H μούσα της ελληνικής μυθολογίας, η Κλειώ, ήταν γούρικη. Εδωσε το όνομά της σε έναν από τους πυλώνες της ευρωπαϊκής αυτοκινητικής σκηνής, στην κατηγορία των υπερμίνι. Βλέπετε, το Clio, με περισσότερες από 15 εκατομμύρια πωλήσεις, επί περισσότερες από τρεις δεκαετίες, έχει αγαπηθεί (και αγοραστεί) σφόδρα.

Το αγαπώ το Clio. Ανέκαθεν. Εχει αυτό το ωραίο κοκτέιλ μεταξύ γαλλικής φινέτσας, ραφιναρισμένης ανάρτησης, φιλικής συμπεριφοράς στην πίεση (όπως οφείλει να έχει ένα αυτοκίνητο καθημερινής χρήσης), πρακτικότητας και χαμηλής κατανάλωσης. Ναι, σύμφωνοι, τα πλαστικά στο εσωτερικό δεν έδειχναν τόσο προσεγμένα όσο των Γερμανών και η θέση οδήγησης συνήθως ήταν πιο ψηλά απ’ όσο θα ήθελα. Ομως οι Γάλλοι είχαν ζωντανούς κινητήρες, πιο ντελικάτη αισθητική και μια ευκολία στη χρήση που την έβλεπες όσο ζούσες μαζί του.

Φυσικά, αφήνω σκόπιμα έξω από την κουβέντα τις εκδόσεις με το λογότυπο RS που ήταν ίσως το κορυφαίο, τουλάχιστον ως σασί, hot hatch της κατηγορίας επί δύο δεκαετίες. Θες να πας ακόμα πιο πίσω στον χρόνο; Πάρε ένα Clio Williams και έχεις, απλά και ξάστερα, το πιο θρυλικό είδος εν ανεπαρκεία στη σκηνή των βενζινοαίματων. Φήμες λένε πως δίνουν άνετα ένα νεφρό για πάρτη του, τώρα ειδικά που οι τιμές έχουν φτάσει σχεδόν τις 50.000 ευρώ. Αλλωστε για αυτό ο Θεός μάς έδωσε δύο (νεφρά).

Πλέον, στα μέσα του 2023 και εν όψει της αναμενόμενης ανανέωσης του Renault Clio, θα μπορούσες να πεις ότι φτάνει στην τελική του ωρίμανση. Αυτό που περιμένουν εκεί, στα κεντρικά της εισαγωγικής της οικογένειας Θεοχαράκη, είναι, εξ όσων μπορείς να καταλάβεις από τις φωτογραφίες, η τελική εκδοχή του success story. Φαίνεται να διαθέτει στοιχεία από τη νέα σχεδιαστική γλώσσα της φίρμας, επιρροές από το Austral και ένα μπροστινό, κυρίως, μέρος που δείχνει ότι υιοθετεί τις φρέσκες αισθητικές τάσεις της εταιρείας.

Μια και το έφερε η συζήτηση, σε αυτό βασίζεται και το νέο Mitsubishi Colt (ως μέρος του κοινού ομίλου) που κάνει το ντεμπούτο του αυτές τις μέρες αλλά μην περιμένετε να το δούμε στην ελληνική αγορά. Αν έπρεπε να διαλέξω για καθημερινό; Θα ήταν μέσα στους φιναλίστ των επιλογών μου. Και δεν ξέρω πόσο ρεαλιστικές είναι οι υποσχέσεις της Renault για 1.100 χιλιόμετρα που μπορεί να διανύσει η έκδοση διπλού καυσίμου, δηλαδή με βενζίνη και υγραέριο, η TCe 100 LPG, αλλά αν είναι, θα το έριχνα δαγκωτό. Και θα το κράταγα ως δεύτερο μέχρι να στεγνώσουν οι μάνικες.

Τα παραπάνω μένει να φανούν, ωστόσο κατά βάθος η ματιά των ανθρώπων της εταιρείας κοιτάζει ακόμα πιο μακριά. Κυρίες, κύριοι, αυτό θα είναι το Clio το τελευταίο. Μετά, τέλος, πάπαλα. Oπως ακριβώς τελειώνουν και ένα σωρό υπερμίνι στην ευρωπαϊκή αγορά. Ως γνωστόν, το Fiesta είναι ήδη στον διάδρομο πριν από τον τελικό αποχαιρετισμό και ετοιμάζονται κι άλλα, ως θύματα των πιεστικών ντιρεκτίβων. Η ιδέα του σχετικά προσιτού αυτοκινήτου απομακρύνεται από την αγορά και οι κατασκευαστές, σχεδόν αναγκασμένοι, προκειμένου να μην τρώνε τα δυσβάσταχτα πρόστιμα, στρέφονται στα ηλεκτρικά καθώς έτσι κατεβάζουν τους μέσους όρους εκπομπών καυσαερίων στην γκάμα τους.

Με αυτό το σκηνικό υπ’ όψιν, το επόμενο Clio δεν θα είναι Clio. Θα είναι η αναβίωση του Renault 5, εκείνου του μικρού αυτοκινήτου που, αν θυμάστε, έβγαινε από τη δεκαετία του ’70 και αντικαταστάθηκε από το Clio το 1990. Πώς τα φέρνει έτσι

η ζωή, ε; Ο πρόγονος να επιστρέφει και να αντικαθιστά τον διάδοχο. Φυσικά, αυτή τη φορά ως ηλεκτρική αναβίωση, με τέκνο-ρέτρο αισθητικές αναφορές και μια τελείως νέα γραμμή πλεύσης.

Το Clio το τελευταίο θα είναι ωραίο, πρακτικό, ίσως τρελά οικονομικό στην έκδοση που προανέφερα και, κυρίως, μια «γέφυρα» μεταξύ του φινάλε των κινητήρων εσωτερικής καύσης και της πρίζας που έρχεται ταχέως. Το ηλεκτρικό Renault 5 το είδαμε ήδη σε φωτογραφία ως κόνσεπτ. Σχετικά σύντομα, το 2024, και λάιβ.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News