Τα τελευταία 36 χρόνια, σχεδόν καθημερινά, ο Νιλ Γκέιμαν φορούσε ένα μαύρο μακό μπλουζάκι· μέχρι που ξαφνικά, μια Τρίτη του Μαΐου, αποφάσισε να κάνει μια σημαντική αλλαγή στη γκαρνταρόμπα του: «Φοράω κόκκινο μπλουζάκι για πρώτη φορά από το 1987 επειδή είμαι μέλος της W.G.A. (Συντεχνία Συγγραφέων της Αμερικής)» ανακοίνωσε στο TikTok ο νεοϋορκέζος συγγραφέας των μπεστ σέλερ «The Sandman» και «Coraline». «Κάνω απεργία» εξήγησε. Με το ντοματί μακό του, στολισμένο με ένα μολύβι μέσα σε μια σηκωμένη γροθιά, δήλωνε ωμά –με κεφαλαία γράμματα και επαρκώς αθυρόστομα– ότι ήρθε η ώρα οι συγγραφείς να αφήσουν κάτω τα μολύβια τους.

Σχεδόν παντού στη Νέα Υόρκη και στο Λος Αντζελες κυκλοφορούν μπλουζάκια που υποστηρίζουν τα εργατικά συνδικάτα του Χόλιγουντ. Στο μετρό, στην ουρά των ταμείων στα σουπερμάρκετ και στα καφενεία, οι δημιουργικοί τύποι και οι σύμμαχοί τους και στις δύο πόλεις είναι πρόθυμοι –κυριολεκτικά– να «φορέσουν» την υποστήριξή τους στις απεργίες, γράφει στους New York Times η Τζέσικα Ρόι.

Το W.G.A., το εργατικό σωματείο που εκπροσωπεί 11.500 σεναριογράφους, προχώρησε σε απεργία στις αρχές Μαΐου, αφού δεν κατάφερε να καταλήξει σε συμφωνία με τους παραγωγούς του Χόλιγουντ για τις λεπτομέρειες ενός νέου συμβολαίου, συμπεριλαμβανομένης της αποζημίωσης για εργασία σε υπηρεσίες ροής και της χρήσης Τεχνητής Νοημοσύνης. Οταν το SAG-AFTRA, το σωματείο ηθοποιών, αποφάσισε τη δική του απεργία, την περασμένη εβδομάδα, η διαμάχη πήρε νέες διαστάσεις. Και καθώς οι διαδηλώσεις πλησιάζουν στη 13η εβδομάδα, προέκυψε μια πιεστική ανάγκη για «καθαρά» μπλουζάκια…

«Οταν κάνεις πικετοφορία αρκετές μέρες την εβδομάδα με το W.G.A. μπλουζάκι σου… το πλύσιμό του είναι πιεστικό ζήτημα» λέει στους New York Times ο Τζος Γκόντελμαν, συγγραφέας και κωμικός που ζει στη Νέα Υόρκη. Τα μέλη της Συντεχνίας παίρνουν δύο μπλουζάκια όταν δηλώνουν συμμετοχή στην πικετοφορία· ωστόσο, και στις δύο πόλεις κάνει αφόρητη ζέστη, πράγμα που σημαίνει ότι οι διαμαρτυρόμενοι δεν μπορούν να φορούν το ίδιο μακό πολλές μέρες στη σειρά χωρίς να το πλένουν.

Για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη, λοιπόν, εμφανίστηκαν αμέσως διαδικτυακοί λιανοπωλητές, που πουλάνε μπλουζάκια με διάφορα λογότυπα του W.G.A., δεν υπάρχουν όμως σαφείς πληροφορίες σχετικά με το πού καταλήγουν τα έσοδα των πωλήσεών τους.

Το ηλεκτρονικό κατάστημα της ιστοσελίδας WGAStrikeShirts.com, που διευθύνεται από έναν σεναριογράφο, εδώ και 12 χρόνια μέλος της Συντεχνίας, με το όνομα Τρίπερ Κλάνσι, πουλάει παραφερνάλια του W.G.A. και του SAG-AFTRA, όπως καπέλα και μακό μπλουζάκια με τη γροθιά. Από τη δημιουργία της, στις 5 Μαΐου, η ιστοσελίδα έχει πουλήσει εμπορεύματα αξίας άνω των 100.000 δολαρίων, σύμφωνα με τον Κλάνσι, με το 100% των καθαρών εσόδων να πηγαίνουν στο Entertainment Community Fund, μια φιλανθρωπική οργάνωση που υποστηρίζει καλλιτέχνες και εργαζομένους στον κλάδο της ψυχαγωγίας.

Στα best sellers του καταστήματος περιλαμβάνονται ένα απλό λευκό μακό με μαύρα γράμματα («Πληρώστε τους σεναριογράφους και τους ηθοποιούς και τα συνεργεία και τους οδηγούς φορτηγών και όποιον άλλον σας φέρνει τα χρήματα»), καθώς και ένα μαύρο μπλουζάκι με μια κόκκινη «γροθιά αλληλεγγύης», που αναφέρει τα συνδικάτα τα οποία συμμετέχουν στην απεργία.

Μάλιστα, καθώς η απεργία συνεχίζεται, τα εμπορεύματα των συνδικάτων έχουν αρχίσει να συναγωνίζονται την οικολογική τσάντα για ψώνια του New Yorker. Από τότε που η WGAStrikeShirts άρχισε να πουλάει ρούχα, ηθοποιοί όπως ο Αϊκ Μπαρίνολτς και η Τατιάνα Μασλάνι και σκηνοθέτες όπως ο Νικ Στόλερ έχουν εντοπιστεί με μακό μπλουζάκια διαμαρτυρίας.

Ο ηθοποιός Τζέισον Σουντέικις εμφανίστηκε επίσης πρόσφατα στη Νέα Υόρκη με ένα καπελάκι του μπέιζμπολ που έγραφε «Writers Guild on Strike», ενώ οι Ζόι Καζάν, Πολ Ντάνο και Κρίστιαν Σλέιτερ διάλεξαν για τις εμφανίσεις τους τα μαύρα μακό που δόθηκαν στα μέλη του SAG-AFTRA. Στο μεταξύ, αυτή την εβδομάδα, λόγω της υπερβολικής ζέστης, η SAG-AFTRA άρχισε να μοιράζει λευκά μπλουζάκια, με τα οποία βγήκαν αμέσως στους δρόμους οι Μάντι Μουρ, Βανέσα Χάτζενς και άλλοι, γράφει στους New York Times η Τζέσικα Ρόι.

Το προσωπικό στυλ ήταν μεν από καιρό ένας τρόπος έκφρασης πολιτικής ή κοινωνικής δέσμευσης, αλλά ο ασορτί συνδικαλιστικός εξοπλισμός, τα καπελάκια και τα μακό που φορούν οι εργαζόμενοι στις πικετοφορίες αντανακλά οπτικά την αλληλεγγύη τους.

«Ειδικά σε μια απεργία ή σε οποιοδήποτε είδος εκδήλωσης αλληλεγγύης, θέλεις να έχεις οπτικό αντίκτυπο και να δείξεις τη δύναμη με αριθμούς» λέει στους New York Times η Σάρα Τατιάνα Μπερνστάιν, πρώην καθηγήτρια Μόδας και Πολιτιστικών Σπουδών σε κολέγια και συνιδρύτρια του περιοδικού Dismantle. «Το ντύσιμο συχνά εκφράζει την ατομικότητα και την προσωπικότητά σου. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, έχει να κάνει περισσότερο με την έκφραση της κοινότητας και της συλλογικής δύναμης» επισημαίνει.

Η μόδα, λέει η Μπερνστάιν, ήταν πάντα ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής έκφρασης, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για συνδικαλιστική δράση. Η αμερικανίδα καθηγήτρια επισήμανε τις απεργίες των πολυκαταστημάτων του 1937 στη Νέα Υόρκη, όπου οι εργαζόμενοι της Woolworth φορούσαν τις στολές τους ενώ απείχαν από τη δουλειά, καθώς και τη Γαλλική Επανάσταση, κατά την οποία συνθήματα ράβονταν σε ακριβά γιλέκα και σακάκια για να σηματοδοτήσουν την αλληλεγγύη προς τους επαναστάτες. Σύγχρονη επέκταση αυτών των πρακτικών είναι τα μπλουζάκια με τα συνθήματα που φορούν οι διαμαρτυρόμενοι στις πικετοφορίες των απεργιών του φετινού καλοκαιριού.

Ωστόσο, υπάρχει ένα θέμα με το πού ακριβώς μπορεί να αγοράσει κανείς μπλουζάκια που υποστηρίζουν τα εργατικά κινήματα, ειδικά όταν πρόκειται για αγορές από δεύτερο χέρι. Τα vintage μπλουζάκια της Ενωσης ήταν από καιρό αγαπημένα των hipsters, αλλά πολλοί πωλητές μεταχειρισμένων είναι πλέον επιφυλακτικοί, για τον φόβο μήπως κατηγορηθούν ότι έβγαλαν χρήματα από έναν σκοπό στον οποίο δεν συμμετείχαν.

«Η πώληση vintage εμπορευμάτων των σωματείων της Νέας Υόρκης, ειδικά των εργατικών συνδικάτων, είναι ένα ευαίσθητο θέμα για τους εργαζομένους» δήλωσε στους New York Times ο Κέβιν Φάλον, ιδιοκτήτης του δημοφιλούς διαδικτυακού καταστήματος Fantasy Explosion, με vintage ρούχα, ο οποίος έχει λάβει στο παρελθόν μηνύματα και e-mail που του ζητούσαν να σταματήσει να πουλάει εμπορεύματα εργατικών συνδικάτων.

Για την ομάδα πίσω από το WGAStrikeShirts το κλειδί είναι η διαφάνεια. Το κατάστημα διαφημίζει ευδιάκριτα ότι διευθύνεται από μέλη της W.G.A. και τα έσοδα πηγαίνουν στο ταμείο στήριξης. Και παρ’ όλο που τα μακό του δεν δημιουργούνται σε καταστήματα του συνδικάτου, κάθε μήνα όλα τα οικονομικά στοιχεία αποκαλύπτονται σε ένα thread του Twitter.

Η πικετοφορία με μπλουζάκια και καπελάκια των συνδικάτων έχει βοηθήσει να δημιουργηθεί ένα αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των σεναριογράφων, που συχνά εργάζονται μόνοι. Το καλύτερο πράγμα όταν τα φοράς, λέει στους New York Times ο Κλάνσι, είναι ότι «εμφανίζονται άνθρωποι που λένε “Σε υποστηρίζω, στέκομαι πλάι σου”. Επίσης, υπάρχουν κάποιοι που κάνουν ερωτήσεις του τύπου “Γιατί η συντεχνία απεργεί; Γιατί δεν κάνετε μια συμφωνία με τα στούντιο;”». Και τονίζει ότι «κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, σου δίνεται η ευκαιρία να εξηγήσεις».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News