Δεν είναι ο πρώτος και δεν θα είναι ο τελευταίος ένοικος του Λευκού Οίκου που χρησιμοποιεί αγοραίες εκφράσεις όταν είναι θυμωμένος με το επιτελείο του. Αλλά οι εκρήξεις προκατόχων του όπως ο Ντόναλντ Τραμπ ή ο Ρίτσαρντ Νίξον σχετίζονταν με τον εκρηκτικό χαρακτήρα τους. Ο ηλικιωμένος, ευγενικός και φαινομενικά πράος Τζο Μπάιντεν είναι φυσικό να σοκάρει τους νέους συνεργάτες του όταν θυμώνει και χρησιμοποιεί τη χυδαία λέξη με τα τέσσερα γράμματα που ξεκινάει από «F».

Ο 80χρονος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εδώ και πολύ καιρό γνωστός για τις δημόσιες εκρήξεις θυμού του, ενώ ιδιωτικά, στο παρελθόν και στο παρόν, το προσωπικό του Λευκού Οίκου λέει ότι πολύ εύκολα τους βρίζει και τους βάζει τις φωνές — παρά τη γενική του εικόνα ως οικοδόμος συναίνεσης, σύμφωνα με ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου.

Δυο συγγραφείς που έχουν πάρει συνέντευξη από πολυάριθμα μέλη του προσωπικού του Μπάιντεν λένε ότι ο θυμός του προέδρου τείνει να φουντώνει όταν νιώθει ότι εισπράττει συγκατάβαση ή αν αισθάνεται εγκλωβισμένος και «δεν υπάρχουν καλές επιλογές» στο υπό συζήτηση θέμα.

Οι προεδρικές εκρήξεις δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο Μπιλ Κλίντον ήταν γνωστός για τις φωνές του και ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να ούρλιαζε στους δικηγόρους του Λευκού Οίκου – αλλά ο Μπάιντεν προειδοποίησε δημοσίως το προσωπικό του την πρώτη μόλις ημέρα της θητείας του, ότι θα τους «απέλυε επί τόπου» εάν συμπεριφέρονταν στους συναδέλφους τους με «ασέβεια».

Η τάση του Μπάιντεν να χάνει την ψυχραιμία του μπροστά σε δημοσιογράφους που κάνουν ερωτήσεις που δεν του αρέσουν μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί έχει οργανώσει τις λιγότερες συνεντεύξεις Τύπου από όλους τους προέδρους των τελευταίων 100 ετών, εκτός από δύο – τον Ρίτσαρντ Νίξον και τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.

«Πίσω από τις κλειστές πόρτες ο Μπάιντεν έχει τόσο γρήγορο θυμικό, που ορισμένοι βοηθοί του προσπαθούν να αποφύγουν να συναντηθούν μόνοι μαζί του. Κάποιοι παίρνουν μαζί τους έναν συνάδελφο, ως ασπίδα κατά μιας πιθανής έκρηξής του» γράφει ο Αλεξ Τόμσον, δημοσιογράφος του πολιτικού ιστοτόπου Axios.

«Οι επιπλήξεις του προέδρου περιλαμβάνουν “πολύχρωμες” αγοραίες εκφράσεις όπως “γαμ…το, πώς δεν το ξέρεις αυτό;”, “Μη με παραμυθιάζεις γ…το σου!” και “Φύγε γαμ…λη από εδώ!”, σύμφωνα με νυν και πρώην συνεργάτες του που έχουν γίνει μάρτυρες ή έχουν δεχθεί τέτοια ξεσπάσματα» διευκρινίζει ο δημοσιογράφος.

Ο Τόμσον, ο οποίος γράφει βιβλίο για την προεδρία του Μπάιντεν, είπε στους Times ότι κανένας δεν έχει ανοσία στα προεδρικά ξεσπάσματα. «Υπάρχει, περιστασιακά, ένας απειλητικός και ταπεινωτικός τόνος στη διάθεσή του» λέει. «Δεν είναι μόνο το κατώτερο προσωπικό – οι άνθρωποι φέρνουν ενισχύσεις εν αναμονή αυτών των εκρήξεων επειδή έρχονται με κάποια συχνότητα».

Ο Μπάιντεν γνωρίζει καλά ότι είναι επιρρεπής στο να χάνει την ψυχραιμία του και ρίχνει συχνά το φταίξιμο στις ιρλανδικές ρίζες του. Παρ’ όλα αυτά, ο Τόμσον πιστεύει ότι έχει δημιουργήσει μια έμπιστη ομάδα προσωπικού μακράς διαρκείας, επειδή μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους «υπολόγισαν ότι οι αρετές του υπερτερούν των ελαττωμάτων του».

Μια γεύση από τις βωμολοχίες που χρησιμοποιεί ο Μπάιντεν στις ιδιωτικές στιγμές του ακούστηκε δημόσια τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο πρόεδρος πιάστηκε από ένα εν αγνοία του «ζωντανό μικρόφωνο» να αποκαλεί τον Πίτερ Ντούσι, ρεπόρτερ του Fox News, «ανόητο που….ς γιο».

Το NBC News αναφέρει ότι διεθνείς σύμμαχοι των ΗΠΑ ενδέχεται επίσης να γίνουν αποδέκτες των εκρήξεων του προέδρου. Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία τον Ιούνιο του περασμένου έτους με τον πρόεδρο Ζελένσκι για τον ορισμό της τελευταίας χρηματοδότησης ύψους ενός δισ. δολαρίων προς την Ουκρανία, ο Μπάιντεν «έχασε την ψυχραιμία του» όταν ο ουκρανός πρόεδρος «άρχισε να απαριθμεί όλη την πρόσθετη βοήθεια που χρειαζόταν και δεν έπαιρνε».

Ο Μπάιντεν ακούστηκε να λέει με υψωμένο τόνο φωνής, ότι ο αμερικανικός λαός είναι γενναιόδωρος, η κυβέρνησή του εργάζεται σκληρά για να βοηθήσει την Ουκρανία και ότι ο Ζελένσκι θα μπορούσε να δείξει περισσότερη ευγνωμοσύνη.

«Είναι το χειρότερα κρυμμένο μυστικό στην Ουάσινγκτον ότι ο Τζο είναι νευρικός» λέει ο Κρις Γουίπλ, συγγραφέας του βιβλίου «Ο Αγώνας της Ζωής του: Μέσα στον Λευκό Οίκο του Τζο Μπάιντεν». Αλλά και οι δύο συγγραφείς απορρίπτουν τις θεωρίες ότι η ιδιοσυγκρασία του Μπάιντεν χειροτερεύει αισθητά με το πέρασμα του χρόνου, αναφέροντας παραδείγματα εκρήξεων καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

Στο βιβλίο «Lucky» (Τυχερός), την ιστορία της εκστρατείας του Μπάιντεν για τις εκλογές του 2020 όπως τη διηγούνται ο Τζόναθαν Αλεν και η Εϊμι Παρνς, οι διαθέσεις του προέδρου «κατηγορούνται» για αργή και κακή λήψη αποφάσεων: «Τα νεύρα του Μπάιντεν και η προθυμία του να τα απελευθερώνει σε ολιγομελείς ομάδες είναι ένας λόγος που οι πιο κοντινοί του ανθρώποι συχνά αποφεύγουν να τον πιέζουν πολύ για να αλλάξει τρόπους ή να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία δράσης», γράφουν. «Οι συναντήσεις του συχνά τελειώνουν χωρίς ξεκάθαρο αποτέλεσμα».

Μια μερίδα Ρεπουμπλικάνων άδραξαν αυτές τις αποκαλύψεις ως πρόσχημα για να πουν ότι ο Λευκός Οίκος τις προωθεί ώστε να βελτιώσει την εικόνα του προέδρου. Ο γιος του πρώην προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ τζούνιορ, έγραψε στο Twitter: «Αυτή η ιστορία είναι προφανέστατα σικέ, γραμμένη για να περάσει το μήνυμα ότι ο Μπάιντεν δεν πάσχει από άνοια στο τελευταίο στάδιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News