Η ανακοίνωση των ονομάτων των γενικών γραμματέων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη επεφύλασσε μια έκπληξη: η Ζέφη Δημαδάμα, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στενή συνεργάτιδα της Φώφης Γεννηματά (αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου επί προεδρίας της) και αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ανέβαλε τη θέση της γενικής γραμματέως Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το θαυμαστικό προφανώς δεν σχετίζεται με το βιογραφικό της, το οποίο αδιαμφισβήτητα της δίνει όλα τα απαραίτητα εχέγγυα για τη θέση. Η «έκπληξη» έχει να κάνει με το γεγονός ότι ένα στέλεχος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αυθεντικά ΠΑΣΟΚ» αφ´ ενός μεν επελέγη από την κυβέρνηση της ΝΔ, αφ´ ετέρου δε απεδέχθη τη θέση. Μήπως, όμως, δεν είναι και τόσο έκπληξη;

Ας το δούμε και από τις δυο πλευρές:

Ο Μητσοτάκης το δήλωσε προεκλογικά και το κάνει πράξη μετεκλογικά ότι θέλει να φτιάξει μια αυτοδύναμη μεν αλλά όχι και μονοκομματική κυβέρνηση. Η κομματική προέλευση δεν είναι για τον Πρωθυπουργό το μόνο – ίσως ούτε το κυριότερο – κριτήριο με το οποίο επιλέγει ποιοι θα στελεχώσουν τον κυβερνητικό μηχανισμό. Επιλέγοντας την αντιπρόεδρο των γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ως Γραμματέα Ισότητας αποδεικνύει με τον πιο συμβολικό τρόπο πώς εννοεί τη συναίνεση στα θέματα των ατομικών, κοινωνικών δικαιωμάτων. Για όσους ξέρουν τον Μητσοτάκη, ένα στέλεχος με το προφίλ της Δημαδάμα είναι πιο αναμενόμενη επιλογή για τη συγκεκριμένη θέση από ότι θα ήταν ένα κλασικό κομματικό στέλεχος.

Ας πάμε τώρα στην άλλη πλευρά, στο ΠΑΣΟΚ, που εμφανίζεται τόσο ενοχλημένο με το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανέθεσε τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε ένα δικό του στέλεχος, το οποίο ενώ οικειοθελώς παραιτήθηκε θεωρήθηκε σκόπιμο να διαγραφεί κιόλας, με συνοπτικές διαδικασίες. Προς τι η οργισμένη αντίδραση του Νίκου Ανδρουλάκη; Ο ίδιος δεν είναι που κατηγορεί τη ΝΔ για κομματικές επιλογές και την καλεί να εφαρμόσει αξιοκρατικά κριτήρια; Αυτό δεν έκανε με την Δημαδάμα; Μια αξιοκρατική επιλογή; Γιατί, λοιπόν, το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Ας έρθουμε, τέλος, στην ίδια την «πέτρα του σκανδάλου». Η Δημαδάμα είναι γνωστή ακτιβίστρια των δικαιωμάτων και της ισότητας. Ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι όταν ασκούσε σκληρή αντιπολίτευση στη ΝΔ, είχε πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τις γυναίκες βουλευτές της ΝΔ και έχει λάβει μέρος από κοινού σε εκδηλώσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων. Εάν, πράγματι, αυτό είναι το βασικό πεδίο της ενασχόλησης της με τα κοινά, γιατί θα έπρεπε να πει «όχι» σε μια τιμητική πρόταση – πρόκληση της κυβέρνησης για την υλοποίηση βασικών μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν τη ζωή πολλών πολιτών; Γι αυτό δεν μπαίνει κανείς στο χώρο της πολιτικής; Ή, μήπως, μπαίνει για να επιδεικνύει κομματικό πατριωτισμό;

Η περίπτωση της Ζέφης Δημαδάμα έχει ενδιαφέρον για έναν ακόμη λόγο: Γιατί ήταν ΠΑΣΟΚ χωρίς αστερίσκους και χωρίς να «λοξοκοιτάζει προς τα δεξιά», όπως συνηθίζουν να λένε στη Χαριλάου Τρικούπη για όσους και όσες λένε ενίοτε μια καλή κουβέντα για τον Μητσοτάκη. Δεν ήταν «δεξιόστροφη», εξ ου και η «έκπληξη». Αν δεν αντιληφθούν ότι ζούμε πια στο 2023 και όχι στη δεκαετία του ‘80, μάλλον θα συνεχίσουν να… εκπλήσσονται!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News