Το περασμένο Σάββατο, η σκέψη και μόνο να πάει κανείς στο Παρίσι για να κάνει ρεπορτάζ για τα πιο ακριβά ρούχα του πλανήτη φαινόταν αδιανόητη. Είναι δυνατόν να γράφεις για τα σιφόν και τις δαντέλες όταν η Γαλλία καίγεται;

Πώς θα μπορούσαν οι couturiers να προχωρήσουν σε μια τόσο απροκάλυπτη επίδειξη ακραίου πλούτου όπως η Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι, μετά τον θάνατο του 17χρονου γαλλοαλγερινού Ναέλ Μερζούκ από πυρά αστυνομικών στις 27 Ιουνίου; Τα γεγονότα που ακολούθησαν αποκάλυψαν για άλλη μια φορά το χάσμα μεταξύ πολιτισμών, θρησκειών, εχόντων και μη. Και αν το έκαναν, θα εμφανιζόταν άραγε κάποιος από τους δισεκατομμυριούχους πελάτες τους;

Η Λίζα Αρμστρονγκ, επικεφαλής των συντακτών μόδας της Telegraph, γράφει στη βρετανική εφημερίδα ότι υπήρξε συμφωνία μεταξύ συναδέλφων από άλλες εκδόσεις στην ομάδα του WhatsApp που έχουν φτιάξει: οι προοπτικές ήταν κακές.

Πράγματι, στις 4 μ.μ. (ώρα Γαλλίας) του Σαββάτου, η Celine, η οποία δεν κάνει επιδείξεις μόδας αλλά είχε προγραμματίσει μια επίδειξη ετοίμων ανδρικών ενδυμάτων για την Κυριακή, ανακοίνωσε ότι ακυρώνεται «εξαιτίας των γεγονότων των τελευταίων ημερών και για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενο κινδύνου… για τους επισκέπτες μας και την ομάδα μας».

Μετά από αυτή την ακύρωση, οι συντάκτες μόδας υπέθεσαν ότι σίγουρα θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι οίκοι μόδας. Πλην όμως… δεν το έκαναν. «Τι περίμενες;», είπε ένας γάλλος φίλος της στη Λίζα Αρμστρονγκ την Κυριακή το πρωί. «Είναι μια χαρά εδώ. Κοιτάζω από το παράθυρο και η μόνη συγκέντρωση που μπορώ να δω είναι έξω από την boulangerie (φούρνο)».

Ο φίλος της Αρμστρονγκ ζει στο 7ο διαμέρισμα του Παρισιού, μια περιοχή με «παλιό χρήμα», ευρύχωρα διαμερίσματα, λουστραρισμένα παρκέ στα πατώματα και διανοουμενίστικες παραδόσεις. Τα δημοσιεύματα στα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού υποδήλωναν ότι η Γαλλία βρισκόταν στα πρόθυρα εμφυλίου, αλλά η μόνη βία που είχε δει εκείνος ήταν στις ειδήσεις. Και μιλώντας μαζί της υποστήριξε ότι ως συντάκτρια μόδας, σίγουρα ήταν καθήκον της να κάνει ρεπορτάζ για όλη τη δουλειά και τη δημιουργικότητα που υπάρχει σε αυτές τις συλλογές.

Αλλάζοντας, λοιπόν, τα σχέδιά της, η βρετανή δημοσιογράφος ξεκίνησε το πρωί της Δευτέρας με το τρένο από το Λονδίνο για το Παρίσι, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι που είχαν αποφασίσει ότι η πόλη δεν είχε περιέλθει σε κατάσταση αναρχίας.

Το τρένο ήταν γεμάτο, μεταξύ άλλων και με πολλούς μαθητές που έκαναν την καθιερωμένη σχολική εκδρομή. Μάλιστα, ένας από τους δασκάλους φορούσε ένα μακό μπλουζάκι με το επίκαιρο… απόφθεγμα του Οσκαρ Γουάιλντ για «την πρόοδο που γεννιέται από την ανυπακοή και την εξέγερση». Και ο σταθμός Γκαρ ντι Νορ ήταν, όπως πάντα, ένα απειλητικό συνονθύλευμα από πορτοφολάδες και χάος.

Το κέντρο του Παρισιού είναι ακριβώς όπως πάντα, κάτι που μάλλον δείχνει πόσο γκετοποιημένη είναι αυτή η πόλη, όπως και άλλες στη Γαλλία, σημειώνει στην Telegraph η Λίζα Αρμστρογκ. «Les émeutes» (οι ταραχές) γίνονταν όλες στα «banlieues» (προάστια), «και μόνο τη νύχτα», επιβεβαίωσε η διευθύντρια του ξενοδοχείου, στο οποίο μένει πάντα η  δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας. «Ξέρουμε ότι φαίνεται πολύ χειρότερο στις ξένες ειδήσεις» προσέθεσε.

Οι σκηνές έξω από τους χώρους των επιδείξεων μόδας ήταν επίσης οικείες: η ίδια επίδειξη πλούτου από τη διεθνή πελατεία –σε στυλ Μαρίας Αντουανέτας–, μερικές από τις πιο εντυπωσιακές μακριές τουαλέτες (στις 2 το μεσημέρι!) και πρόσωπα τραβηγμένα μετά από ολοένα και πιο περίτεχνες πλαστικές επεμβάσεις, σαν να έχουν βγει από ταινία του Τζον Γουότερς.

Αυτές οι εντελώς εκτός πραγματικότητας πελάτισσες, παρφουμαρισμένες με έντονα αρώματα και φορτωμένες με διαμάντια, μπορεί να φαίνονται περίεργες ακόμα και σε κανονικές στιγμές∙ αυτή την εβδομάδα, ωστόσο, φαντάζουν σχεδόν σουρεαλιστικά αναίσθητες.

«Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις το πώς οι μεγάλες γαλλικές μάρκες αγνοούν επιδεικτικά αυτό που συμβαίνει στη χώρα τους» παρατήρησε ένας πελάτης οίκου μόδας. «Ιδιαίτερα αν δεις το πώς είχαν σπεύσει όλοι να εκδώσουν δηλώσεις υπέρ του κινήματος #Black_Lives_Matter μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από έναν αστυνομικό και τις ταραχές που ακολούθησαν στις ΗΠΑ».

Από ανώνυμες πηγές της, η Αρμστρογκ έμαθε ακόμη ότι ορισμένοι καλεσμένοι είχαν ακυρώσει, ενώ πολλοί, συνήθως «Αμερικανοί», χρειάστηκαν πρόσθετη διαβεβαίωση ότι δεν θα βρεθούν στη μέση μιας εμπόλεμης ζώνης προσπαθώντας να κάνουν check in στο ξενοδοχείο «The Ritz»…

Από την άλλη, τι πρέπει να κάνουν οι οίκοι μόδας, αναρωτιέται η βρετανή δημοσιογράφος της Telegraph. O Dior, για παράδειγμα, απασχολεί εκατοντάδες ειδικευμένους τεχνίτες στα ατελιέ του και χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στα καταστήματά του, καθώς και παρασκηνιακά.

Στη συλλογή που έδειξε τη Δευτέρα, η Μαρία Γκράτσια Κιούρι παρουσίασε τεχνικές που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν σε επιδείξεις του Dior, μεταξύ των οποίων λεπτεπίλεπτα κεντήματα, που λες και τα είχαν πλέξει άριστα εκπαιδευμένες αράχνες κατά μήκος των ραφών κατά τα άλλα λιτών φορεμάτων.

Είναι ενδιαφέρον ότι η Κιούρι, η καλλιτεχνική διευθύντρια γυναικείων ενδυμάτων του κορυφαίου γαλλικού οίκου, παρουσίασε μια από τις πιο αέρινες και ολοκληρωμένες συλλογές της: απαλά φορέματα σε ιβουάρ ή εκρού crêpe de chine και αναλογίες σε στρώσεις: ένα κοντό σακάκι πάνω από μια μακριά αμπίρ μπλούζα και μια στενή μάξι φούστα, όλα φορεμένα με φλατ παπούτσια. Η φαινομενική τους «απλότητα», ωστόσο, απαιτεί ιλιγγιώδη δέσμευση στην τελειότητα για να επιτευχθεί.

Το εμβληματικό «Bar jacket» του Dior, το οποίο αναδύθηκε για πρώτη φορά από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1947, ξαναδουλεύτηκε για να παρουσιαστεί πιο ελαφρύ από ποτέ, από κρεμ μετάξι ή ιριδίζον μαλλί.

Τα ρούχα του οίκου Dior δεν είναι επιδεικτικά. Αυτό, όμως, δεν κάνει απαραιτήτως ευκολότερη τη δουλειά ενός παρισινού οίκου ώστε να τον αγαπούν στην πατρίδα του. Μια φορά κι έναν καιρό, ο μέσος γάλλος πολίτης ήταν περήφανος για τη φήμη που είχε η χώρα του στον χώρο της πολυτελούς μόδας. «Αλλά τώρα όχι πια τόσο πολύ» είπε στην Telegraph ένας σύμβουλος οίκου με έδρα το Παρίσι τον περασμένο μήνα, «Υπάρχει πολλή αγανάκτηση. Οσο για τον Μπερνάρ Αρνό [διευθύνων σύμβουλος του ομίλου LVMH, ο οποίος, μεταξύ άλλων εταιρειών, κατέχει και τον Dior], θα πίστευες ότι τον θαυμάζουν για όλες τις θέσεις εργασίας που δημιούργησε στη Γαλλία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα».

Νωρίτερα την ίδια ημέρα ο οίκος Schiaparelli έκανε τα παλιά του κόλπα, γοητεύοντας τα social media με εντυπωσιακές εικόνες. Εν τω μεταξύ, η σχεδιάστρια Ταμάρα Ραλφ, έχοντας επιζήσει μετά από την κατάρρευση της Ralph & Russo, της εταιρείας της με έδρα το Λονδίνο, άδραξε την ευκαιρία της Εβδομάδας Μόδας στο Παρίσι για να ξεκινήσει το δικό της νέο εγχείρημα.

Οπότε, ναι, business as usual, γράφει στην Telegraph η Λίζα Αρμστρονγκ. Με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον∙ γιατί διχασμός υπάρχει και μια από τις πιο σαφείς ενδείξεις είναι η εξήγηση ενός γάλλου PR: «Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα. Αλλά δεν μπορούμε να σταματάμε αυτό που κάνουμε κάθε φορά που συμβαίνει κάτι κακό, διαφορετικά θα τους αφήσουμε να κερδίσουν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News