Μπορεί η ρωσική κρίση που ξέσπασε από τις κινήσεις των μισθοφόρων να ανοίξει ουσιαστική προοπτική για διαπραγμάτευση; Βάσει όσων έγραψε η Corriere della Sera, μάλλον. Τις τελευταίες ημέρες ο Αντονι Μπλίνκεν, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, εξέφρασε την άποψη που ενστερνίζονται και άλλες Δυτικές κυβερνήσεις: «Η ημιτελής εξέγερση του Πριγκόζιν ανέδειξε ρωγμές στο σύστημα εξουσίας του Πούτιν, έτσι πολλοί πιστεύουν ή απλώς ελπίζουν ότι σε αυτό το σημείο ο ρώσος πρόεδρος θα αποδεχτεί τη συμφωνία με τον Βολοντίμιρ Ζελσένσκι και με τη Δύση».

Την εκτίμησή της η Corriere τη βασίζει στις φήμες περί διπλωματικών πρωτοβουλιών, οι οποίες προέρχονται «από ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς διπλωματικούς κύκλους». Απαξίωσε τη στάση της Κίνας, αφού τη θεωρεί «ευθυγραμμισμένη με τη Ρωσία», αλλά και τη στάση της Ινδίας «που και αυτή διατηρεί στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, απογοητεύοντας τις γενικές προσδοκίες». Στους Αμερικανούς αναφέρθηκε, λοιπόν, κάνοντας συγχρόνως τη σούμα των δεδομένων στοιχείων.

Η Ρωσία δεν άλλαξε στάση. «Ο Πούτιν απαιτεί από την Ουκρανία και από τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσουν τη ρωσική κυριαρχία στις τέσσερις περιοχές που κατακτήθηκαν με τη βία: στις Μελιτόπολη, Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ και Ζαπορίζια. Επιπλέον, απαιτεί τον αφοπλισμό της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα ανυπεράσπιστη και κυρίως εκτός ΝΑΤΟ. Απαράδεκτες απαιτήσεις για τον Ζελένσκι».

Και φθάνοντας στους Αμερικανούς, η Corriere σημείωσε ότι «ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν έχει μιλήσει ποτέ ανοιχτά περί σαφούς ειρηνευτικής πρότασης». Ερμήνευσε τη στάση του ως εξής: «Η αμερικανική κυβέρνηση προφανώς φοβάται ότι έτσι είναι πιθανόν να δημιουργηθούν ρωγμές εντός της ηγετικής ομάδας στο Κίεβο, όπως και εντός του ΝΑΤΟ». Ωστόσο επέμεινε ότι «η αμερικανική διπλωματία φέρεται να εργάζεται, μαζί με τους Ουκρανούς και άλλους εταίρους, σε ένα σχέδιο με διάφορες παραλλαγές».

Και έδωσε ψήγματα αυτού του σχεδίου: «Πρώτη προϋπόθεση κατάπαυσης του πυρός είναι η άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων κατοχής. Ο εισβολέας πρέπει να φύγει από το Ντονμπάς. Οι Ουκρανοί θα ανακτήσουν την κυριαρχία στα ανατολικά σύνορα που δημιουργήθηκαν το 1991, έτος της ανεξαρτησίας τους, εξαλείφοντας επίσης τις αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, που ιδρύθηκαν το 2014.

»Σε αντάλλαγμα, το Κίεβο μπορεί να εγκαταλείψει την Κριμαία, τουλάχιστον για μερικά χρόνια. Αυτό είναι το πιο δύσπεπτο σημείο για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες της Ουκρανίας. Οι ΗΠΑ και οι Δυτικοί σύμμαχοι θα εγγυηθούν τη συνεχή προμήθεια όπλων στο Κίεβο, μετατρέποντας τη χώρα σε ‘‘αστακό’’, κατά το πρότυπο του Ισραήλ ή και της Ταϊβάν. Τέλος, η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, τουλάχιστον άμεσα. Αυτή είναι άλλη μία βαριά παραχώρηση, ικανή να ωθήσει τον Πούτιν στον συμβιβασμό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News