Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η Σελήνη έχει ελάχιστη ατμόσφαιρα, και οποιοσδήποτε κριτικός τέχνης μελετήσει τις πεδιάδες και τους κρατήρες της θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό στερημένη από τέχνη και λογοτεχνία – εξ ου και ο όρος «σεληνιακό τοπίο».

Τώρα, σύμφωνα με ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου, βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια βελτίωσης της «πολιτιστικής σκηνής» στη σεληνιακή επιφάνεια, με την αποστολή μιας τεράστιας συλλογής έργων τέχνης, ταινιών, πρόζας, ποίησης και podcast στο φεγγάρι, με μια σειρά από μη επανδρωμένους πυραύλους.

Ξεκινώντας τον προσεχή Νοέμβριο και συνεχίζοντας τον επόμενο χρόνο, οι αποστολές της NASA θα μεταφέρουν κάψουλες, μέσα στις οποίες αυτός ο θησαυρός του σύγχρονου πολιτισμού έχει εγγραφεί σε δίσκους νικελίου, μεγέθους ενός νομίσματος. Οι δίσκοι έχουν σχεδιαστεί να έχουν ζωή τουλάχιστον 10.000 χρόνων, ακόμη και σε ένα μέρος τόσο αφιλόξενο όσο η Σελήνη.

Η συλλογή, που ονομάστηκε «Lunar Codex» (Σεληνιακός Κώδικας), δημιουργήθηκε από τον καναδό φυσικό και συγγραφέα Σάμιουελ Περάλτα, ο οποίος κανόνισε να τη στείλει στο φεγγάρι μέσω ενός προγράμματος που δημιουργήθηκε, και επιτρέπει σε ιδιωτικές εταιρείες να στέλνουν επιστημονικό εξοπλισμό πριν από επανδρωμένα ταξίδια. Συνολικά, περίπου 30.000 καλλιτέχνες από 157 χώρες συμμετέχουν στο πρότζεκτ.

Κάθε σεληνιακό σκάφος θα παραμείνει στο σημείο που προσεληνώνεται – και το ίδιο θα ισχύει για τα εκατό τεύχη του περιοδικού PoetsArtists (μια ανθολογία ποίησης γραμμένη σε καθεμία από τις ηπείρους της Γης), λινότυπες εικόνες από την Ουκρανή καλλιτέχνιδα Ολέσβα Ντζουράγιεβα, και ένας πίνακας που ονομάζεται «Καμπούρης Κολυμπά στον Γαλαξία», του καναδού καλλιτέχνη Αλαν Σιλιμπόι.

«Μια μέρα θα υπάρξει είτε μια αποικία στο φεγγάρι, ή θα έρθουν εξωγήινοι και θα το ξεθάψουν – και ελπίζουμε ότι θα έχουν την τεχνολογία για να αποκτήσουν πρόσβαση στα έργα και να διαβάσουν ότι υπάρχει εκεί», είπε ο Περάλτα στον καλλιτέχνη Σέρτζιο Γκόμεζ από το Σικάγο, σε μια συνέντευξη στο YouTube, όπου εξηγεί το έργο. «Και θα πουν: «Θεέ μου, αυτό είναι ένα κομμάτι τέχνης και δημιουργικότητας από αυτό το χρονικό σημείο».

Αυτή δεν είναι η πρώτη αποστολή τέχνης το φεγγάρι. Στις 2 Αυγούστου 1971, ο κυβερνήτης του Apollo 15 εγκατέστησε ένα γλυπτό ύψους εννέα εκατοστών, που ονομάζεται «Fallen Astronaut», για να τιμήσει τη μνήμη αυτών που είχαν δώσει τη ζωή τους στην κατάκτηση του Διαστήματος.

Δύο χρόνια νωρίτερα, ένα μικρό κεραμικό πλακίδιο που έφερε μικροσκοπικά σχέδια από τους Αντι Γουόρχολ, Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ και άλλους καλλιτέχνες, λέγεται ότι μεταφέρθηκε λαθραία στο φεγγάρι, με το σεληνιακό σκάφος Apollo 12.

Ενα πολύ ευρύτερο φάσμα συγγραφέων και καλλιτεχνών προσδοκά τώρα να κοιτάξει ψηλά το φεγγάρι και να το δει ως ένα μέρος όπου το έργο τους εκτίθεται, για πάντα, στο Διάστημα. Μία από τις νεότερες, η Μέιζι Σλίπ, μια 11χρονη από το Τορόντο, έχει συνεισφέρει ένα ποίημα για το φεγγάρι, περιγράφοντάς το ως «σκιασμένο μενταγιόν, συνεργός των αστεριών που τρίζουν».

«Σημαίνει πολλά για μένα να εκτίθεται η δουλειά μου στο φεγγάρι», είπε στην εφημερίδα Toronto Star. «Αν έρθει η Αποκάλυψη, το ποίημά μου θα είναι ακόμα εκεί, ακόμα κι αν η Γη καταστραφεί. Κατά κάποιο τρόπο, είναι όνειρο κάθε καλλιτέχνη η δουλειά του να επιβιώσει, ανεξάρτητα από αυτόν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News