Αν πιστέψουμε στις δημοσκοπήσεις, οδεύουμε προς ένα πολιτικό σκηνικό που έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: Μια μονοκομματική αυτοδύναμη Κεντροδεξιά. Μια Κεντροαριστερά δύο σχεδόν ισότιμων κομμάτων, που αθροιστικά έχουν τα δύο τρίτα της δύναμης της Κεντροδεξιάς. Μια πανσπερμία τεσσάρων (ενδεχομένως και πέντε) μικρών κομμάτων που κινούνται στα φάσμα του ιδεολογικά ακαθόριστου, του πολιτικά ακραίου, του κοινωνικά αντισυστημικού και του οργανωτικά προσωποπαγούς.

Ο Τσίπρας θεωρούσε ότι η απλή αναλογική θα λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία για να συναρμολογηθούν κυβερνήσεις συνεργασίας. Αποδείχτηκε το ακριβώς αντίθετο. Στην Ελλάδα η απλή αναλογική δεν συνθέτει, διαλύει. Δεν χτίζει, κατεδαφίζει. Την 21^η Μαΐου πέρασε πάνω από το πολιτικό σκηνικό, σαν τσουνάμι πάνω από παραλιακό θέρετρο. Ενα κεντρικό κτίριο έμεινε ανέπαφο να δεσπόζει πια ακόμα περισσότερο, όλα τα υπόλοιπα λίγο ως πολύ παρασύρθηκαν, γκρεμίστηκαν, λασπώθηκαν, χάλια έγιναν. Και τώρα, στη μετεκλογική κατάσταση, ο καθένας μαζεύει υλικά κατεδάφισης και με αυτά ψευτοκτίζει όπου βρει από μια παράγκα.

Η Ζωή, ο Νατσιός, ο Βελόπουλος, το ΚΚΕ, ενδεχομένως και ο Βαρουφάκης, αναδύθηκαν μέσα στο καινούριο σκηνικό ως παραφυάδες της διάλυσης του παλιού κραταιού διπόλου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και της αντικατάστασής του από το σχήμα «ενός και μισού κόμματος», όπου το μισό αποτελείται από δύο κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Μπάχαλο. Ενάμισι κόμμα να παίζει μπάλα και πέντε μικρά να κινούνται γύρω του ως παράφρονες μεταβλητές, που κανένας δεν ξέρει τι θα κάνουν και πώς θα επηρεάσουν το μέλλον.

Ενα δογματικό ΚΚΕ, ένα κόμμα φανατικών ζηλωτών ρωσόφιλων χριστιανών τύπου Λουκά, ένας Βελόπουλος που τώρα θα έχει ομογάλακτο αντίπαλο στο πλάι του, μια Ζωή που από έξαλλη πασιονάρια μεταμορφώθηκε σε παιδί των λουλουδιών αλλά εύκολα ξαναγίνεται η παλιά μέγαιρα και ένας Γιάνης που είδε τον πολιτικό χάρο με τα μάτια του και γλίτωσε (αν τα καταφέρει), δεν είναι δα και ο βέλτιστος κοινοβουλευτικός συνδυασμός για να πάει η χώρα μπροστά. Ναι, αυτή η πολυδιάσπαση προαναγγέλλει μακρά και αδιαφιλονίκητη ηγεμονία Μητσοτάκη, αλλά ποιος είπε ότι αυτή είναι η ιδανική συνταγή για την Ελλάδα;

Ο Μητσοτάκης πάντα έλεγε ότι η απλή αναλογική είναι καταστροφικό σύστημα. Ο Τσίπρας έλεγε ότι είναι άριστο και βαθιά δημοκρατικό. Ο Μητσοτάκης την πολέμησε θεωρώντας ότι στρέφεται εναντίον του. Εκανε λάθος. Κατά διαβολική συγκυρία, τον Κυριάκο τον ευνόησε υποβοηθώντας τον να πετύχει την απόλυτη επικράτησή του, ενώ σαν αυτοάνοσο νόσημα στράφηκε εναντίον του ίδιου του εμπνευστή της, τον οποίον διέλυσε. Και τώρα, στις δεύτερες εκλογές, με τα κομμάτια του πρώην αφεντικού της (που την απαρνήθηκε πλέον) ταΐζει ένα νέο πολυδιασπασμένο σκηνικό. Ηταν, εν τέλει, καταστροφική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News