο της Κρίστι Τέρλινγκτον, πράγμα που δεν προκαλεί έκπληξη· πρόσφατα η Κρίστι είπε στο Marie Claire: «Οι γυναίκες που έμειναν μακριά από αυξητικές (επεμβάσεις) είναι αυτές που πραγματικά θαυμάζω. Μου αρέσει να βλέπω ένα αληθινό πρόσωπο».

Καθώς η Σίντι Κρόουφορντ βγάζει μια selfie με τις παλιές της φίλες, έχει μικρές αλλά εμφανείς ρυτίδες γέλιου στο μέτωπο και τα μάτια της, που είναι κομμάτι ζωντάνιας. Η απομάκρυνση αυτών των εκφραστικών σημαδιών από τις φωτογραφίες, όταν εξακολουθούν να είναι εμφανή αλλού, κάνει την φωτογράφιση να φαίνεται πιο ψεύτικη από ό,τι πιθανότατα ήταν.

Σε τελική ανάλυση, αν κάποιες πρέπει να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα της γυναικείας γήρανσης σε μια κοινωνία που έχει εμμονή με τα νιάτα, αυτές είναι οι γυναίκες που αντιπροσώπευαν την κορυφή της νεανικής ομορφιάς, υπογραμμίζει η Φρίντμαν.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vogue (@voguemagazine)

Ο Πίτερ Λίντμπεργκ φωτογράφισε τα μοντέλα για το εξώφυλλο του Ιανουαρίου 1990 της Vogue. Η Τατιάνα Πάτιτζ (στο μέσον) πέθανε σε ηλικία 56 ετών από καρκίνο του μαστού 

Η Λίντα Εβαντζελίστα έχει μιλήσει δημόσια για το τραύμα της με το CoolSculpting, το οποίο την άφησε παραμορφωμένη, όπως είπε. Οταν εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της βρετανικής Vogue τον Σεπτέμβριο του 2022, αποκάλυψε στη συνέντευξη το πώς η makeup artist Πατ ΜακΓκραθ χρησιμοποίησε κολλητική ταινία και τα εργαλεία της για να «δημιουργήσει φαντασιώσεις» και να διαγράψει την πραγματικότητα.

Στην τρέχουσα συνέντευξη της Vogue, η κυρία Εβαντζελίστα αποφεύγει κατά κάποιον τρόπο το θέμα: «Θέλω ρυτίδες», είπε, «αλλά κάνω μποτοξ στο μέτωπό μου, άρα είμαι υποκρίτρια. Αλλά θέλω να γεράσω», είπε χωρίς κάτι περισσότερο.

Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό, καθώς έρχεται αμέσως μετά το θάνατο της Τζέιν Μπίρκιν, και τα τιμητικά άρθρα για τον τρόπο ζωής και το κομψό στυλ της, που χαρακτηριζόταν από μια συναρπαστική αδιαφορία για όλους τους κανόνες και την προθυμία της να αγκαλιάσει τις ρυτίδες της και τις ιστορίες που αφηγούνταν. (Η κυρία Τέρλινγκτον επέλεξε την Μπίρκιν ως δικό της υπόδειγμα ομορφιάς.) Αυτό θα έπρεπε να ήταν ένα σημάδι, αν κάποιος ήθελε να το δει, για τη λαχτάρα που έχουμε για τέτοια αφιλτράριστα παραδείγματα.

«Ο κόσμος προφανώς ασκεί μεγάλη πίεση στις γυναίκες καθώς γερνούν», λέει η Σίντι Κρόφορντ σε ένα βίντεο της Vogue. Αλλά, συνεχίζει, «μπορούμε ακόμα να διασκεδάσουμε, μπορούμε ακόμα να είμαστε όμορφες, μπορούμε ακόμα να είμαστε ορατές».

Ας είναι λοιπόν ορατά, και τα σημάδια μας. Κάποτε τα τέσσερα μοντέλα ήταν πρωτοπόροι ενός νέου είδους ομορφιάς. Ελπίζουμε ότι θα είναι και πάλι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News