«Από τον περασμένο Σεπτέμβριο εργάζομαι σε πέντε παραγωγές σε έξι διαφορετικά πλατό στο Λος Αντζελες. Δουλεύω πολύ αλλά είμαι από το Κολοράντο και όταν βρίσκομαι στην πόλη κοιμάμαι στο αυτοκίνητό μου. Το πρωί κάνω ντους σε ένα γυμναστήριο, ούτως ώστε να είμαι έτοιμη στις οκτώ, και βρίσκομαι δώδεκα ώρες την ημέρα στα πλατό», είπε η Τζο Μπουσταμάντε, μια κυρία γύρω στα πενήντα με τα τυπικά χαρακτηριστικά των γηγενών της Αμερικής. «Λατρεύω τη δουλειά μου, μου επιτρέπει να εκπροσωπώ τις ρίζες μου, τον πολιτισμό μου. Ξεκίνησα στα είκοσι, τώρα έχει καταστεί αδύνατο να την κάνω με αξιοπρέπεια», πρόσθεσε η μεσήλικας εργαζόμενη στην βιομηχανία του Χόλιγουντ η οποία, παρότι δουλεύει πολύ σκληρά, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καταλύει ούτε καν σε ένα φτηνό μοτέλ στην αχανή περιφέρεια του Λος Αντζελες.

«Το Χόλιγουντ που δεν περιμένεις, φτωχό στα όρια της ανέχειας. Εσοδα ύψους δέκα, δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ τον χρόνο. Καμία υγειονομική κάλυψη, καμία προοπτική συνταξιοδότησης. Καλλιτέχνες, ηθοποιοί και σεναριογράφοι δεν είναι άνεργοι, αντιθέτως εργάζονται σε επιτυχημένες παραγωγές, αλλά αναγκάζονται να φυτοζωούν, να επιβιώνουν, να απασχολούνται ως μπέιμπι σίτερ στα διαλείμματα, να κοιμούνται στο αυτοκίνητο. Είναι αυτοί που είπαν “φτάνει πια”, που είπαν ναι στην απεργία που σταμάτησε τη λειτουργία της φάμπρικας των ονείρων», όπως συνοψίζει η Φραντσέσκα Σκόρκουκι της Corriere della Sera.

Ομως η αναταραχή που επικρατεί εδώ και μήνες στους κόλπους των εργαζομένων στη βιομηχανία του θεάματος και της ψυχαγωγίας στις ΗΠΑ οδήγησε και στην αναβολή της τελετής απονομής των βραβείων Emmy. Δεν πρόκειται, φυσικά, για μια αναπάντεχη εξέλιξη αλλά πλέον είναι επίσημο πως την 18η Σεπτεμβρίου δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί καμία τελετή, όπως ήταν προγραμματισμένο. Τελευταία φορά τα Emmy είχαν αναβληθεί το 2001, χρονιά κατά την οποία η τελετή απονομής των είχε μετατεθεί μία πρώτη φορά μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και μετά ξανά τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς λόγω της έναρξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν.

Σήμερα τα συνδικάτα των σεναριογράφων και των ηθοποιών διαμαρτύρονται στους δρόμους, μπροστά από τα κιγκλιδώματα της Paramount, του Netflix, της Disney και των λοιπών κυρίαρχων της βιομηχανίας. Πραγματοποιούν πορείες μέσα στη ζέστη, κρατώντας πλακάτ και πανό, με σφυρίχτρες στο στόμα και τύμπανα στα χέρια. Φαίνονται ευδιάθετοι, όχι θυμωμένοι αλλά απόλυτα αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω στις διεκδικήσεις τους.

Η ιταλίδα δημοσιογράφος σημειώνει πως το Λος Αντζελες είναι μια πόλη που βρίσκεται σε παρακμή. Δεν ζει μόνο από τον κινηματογράφο, αλλά ο τομέας είναι θεμελιώδης για την τοπική οικονομία, ωστόσο το streaming έχει αλλάξει τα πάντα και όχι προς το καλύτερο. Τα τελευταία χρόνια οι παραγωγές αυξήθηκαν σημαντικά αλλά αυτό δεν είχε καμία συνέπεια στους περισσότερους από τους συντελεστές τους.

Ο Ανταμ Κόνοβερ, δημιουργός και πρωταγωνιστής της εκπαιδευτικής τηλεοπτικής σειράς «Adam Ruins Everything» είναι μέλος αμφότερων των συνδικάτων που απεργούν (των σεναριογράφων και των ηθοποιών) ενώ μετέχει και στην διαπραγματευτική ομάδα των απεργών αλλά προς το παρόν διαπραγματεύσεις δεν διεξάγονται.

«Πριν ήμασταν η μεσαία τάξη, τώρα ολισθήσαμε στη φτώχεια. Βρίσκεις δουλειά και με αμοιβή που παλαιότερα θεωρούνταν παραπάνω από ικανοποιητική, τώρα δεν τα βγάζεις πέρα έως το τέλος του μήνα. Επιπλέον τα στούντιο κάνουν και αυτά τα κολπάκια, ούτως ώστε να εργαζόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες. Μετατρέπουν τις καριέρες μας σε περιστασιακές εργασίες κατά παραγγελία. Το κάνουν παραπονούμενα για άσχημα οικονομικά αλλά τα έσοδά τους δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλα», ανέφερε, και είναι αλήθεια πως πέρυσι το Netflix είχε κέρδη εννέα δισεκατομμύρια δολάρια ενώ η Disney δώδεκα.

Ο Μπράιαν Κράνστον, ο εμβληματικός πρωταγωνιστής της εξαιρετικής τηλεοπτικής σειράς «Breaking Bad» αναγνωρίζει πως «ο Μπομπ Ιγκερ, ο διευθύνων σύμβουλος της Disney, ενδέχεται να μην βλέπει τα πράγματα όπως εμείς, αλλά του ζητώ να μας ακούσει, να προσπαθήσει να ακούσει. Δεν μπορούν να μας στερήσουν το δικαίωμα να εργαζόμαστε και να κερδίζουμε έναν αξιοπρεπή μισθό».

Η Φραντσέσκα Σκόρκουκι σημειώνει στο ρεπορτάζ της πως για τους ηθοποιούς η εργασιακή ανασφάλεια αποτελεί έναν από τους κινδύνους του επαγγέλματος. Αλλά το 1960 (την τελευταία φορά που ηθοποιοί και σεναριογράφοι είχαν απεργήσει μαζί, έχοντας, μάλιστα, μεταξύ τους και τον μετέπειτα πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν) τα συνδικάτα κατάφεραν να αποκομίσουν τα λεγόμενα «residuals», ποσοστό επί των κερδών που προκύπτουν από κάθε επανάληψη μιας τηλεοπτικής/κινηματογραφικής παραγωγής και μοιράζεται στο σύνολο των συντελεστών της.

«Με αυτά ένας ηθοποιός ζούσε αξιοπρεπώς σε δύσκολες περιόδους, μεταξύ της μιας δουλειάς και της άλλης, μπορούσε να εξοφλεί ένα δάνειο, να στηρίζει την οικογένεια. Τώρα λαμβάνουν επιταγές των 50 σεντς», ανέφερε ο Κόνοβερ.

Για πολλούς, η έλλειψη ενός ορισμένου ελάχιστου εισοδήματος συνεπάγεται στην απώλεια της ασφάλισης υγείας σε μια χώρα δίχως δημόσια υγεία. «Είκοσι έξι χιλιάδες δολάρια είναι το ελάχιστο όριο για την ασφάλιση υγείας. Συχνά είναι τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που οδηγούν πολλούς ηθοποιούς πάνω από αυτό το όριο. Η απώλεια αυτών των επιταγών συνεπάγεται απώλεια του δικαιώματος στην υγειονομική περίθαλψη και αυτό είναι απαράδεκτο», σύμφωνα με τον οσκαρικό ηθοποιό Ματ Ντέιμον.

Πλέον, όμως, σεναριογράφοι και ηθοποιοί ανταγωνίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το ποιος θα λάβει την πιο χαμηλή επιταγή, με τον Γουίλιαμ Στάνφορντ Ντέιβις, ηθοποιό της τηλεοπτικής σειράς «Abbott Elementary» να επιδεικνύει μία αξίας μόλις τριών σεντς! «Δεν ξέρω ποιοι είναι οι τσιγκούνηδες που μου την έστειλαν, αλλά γιατί το κάνουν; Το χαρτί, η σφραγίδα και ο φάκελος κοστίζουν περισσότερο», είπε, εξηγώντας πως οι εταιρείες streaming εκμεταλλεύονται τα περιεχόμενά τους, αλλά δεν παρέχουν ακριβή στοιχεία για τις προβολές των όποιων παραγωγών, αποφεύγοντας ουσιαστικά τους ελέγχους και συνεπώς την αμοιβή των συντελεστών.

Ο Κρις Μπράουνινγκ, ένας ηθοποιός που συνεργάστηκε με τον Γουίλ Σμιθ στην ταινία «Bright» που συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο δημοφιλών του Netflix, έλαβε μια επιταγή ύψους μόλις 271 δολαρίων. «Μόλις πριν από λίγα χρόνια θα ήταν 25.000», είπε.

«Ο,τι αποφασίστηκε την εποχή της γενικευμένης χρήσης της τηλεόρασης δεν έχει πλέον νόημα. Χρειαζόμαστε μια συμφωνία που να αντικατοπτρίζει τις αλλαγές της εποχής του streaming. Πόσο θα διαρκέσει η απεργία; Δεν ξέρω, δεν έχει σημασία. Το μόνο σημαντικό είναι το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια», υπογράμμισε ο Ανταμ Κόνοβερ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News